Beni Aşka İnandır!!(BAKIMDA)

30. Bölüm *Piçevenkler Kralı*

Tam telefonu açtım 'hiiih'demem ile telefonumun halıya düşmesi bir oldu.
"Ya Ateş telefonumdan ne istiyorsun?"

"Kızım benim bişey istediğim yok sen telefon tutamıyorsun, yada heyecan yaptın. Hangisi? "

"Alakası bile yok ateş elimde kumanda vardı ondan şaaptım yani "

"Hıhı tabi nicki minaj da imamla evlendi" diyerek bana inanmadığını belirtti. Göremeyeceğini bilsemde Göz devirdim ."neden aradın? "Sesim çok umursamaz çıkmıştı.

"Bende sana onu sormak için aradım aslında "
hah Aferin deniz,önce sen aradın ya.

"Sabah bir baktım yoksun annem evde merak ettim nereye gittiğini"

"Beni merak ettin demek, iyiymiş "

"Ateş lafı bir tarafından anlamasana biran korktum işte annem bastı diye bu arada bir daha evime gece gelme "

"Tamam atarlı sıkıntı yok bir dahakine sabah gelirim"

"Ateş sen direk bize gelme, tamammı?" dedim sınırım dolmuş bir vaziyette ,ateş ise sırıtıyordur kesin. O ise beni hiç tınlamamış gibi konuşmuştu.

"Sabah beş gibi işe gittim. Ve bu akşam yine gelirim merak etme, şimdi toplantım var görüşürüz atarlı " dedi ve telefonu yüzüme kapattı geri aradım ama telefonu kapalıydı. Ahh ateş yaa akşam gelirim dedi bide salak! Bezgince bir nefes alıp odama çıktım. Bir süre kızlarla mesajlaşıp film izledim. Saate baktığımda epey geç olmuştu. Akşam yemeği için odamdan çıkıp aşağıya indim. Annem akşam yemeği için bir şeyler hazırlarken bende anneme yardım etmek için işe koyuldum.

"Deniz tatlım haftaya bayram ziyareti için teyzenlere ve anneannenlere gideceğiz. İzmiri özlemişsindir " annem haklıydı onları özlemiştim. Kafamı olumlu anlamda sallayıp. Sözlü bir şekilde de kabul ettim. "Olur anne"

Annem gülümsedi ve işine geri döndü. "Anne ben iki dakka efline uğrayayım mı? "

"Olur kuzum hatta bize yemeğe çağır" annemin yanağını öpüp, "tamam anniş"dedim ve ayakkabılarımı giyip evden çıktım.

Sokakta volkan ve arkadaşları top oynuyordu ."Deniz abla bizim maçımız var yarın sende gelsene! "
Uzun zamandır maç izlemiyordum. Gülümsedim. "Kim kim bakalım bu maç? "

" aşağı mahalle ve bizim mahalle "

"Oo desene heycan dorukta tamam volakan ben bizim kızlara da söylerim geliriz "

"Aslansın deniz abla ya, sen hakem ol diyecektim de bizim huysuz amca oldu hakem "

"Oha komedi ya " dedim gülerek. Çocuklarda gülerken arkadan duyulan ses ile tabanlara kuvvet adına gülerek koşturduk hepimiz.

"Sizi terbiyesizler!! Kiminle dalga geçiyorsunuz bakayım siz!!? Gelin bakayım buraya!! Sizi bir yakalarsam varyaa!! Deniz!! " biz hem kahkaha atıp hemde huysuzdan kaçmaya çalışırken huysuzun sesi kesildi arkama baktığımda huysuz yoktu sanırım peşimizi bırakmıştı. "Çocuklar ben kaçar sizde kendinize dikkat edin! " Dedim ve ayrıldım yanlarından. Eflinlerin evinin önüne geldiğimde bir kadın ağlıyordu yanına onun yaşlarında bir adam geldi. Bişeyler söyledi kadın hem gülümseyerek hemde şaşkınlıkla sarıldı adama sonra ayağa kalktı ve gittiler.

Olanlara kafa yormayıp zili çaldım.

"Geldim! " içeriden emirin sesi gelmişti. Halen alışamamıştım eflinin kardeşi olmasına şundan yedi sekiz ay öncesinde toprağın paten kayarken tanıştığı çocuğun şimdi eflinin ağbisi çıkması garipti yada başlıca tesadüf...