Don't walk away [5sos] จบ.

Chapter 20

"เรียกมาทำไมดึกๆดื่นๆเนี่ย คนจะนอน" แอชตันบ่น
"ฉันจะปรึกษานายเรื่องคริส" ลุค
"อ่าๆ" แอชตัน
"คือ พี่ชายคริสถูกยิงต่อหน้าเธอ ก่อนถูกส่งตัวมาที่นี่ใช่ไหม"
"อ่าห้ะ"
"แล้ววันนี้ ฉันโดนน้ำแดงกระเด็ดใส่เสื้อ"
"แล้ว"
"แล้วเธอก็ร้องไห้แล้วก็พูดเพ้อว่าอย่าทิ้งเธอไป"
"อ่า..."
"ฉันว่ามันต้องเกี่ยวกับเรื่องพี่ชายเธอ เพราะเธอพูดถึงเขาด้วย"

"ถ้าเป็นฉัน ฉันจะคิดว่าเธอเกิดอาการหลอนประสาท" แอชตัน
"นายหมายความว่าไง นายจะบอกว่าคริสเล่นยารึไง" ลุค
"ไม่ช่ายย อาการหลอนประสาทน่ะ ถึงไม่ใช้ยาก็สามารถเป็นได้"
"ยังไงล่ะ"
"การถูกกระทบกระเทือนจิตใจและสมองไง"
"อ่า..."

"และสิ่งที่กระทบกระเทือนจิตใจเธอ น่าจะเป็นเรื่องที่เห็นคนที่รักตายต่อหน้า นั่นคือ พี่ชายของเธอไง แล้วคริสคงคิดว่าน้ำแดงที่เลอะนายเป็นเลือด เลยคิดว่านายจะตายแบบพี่" แอชตัน
"อืมมมม" ลุคพยักหน้าแบบเข้าใจ

"จริงๆแล้ว...ก่อนหน้านี้ฉันก็เห็นเธอเคยเป็นนะ" แอชตันพูดขึ้น
"ตอนไหน ทำไมฉันเห็นรู้เลย" ลุค
"ตอนนั้นนายไม่ได้อยู่ด้วยหรอก ตอนนั้นนายอยู่กับโซเฟีย ตอนที่โซเฟียมาอ่อยนายให้พาไปซื้อของไง" แอชตัน
"อ่าห้ะ แต่ตอนนั้นคริสก็ดูปกติดีหนิ"
"ก็ฉันช่วยคุยกับเธอให้ไง ตอนแรกฉันเข้าไปหาคริส กะจะให้ช่วยติวสอบให้ แต่ก็เกือบโดนเธอฆ่าแหนะ"
"อะไรนะ!"

"ตอนนั้นเธอดูบ้าครั่งมาก พอฉันเปิดประตูเข้าไปก็เกือบโดนมีดปักหัว แถมเกือบโดนเธอปาดคออีก" แอชตัน
"ทำไมคริสถึงทำแบบนั้น" ลุค
"เธอบอกว่า เธอโมโหที่เห็นโซเฟียอ้อนนาย แล้วดูเหมือนนายจะยอมน่ะ คริสต้องแค่นายนะ เธอไม่อยากยกนายให้ใครเลย"
"เอ่อ..พอจะเข้าใจแล้วล่ะ"
"คราวก่อนฉันถึงบอกนายไง ว่าคริสไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น"

"เห้อ...ฉันว่าฉันเปลี่ยนใจแล้วล่ะ แอช" ลุค
"เปลี่ยนใจเรื่องอะไร" แอชตัน
"เรื่องคริสหนะ"
"ห้ะ! ขอคำอธิบายเพิ่มเติม ฉันงง"