App Double Trouble | On Hold

Κεφάλαιο 22ο

«Κοντά τα κουλά σου γιατί δεν θα είναι τα μόνα που θα σου κόψω» του γρυλίζω και σπρώχνω το χέρι του μακρυά.

«Λοιπόν παιδιά, εμείς να πηγαίνουμε» λέει απότομα χαμογελώντας η Νίκη.

«Γιατί;» ρωτάω εγώ, παραξενεμένη.

«Θα πάμε με το αυτοκίνητό μου» εξηγεί η Κλεοπάτρα. «Τα λέμε εκεί».

Όταν απομακρύνονται αρκετά, προχωράμε προς την λιμουζίνα μου. «Αυτές τα έχουν;» ρωτάει ο Γιάννης.

«Τι;» γουρλώνει τα μάτια της η Μυρτώ και προσπαθώ να μην γελάσω.

«Λέω τα έχουν;» επαναλαμβάνει.

«Δεν νομίζω, αν και φήμες λένε πως και οι δύο είναι λεσβίες» λέω εγώ όσα ξέρω και χαιρετώ τον Νικόδημο που μας περιμένει από μακριά.

«Φήμες φήμες φήμες» τραγουδάει ο Άγγελος και ύστερα γελάει και ρουθουνίζει μόνος του. «Εννοώ, σίγουρα, φιιιίλε» χοντρένει τη φωνή του και χτυπά τον Γιάννη στον ώμο.

«Γεια σας, κυρία Παπασταύρου» μου μιλά στον πληθυντικό ο Νικόδημος όπως κάνει πάντα όταν είμαι με φίλους ή συγγενείς.

«Γεια σου, Νικόδημε» τον χαιρετάω χαμογελώντας και όλοι μπαίνουμε μέσα με τη σειρά μας.

«Τι όνομα είναι αυτό; Νικοδη-» κάνει να πει ο Άγγελος και του χτυπάω το χέρι.

Τον δείχνω με το δάχτυλό μου. «Εσύ. Βούλωσέ το».

Όταν επιτέλους φτάνουμε στον χορό το κλίμα είναι ηλεκτρισμένο και η αμηχανία δεν είναι αυτή που φταίει. Ο Γιάννης έχει το χέρι του γύρω από τη μέση της Μυρτούς και ο Άγγελος, όσο και αν προσπάθησε, δεν κατάφερε να με πείσει να κάνει το ίδιο.

Μετά από μερικά λεπτά αναμονής στην ουρά έξω από το Λύκειό μας, φτάνουμε στους ανθρώπους που έχουν τοποθετηθεί για να ελέγχουν το ποιος μπαίνει στον χορό.

«Εισιτήρια» λέει ο ένας από τους δύο, όσο ο δεύτερος μπαίνει μέσα για λίγο.
Εγώ και η Μυρτώ γυρνάμε τα βλέμματά μας στα αγόρια που υποτίθεται πως έχουν τα εισιτήρια και ο Άγγελος πετάγεται. «Εγώ τα έχω» χαμογελάει άβολα και ψάχνει σε όλες του τις τσέπες, χωρίς αποτέλεσμα. Ο Γιάννης κάνει το ίδιο αλλά κανένα εισιτήριο δεν βγαίνει από τις τσέπες τους.