call me the joker ✱ [joker+harleyquinn]

xiii ► prove yourself vol 2

"Burası de neresi Bay J?"

"Ah, emin ol çok eğlenceli bir yer Harley." Çok eğleneceklerinin belirtisi olan bir kahkaha patlattı. En azından kendisi eğlenecekti. "Özellikle de benim için."

Harley'de gülümsemeye çalıştı ama yorgunluktan parmağını kıpırdatacak gücü yoktu aslında. Geldikleri yeri bir kez daha inceledi. Garip bir şekilde bir diş hekiminin ofisini andırıyordu. Sadece doktorun masası yoktu. Odanın tam ortasında kahverengi -Ya da ışıktan seçilmiyordu- deri bir sedye vardı ve başında da sanki bir operasyon yapılacakmış gibi parlak bir şekilde sırıtan lamba vardı. Pencerelerin lacivert perdeleri sonuna kadar kapanmıştı. Bay J'in hücresinin eşyalı versiyonuydu ama en azından Bay J'in hücresine sabah akşam ışık giriyordu. Burada ise Gotham'ın akşamları parlayan turuncu sokak lambaları içeri ulaşamıyordu ve odayı aydınlatan tek şey ortadaki lambaydı.

"Burada ne ya-"

Bay J onu dinlemedi ve sanki odada başkaları varmış gibi seslendi.

"Çocuklar, gelin. Sizin sahneniz." Aynı kahkaha. "Bu çok eğlenceli olacak! Bunu patlamış mısır yerken izlemek isterdim."

Ardından odaya üç tane takım elbiseli iri yarı herif girdi. Harley bir an geriledi. Herifler sanki doğdukları andan itibaren kas çalışıyormuş gibiydiler. Tanrım, neyle besleniyordu bunlar?

"Korkma Harley, sana zarar vermeyecekler."

Ya kesin zarar vermezler direkt ağzına ederler kaçık kız!

Harley yutkundu. Bay J'e güvenmek istiyordu fakat iç sesi bu sefer ona daha güvenli görünmüştü.

Heriflerde ağız burun bırakma sonra da kaç Harley! Aman Harleen ne boksa! Batman'e git yardım falan iste, yeterki şu Joker denen yosun saçlı heriften uzak dur!

İç sesi birden doğruları söylemeye başlamıştı nedense. Yoksa ilk defa mı Harley'nin demek istediği şeyleri mi söylüyordu? Ah, hadi ama, Harley asla Bay J'e yosun saçlı herif demezdi. Yosun saçlı herif kısmı hariç dedikleri doğruydu ama. Burada hoş şeyler olmayacağını anlamıştı Harley. Gerilemeye başladı.

"Ah, Harley buna hiç gerek yok. Çocuklar?"

İri yarı adamlar Harley'nin yanına gelip iki kolundan tuttular ve bir yere sürüklüyorlarmış gibi hareket etmeye başladılar. Harley elinde olamadan çırpınmaya ve oradan kurtulmaya çalıştı. Ama fayda etmiyordu. Bu adamlar hastanedeki veya Bruce Wayne'in şirketindeki korumalar gibi değildi.

"Bay J neler oluyor?" Harley endişeli bir şekilde sordu.

"Hiçbir şey Harley, sadece... Yatırın bakayım."

Adamlardan biri Harley'nin omuzlarının altından tutarken, diğeride ayaklarından tutup onu az önce gördüğü kahverengi-bordo deri sedyeye yatırdılar. Ardından kol ve ayak bileklerinden kemer gibi bir şeyle bağlandı.

"Ne yapacaksınız Bay J? Beni öldürecek misiniz? Ama daha size kendimi kanıtlayacaktım?"

Harley aklına gelen soruları bir bir sıralamaya başlarken adam onu takmayıp rahatlamak amacıyla üstündeki tişörtü sıyırıp attı. Ardından ciddi bir ifadeyle kadına dönüp ışığı yüzüne indirdi. Harley rutubetli odada zaten doğru dürüst nefes alamıyordu, şimdi bu ışıklada yüzü yanmaya başlayınca oracıkta öleceğini hissetti.

"Ah, hayır Harley, seni öldürmeyeceğim. Sadece canını biraz yakacağım. Gerçekten ama gerçekten kötü bir şekilde."

Adam sırıtarak konuşurken Harley ne yapacağını şaşırdı.

"Peki ya kanıtlama işi?"

"O bu işte Babacığın Küçük Canavarı, bana kendini böyle kanıtlayacaksın."

Adam kadının kendisine bağlılığını test ediyordu. Onun için yaptığı onca şeyden sonra biliyordu ki kadın kendisi için her şeyi yapardı. Ama sadece emin olmak istiyordu. Kadın ise adamın sözüyle gaza gelmişti ve sanki 'Hadi bana elektroşok ver.' dermiş gibi bir kararlılıkla adama baktı.

