Girift

-12-

              Bir süre etrafa bakarak kaçırdığım gözlerim Çağrı'ya dönerken delici bakışta ki gözlerini umursamadan zoraki bir gülüş takındım.

              Yanına oturup gülümsememi bozmazken bir yandan da diğer köşede oturup beni izleyen amcaya bakıyordum.

              "Burada ne işin var!"dişlerinin arasından sinirli olduğunu belli eden sesiyle yüzü uyum içindeydi. Bu ifadesine karşı ne kadar içimden gelmese de yapmacık gülümsememi yüzüme maskeledim.

              "Şimdi neden burada olduğumu boş ver de beni şuradakinden kurtaracak bir şeyler yap."kahkaha atıyormuş gibi yapıp Çağrı'nın omzunda boşta kalan noktaya sol elimi koymuş,öbür elimle de adamın olduğu yeri işaret etmiştim.Çağrı,adamın sırıtan yüzüne çatık kaşlarıyla bir süre bakmış, sonrasında yanımızdaki kadının sesiyle bakışlarını ondan yana çevirmişti.

              "Bu da kim canım?"deyip Çağrı'nın boynunu saran ellerle tekrar içimi bir sıkıntı basarken,avuç içim sıkmaktan kan toplamaya başladı.Gözümü o ellerden uzun bir süre sonra alabildiğimde, Çağrı'ya döndüm.Bana baktığını fark ettiğimde bakışlarımı hızla yere çevirmiştim.

             "Önemli biri değil,merak etme.Evet,en son bir soru sormuştum."bakışlarım, hızla Çağrı'ya döndü.

             "Evet,tatlım Ar-"

             Önemsiz. Biri . Bu iki kelime aklımda dönüp dururken, konuştukları tek bir kelimeyi bile artık algılamak istemezcesine kulaklarımı tıkamıştım.

            Abim haklıydı.O her zaman haklıydı.Niye bu kadar çabuk güveniyordum ki ben?Şu an o kadınla bir olup beni umursamayan ve onun gözünde önemsiz olduğum Çağrı'nın bir suçu yoktu.Ben çok çabuk bağlanarak hata yapıyordum.Ne vardı yani iki sarılıp teselli ettiyse seni?Ya da özgürlüğün için o kadar çaba göstermişse?Vicdanen içini rahatlatmak istemişti belli ki.Kendi içinde çocuk olan bende,hemen bu ilgiye kanıp aldanmıştım.İşte olay bütünüyle buydu.

             Bu sefer sinirden dolan gözlerimle,umurlarında olmadığım ikilinin yanından kalktım.Kızarmış gözlerim yüzümdeki ifadeye nazaran bir tezatlık oluştursa da karanlık bir ortamdaydık ve sarhoş bir amcadan bahsediyorduk.Anlamaz,fark etmezdi bile.

           Tam bir adım atmıştım ki bileğime dokunan elle durdum.

           Kendine mırıldanarak ettiği küfürleri yarım yamalak da olsa duymuş, hemen ardından da kendimi kalktığım yerde tekrar otururken bulmuştum. Mırıldandığı halde nasıl bu gürültüde duymuş olduğum tam bir muamma olsa da umursamadım.Çünkü umursamam gereken daha önemli bir şey vardı.Kadın yoktu,gitmişti.

           Omuzlarımdan beni kendine çekerken, bakışlarım anca çenesini görebilmeye yetmişti.Ürkek bakışlarım,o görmese de üzerimdeki hakimiyetini sürdürüyordu.

            "Böyle kal."derken adem elmasına kaydı gözlerim.Sesinin tınısının güzelliği adem elmasına da yansımışcasına gözlerime mükemmel bir manzara sunarken,izlemekten kendimi alı koyamamıştım.

           "Tamam."sesim bir fısıltıdan farksız çıktığından ben bile kendimi zar zor duymuştum.

           Yaşlı adama baktığımda yerinde olmadığını gördüm.Gitmiş olmalıydı.Peki ben neden hala ona sarılı bir şekilde duruyordum?Geri çekildim.

           "Durmanı söylemiştim."yaşlı adamın oturduğu şimdi boş olan tabureyi işaret ettim.

           "Sorun ortadan kalktı."sıkıntılı bir şekilde başını salladı.Az önceki kadın aklıma geldiğinde biraz olsun sevinen kalbim yine tuzla buz olmuştu.