A Written Love Story -- For the Hundredth Time

(6) The Confession and Some Acts of Chivalry. (★)

 

Bahala na nga.

"Nanahimik ka?" tanong niya. Ganun na ba ko ka-tagal nag-space out?

"Ay. Sorry. Napaisip lang ako." Pero, totoo naman. Napaisip naman talaga ako.

 

"Na?" Inistart ko na ulit yung kotse saka nagpatuloy sa pagda-drive. Oo nga pala, may klase na uli bukas. Humarap siya sakin; nilingon ko siya. Hindi rin naman ako mabilis mag-drive pag may kasamang babae kaya walang dapat ipag-alala.

"Kung bakit mo ‘ko gusto."

"Don’t isip it na. Kainis naman to eh." Bumalik siya sa pagtingin sa daan.

"Hindi nga. Seryoso. Bakit nga?" tanong ko.

"Uhm..." Ang tahimik. It was getting really awkward between us, pero hinihintay ko ang sagot niya. Gusto ko nang buksan ang radyo, pero dapat kong marinig ng maayos yung sagot niya. Kailangan ko gumawa ng paraan para hindi na niya ako magustuhan. Ito ang mas madaling paraan kesa pumili. Eh hindi naman ako pumipili at the first place! Urgh. "Uhm. Wala. Basta. Ang hirap iexplain."

"Ay. Sige ka. Hindi na kita bati." Parang bata lang eh. Sinubukan kong tumawa ng konti para mabawasan yung awkwardness. Dahil kailangan ko talagang malaman. Kailangang kailangan. Kumagat ka na kasi, Chen.

"Grabe lang, Gerard! You’re so daya! Like, omg. So daya." Yun lang talaga, medyo conyo siya.

"Sabihin mo na kasi ah..." Pagpipilit ko. Hindi ko talaga titigilan ‘to. Irresistible kaya ako, no.

"Kasi... like, ganito. You are a gentleman. Tapos... ang gwapo-gwapo mo pa. Mabait ka pa." Hindi ba pwedeng yung totoo? Mahirap naman daw baguhin ang isang katotohanang gwapo ako... Pero siyempre, kailangan ko gawin yun. Pero pano ko naman daw babaguhin yung pagka-gwapo ko, di ba?

Bahala na uli.

 

"Ah... Salamat ah. Wala bang iba? Personality, ganun?" Boom. Yun nalang ang nasabi ko. Kasi mas madaling mabago yun.

"Bakit ka nagpapasalamat? And about your personality... Medyo mysterious effect chorva ka e. And you really do care about us. I can tell."