"Pekala Bay J. Buna dayanabilirim."

Adam zevkle bir kahkaha attı ve kadının ağzına deri bir şey yerleştirdi. Harley canının çok acıyacağını şimdiden anlayabiliyordu. Ama katlanacaktı. Bay J'e yapabileceği şeyleri gösterecekti. Onu hakettiğini ona kanıtlayacaktı.

Adam elindeki çubuk benzeri şeyleri kadının şakağına dayadı ve Harley o ana kadar hiç hissetmediği bir acıyı hissetti. Bu gerçekten çok kötüydü. Sanki biri beynini eline almış patlatırcasına sıkarken biri de şakaklarına bıçaklar saplıyordu. Tek hissettiği şey saf acıydı ve bu her şey için daha çok hırslanmasını sağladı. Dayanabilirim demişti fakat bu işkenceden sonra acıdan bayılacağını biliyordu.

Gözleri geriye dönmeye başladı. Dayanmak için dişlerinin arasında sıktığı kemerden ve kasılan kolları ile bacaklarından güç almaya çalışıyordu.

Düpedüz sana işkence ediyor seni manyak!

İşkence ettiğinin Harley'de farkındaydı. Ama o Bay J'di tabiki öyle yapacaktı. Sadece bu yalancı, çıkarcı, pislik insanlar arasından güvenebileceği birini arıyordu. Ve sevebileceği. Harley düşünmeden edemedi normal bir insan sevdiği birine böyle davranır mıydı? Ama Bay J normal değildi. Harley'i tabiki seviyordu, sadece ona güvenmek istediği içindi bütün bunlar. Değil mi?

Yaa, kesin öyledir!

Eğer kendisi bu kadar acı çekiyorsa iç sesinin de acı çekmesi gerekmez miydi? Harley saçmalamaya başladığını hissetti. Ah, Tanrım, o sadece zihninin bir oyunuydu ve zihni şuan karmakarışık olduğu için iç sesi de saçmalıyordu.

Sesli bir çığlık atınca adamın gülümsemesi genişledi. Gerçekten müthiş bir şekilde dayanmıştı. Normalde bununla diğer kişilere yaptığı işkencelerde ilk yarım dakikada gözleri kararırdı ve yine ilk bir dakika içinde ruhu bedenini terk ederdi. Ama kadında öyle olmamıştı. Artık nasıl hırslandıysa bu işkenceye yaklaşık bir buçuk dakikadır dayanıyordu. Gözleri kararmamıştı sadece bir ara geriye döner gibi olmuştu ama bu sırada gözlerini kapatıp tekrar açtığında kendini zorladığını farketti adam. Gerçekten testi geçmek istiyordu.

Daha fazla yüklenmek istemedi. Canını daha fazla yakmak istemiyordu. Hala ondan nefret edebilir diye bir korku kalbini kaplıyordu çünkü. Bir saniye onun bir kalbi var mıydı ki?

Metal araçları kadının şakağından çekti. Harley hiç bu kadar rahatladığını hatırlamıyordu doğrusu. O iğrenç acı yok olmuştu. Beyninin sakinleştiğini hissetti. Birden gelen bu ferahlığı o an hiçbir şeye değişmezdi. Yerinde kıpraştı. Ama parmağını bile kaldıramayacağını farketti.

"B-Bay... J?"

Gözleri kapanıyordu. Adam durumunu anladı ve ona konuşmamasını söyledi. Harley'de buna uydu. Neler olduğunu anlayamazken, adam kadının bileklerindeki kemerleri çözdü ve kadını hızlı bir şekilde kucağına aldı.

"G-geçtim mi?"

"Konuşmak yok Harley. Ve evet... Geçtin."

Kadın gülümseyince adam bir şey dememek için sustu ve başka bir yere baktı. Adamlara kafasıyla bir işaret verdi ve adamlar kapıdan çıktılar. Bay J, dairedeki yatak odasına yöneldi. Kadının uykuya ihtiyacı vardı. Herhalde kendisi de onu bıraktıktan sonra biraz daha dışarıda oyalanırdı. Belki Harley'i düşünüp onunla ne yapacağına adam gibi karar verirdi.

Yavaşça Harley'i pek rahat olmayan yatağa yatırdı. Ardından arkasına bile bakmadan odadan çıkacakken Harley kolunu tuttu ve çekti. Bir şey demeden Joker'da yanına uzanıp yattı. Sırtüstü yatarken başını kadına çevirerek kulağına fısıldadı.

"Yat artık Harley, bu sabah gün ağarmadan son durağa gideceğiz."