Κεφάλαιο 9ο

541 94 257
                                    

«Σκατά» μουρμουρίζω και τρέχω έξω από τον χώρο.

Το ασανσέρ για πρώτη φορά στην ιστορία των άσχημων καταστάσεων έρχεται κατευθείαν πριν ο Γιάννης ο 3ος ή αλλιώς Αργός Γιάννης προλάβει να το σταματήσει.

Παίρνω μία ανάσα μέσα στο ασανσέρ και κρατώ τα δάκρυά μου από το να πέσουν στο έδαφος. Είναι η πρώτη μέρα σε αυτή την ηλίθια κρουαζιέρα και ήδη νιώθω απαίσια.

Βγάζω με τα τρεμάμενα χέρια μου την κάρτα από τη τσέπη μου και ανοίγω την πόρτα, αντικρίζοντας τον Γιώργο και την Ζωή να κάθονται στο κρεβάτι μου και να γελάνε.

Πριν μερικά λεπτά ήταν στον δέκατο όροφο, πώς στο καλό είναι εδώ τώρα;

Με κοιτούν, τους κοιτώ, με κοιτούν, τους κοιτώ κάπου στις τρεις χιλιάδες φορές μέχρι να τρέξω στη τουαλέτα.

Ο καθρέπτης μπροστά μου δείχνει μία χτυπημένη έφηβη και θέλω να τον σπάσω. Δεν ξέρει τι δείχνει —εγώ δεν είμαι αυτή.

Βουβοί λιγμοί ξεφεύγουν από το στόμα μου και στηρίζομαι στον νηπτίρα. «Χρύσα, θα βγεις επιτέλους; Κατουριέμαι!» ακούω τον Γιώργο να λέει σιγανά —μάλλον για να μην τον ακούσει το αμόρε του.

«Πηγαίνετε στο δωμάτιο της Ζωής, σε παρακαλώ. Θέλω να μείνω μόνη» λέω χαμηλά, κρύβοντας τους λιγμούς.

Καταλαβαίνω πως απλά γνέφει και ύστερα η πόρτα πίσω του κλείνει. Αφού το πεδίο είναι ελεύθερο, αγκαλιάζω το σώμα μου και βγαίνω από το μπάνιο, με προορισμό το κρεβάτι μου. Κουλουριάζομαι πάνω σε αυτό με τα χέρια μου γύρω από τα γόνατά μου και τα δάκρυά μου να τρέχουν στο σεντόνι.

Το σεντόνι του κρεβατιού του Γιώργου κουνιέται και ένα κεφάλι ξεπροβάλει μέσα από αυτό. Μία τσιρίδα ξεφεύγει από το στόμα μου και ανακάθομαι στο κρεβάτι μου. «Πώς στο καλό μπήκες;» ρωτάω τον Γιάννη.

«Ο Γιώργος μου είπε πως έκλαιγες στην τουαλέτα και κατέβηκα από τη ντίσκο με τη κάρτα του» εξηγεί. Αλήθεια, πόση ώρα ήμουν μόνη στη τουαλέτα; Ή έκατσα εκεί τουλάχιστον πέντε λεπτά ή ο Γιώργος είναι ο Dr Speed.

«Δεν χρειαζόταν να έρθεις» λέω ψυχρά —απλά ήθελα να μείνω λίγο μόνη μου.

«Έχεις κολλήσει την οξεία Γιαννίτιδα, νομίζω ότι όντως χρειαζόταν» ανασηκώνει τους ώμους του από το απέναντι κρεβάτι και βάζω τα μαλλιά μου πίσω από τα αυτιά μου.

«Μισώ τους Γιάννιδες» παραδέχομαι και σκουπίζω τα δάκρυά μου.

«Ευχαριστώ, ε!» παριστάνει τον θυγμένο μα δεν κάνω τον κόπο να γελάσω.

App Double Trouble | On HoldTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang