Girift

-12-

            Yüzümün düştüğünü gören Çağrı konuyu değiştirmek istemiş olacak ki konuştu.

            "Burada ne işin var?"bakışlarım zeminle buluştu.

            "Seni takip ettim."

            "Orasını anladım,sıska.Görür görmez neden çıkıp gitmediğini soruyorum.Hem burası neresi biliyor musun sen?"yerde olan ürkek bakışlarım varlığını sürdürürken,yerden alıp ona çevirdim.

            "Neresi?"kaşlarını çattı.

            "Daha bilmediğin bir yere gelmiş olarak burada hala ne halt ettiğini sorabilir miyim?"ona bakmamak için etrafta gezdirdiğim bakışlarım,sebep bulmaya yetmiyordu.Bende dürüst olmaya karar verdim.

          "Seni merak etmiş,olabilirim."ona döndü bakışlarım.

          Bir süre anlamlandıramadığım bir şekilde o bana,bende ona baktıktan sonra sıkıntıyla yüzünü sıvazladı.

          "İşimi mahvettin be sıska."önceki cümleleri ve kadın hızla aklıma gelirken sinir katsayım artmıştı.Ayağa kalktım.

          "Çok pardon(!).Ben kadınla işinizi böldüm tabi."gözlerimi kocaman açtım.

          "Benim gibi önemsiz(!) biri ne haddime, iki önemli(!) kişinin arasına girmek." önünde eğildim.

          "Özürlerimi kabul edin majesteleri."ayağa kalkıp beni hızla arkasına alırken.

          "Bir daha bana kızacağın zaman,eteğinin katlanıp katlanmadığına dikkat edersen iyi olur."kulağıma yaklaşarak söyledikleri bu sefer gerçekten gözlerimin kocaman açılmasına sebep oldu.Hızla eteğimi düzeltirken yanaklarımdan kulaklarıma kadar yandığımı hissediyordum.

         Altta kalmak istemedim.

        "Ya,sen o sarışın teyzenin yanına gitsene ne işin var benim gibi önemsizin yanında?"başını geriye atarak bana küçük bir kahkaha bahşetti.

        "Teyze mi?Çok komiksin sıska."zar zor gülmesini durdururken girişte karşılaştığım dar koridorun bir benzerine giriş yapmıştık.

        "Evet,teyze.Gitsene onun yanına.Hem-"bileğimi tutan elinden,elimi silkeleyerek kurtuldum.

       "-çek şu elini."kurtulduğumu sandığım bileğimden bir kez daha tuttu.

       "Teyze işi senin yüzünden yattı güzelim.İşim yeterince aksadı.Nasıl telafi edersin bilemiyorum artık."kaşlarımı çattım koridorun sonundaki köşeden sağa dönerken.

      "Ne telafisi?Ben mi dedim teyzeyi bırak da gel diye?Bir de telafi diyor.Güzelim diyor."yandan bir bakış attı.

      "Bir daha demem güzelim."ofladım.

     "Bir de sıskadan sonra güzelim mi çıktı?Hem kimin güzeli?Ben kimsenin güzeli değilim."adımlarını kesti.

     "Tamam,sıska.Sen-"yaklaştı.

     "-kimsenin-"yaklaştı.

    "-güzeli değilsin."gözlerim siyah duvarlara kayarken desenleri olduğunu fark ettim.Ne güzel desenleri vardı öyle?

    Gülümseyerek "Nefes al."dedi bir süre sonra geri çekildiğinde.

    O ana kadar nefes aldığımı düşünüyordum oysa.

   "Hadi sıska,seni bekleyemem."

    Tekrar ilerlemeye başladığında,ben de ardından cümlesini cevapsız bırakarak adımlamaya başlamıştım...