How To Be A Bad Girl#READINT2017

~2~

'Εδω ειναι πολύ στενά.'μουρμουρησα.

Μετά απο λίγα λεπτά ή κατι τέτοιο,άκουσα το κουδούνι να χτυπάει για μέσα.Αυτό ηταν το σήμα μου για να φύγω.Την γλίτωσα για σήμερα.

Εκεί που πήγα να ξεκλειδώσω την πορτα,κάτι με διέκοψε.

Βασικά η φωνή κάποιου.

'Γιατί είσαι εδώ μέσα;'άκουσα αμυδρά μια φωνή απο πίσω μου.

Γύρισα απότομα και ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο με τον Μιχάλη.Κάτι που με έκανε να ξεροκαταπιώ.

Με τρομάζει,πολύ,πρέπει να ομολογήσω.

Τα κρύα γκρι μάτια του,τρυπούσαν έντονα τα δικά μου,κανοντάς με,να κάνω ένα βήμα  πίσω.

Αυτός κίνησε το σώμα του και πάλι προς τα μπρός,κάτι που έκανε την καρδιά μου να φτάσει έως τον λαιμό,απο τον φόβο.

'Κρύβεσαι;'με ρωτάει.Σε σύγκριση με εμένα,αυτός είναι τεράστιος.Εχει ενα φουσκωτό στήθος,μεγάλα μπράτσα,ενα ερμηνευτικό πηγούνι και υπέροχα ζυγωματικά.

Τα μαύρα του μαλλιά,ειναι εμπλουτίστηκα πανω σε ολο το κεφάλι,και φαίνονται τοσο φυσικα.Στραβόκαταπίνω.Ξανά.

'Ο-οχι.'τραύλισα.Ενα μείδιασμα σχηματίζεται ελαφρώς στο πρόσωπο του.Έρχεται ακομη πιο κόντα μου.Και πλέον μπορώ να ακούσω την καρδιά μου.

'Απο ποιόν κρύβεσαι;'μια διασκέδαση υπαρχει στην φωνή και στα μάτια του.

'Α-από κ-κανέναν.'αυτό το τραύλισμα δεν βοηθά καθόλου.Πηγαίνω παλι πιο πίσω,και τώρα ακουμπάω την πόρτα.

Αυτός,το χρησιμοποιεί αυτό ως πλεονέκτημα,και ερχεταί παλί κοντά μου,σχεδόν,στήθος με στήθος.

Η αναπνοή μου επιτυγχάνεται στο λαιμό μου,καθώς αυτός μελετούσε με προσήλωση το πρόσωπο μου.Κοίταξα κατω,αισθάνοντας άβολα.

'Κρύβεσαι απο τον βουτυρομπεμπέ,τον Χαρίλαο;'ρωταει.

'Το ονομά του ειναι Χρήστος.'τον διόρθωσα.

'Βλέπω μπορείς να πείς και ολόκληρες προτάσεις.'λεει με κέφι στην φωνή του.Σηκώνω πάνω το κεφάλι μου,κραυγαλέα μπορώ να πω.Τον βλέπω να ξαφνιάζεται λιγο στην αρχή,αλλά σύντομα το καλύπτει με το παγερό του βλέμμα.

Το στόμα μου,χωρις να το ελέγχω αρχιζει και πατάει βλακίες.

'Φυσικά και μπορώ να πώ ολόκληρες προτάσεις,για πολλά θέματα.Οπως για τα ζελέδακια.Σου αρεσουν τα ζελέδακια;Εγώ τρελένομαι.Ειναι τοσό γλυκά και πολύχρωμα.Μια φορά ειχα φάει τόσα πολλά που-.'

Το δάχτυλο του προησγηώθηκε στα χείλη μου,κανοντάς με,να σταματήσω της ασυναρτυσίες.

'Πρώτα από ολα δεν μιλούσες καθόλου και τώρα μιλάς υπερβολικά πολύ.'μου ειπε με ενα γελάκι στο τελος.

'Γιατι δεν τον σταματάς;'με ρωτάει σοβαρός πλέον.

'Τ-τι;'απάντησα κανοντας την ανήξερη.Τοτε με κόλλησε άγρια πανω στην πόρτα,και έβαλε τα χερια του δεξιά και αριστερά απο κεφάλι μου,εγκλωβίζοντας με.Το πρόσωπο του πλησίασε το δικο μου.

'Γιατι.δεν.τον.σταματάς;'επανέλαβε συλλαβιστά την ερώτηση του.

'Γιατι δεν μπορώ'απανταω γεμάτη ειλικρίνεια.Με κοίταξε έντονα αλλη μια φορά και απομακρύνθηκε απο κοντά μου.

'Θα σου μάθω εγω τιγράκι,να σηκώνεις το κωλοδάχτυλο σε όλους,και να τους γράφεις.'

Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που είπε πρίν βγεί εξω.

Τι μυστήριος τύπος.