Onu ilk gördüğümde anlamalıydım. O, karşıma geçip de ilk kez aklımı başımdan aldığında, ilk kez her anımı sildiğinde zihnimden, ondan başkasını düşünmemi imkânsız kıldığında, kirpiklerinin altından bana odakladığı gözlerini kırptığında ilk kez, ilk...
Nedeni bir tane bile normal arkadaşımın olmamasıydı. Yani çok arkadaşım varmış gibi davranmayacaktım -sonuçta bu konuda çok seçiciydim- ama yani arada normal bu dünyadan olan insanlarla takılmam akıl sağlığım için şart olmuştu.
Ve bütün bu öfkemin asıl sebebi onu unutmamış olmam değildi. Onu unutmuştum. Net. Ama bu onu kapının önünde bulunca mutlu anılarımızın aklıma gelmesine engel olmuyordu. O kapının adresini ona veren zeki düşünceli arkadaşıma bir güzel fırça atmıştım atmasına da olan olmuştu bir kere. Samet'i şimdi başımdan atmam çok zor olacaktı.
Sepete bir paket kelebek makarna attım ve ittirip sos raflarını incelemeye başladım. Samet en eski arkadaşlarımdan birinin ağzından girmiş burnundan çıkmış ve ben daha Eskişehir'e ayak basar basmas soluğu kapımda almıştı.
Bunu yapabiliyor olması sinir bozucuydu. Altı yıllık bir ilişkiden sonra bana beni artık sevmediğini söyleyerek benden ayrılmıştı. Üstüne bir de bu ayrılığın üstünden bir yıl daha geçmişti. Şimdi bana değer verdiğini anlamıştı dediğine göre. Bilmediği şey aradan geçen bir yılda ben kafamda onu bitirmiştim. İşte bu kısmı anlamak istemiyordu.
Bir şişe korili sos, ketçap, mayonez, barbekü sos ve ranch sos aldım. Aslında yediklerime dikkat ediyordum ama Alp gelişimin şerefine arkadaşlarını çağırmıştı eve. Yani bugünlük bütün diyetler rafa kalkmıştı. Zaten psikolojim bozulmuştu bir kere yemem gerekiyordu.
Alt kata inip manav alışverişi yaptım. Araba tüm alacaklarıma zor yetti. Neyse ki boşboğaz arkadaşım Alp yolda beni almaya geliyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kasaya doğru giderken gözlerim kahverengi bir çift gözle buluştu. Bir anda yerin altımdan kaydığını hissettim. Boşluğa düşmüştüm sanki. Biri beni suyun altına çekmiş boğuyordu. İki eliyle boş bir alışveriş arabasını itiyordu ve ben hissettiğim yoğun duygu seli yüzünden onu tam inceleyemeden asansörün kapısının ardında kayboldu. Anında suyun altından çıkıp nefes aldığımı hissettim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
