Vampire Tale: A Love 'Till Eternity [EDITING]

Chapter 19

Jocas' POV

Days passed. Hindi ko parin matanggap na wala dito sa Rasuken, hindi na kami magkikita ulit...
Paano nalang ang Battle of the bands next week?
Hindi ko parin sinasabi sa Music Club members na hindi makakasama si Rasuken.. Kasi umaasa akong bigla nalang siyang susulpot dyan sa tabi tabi katulad ng dati... *sigh* Sayang prinactice namin..

It's already friday. But It feels like many years had passed without him.

Naging tambayan ko na ang garden. Nagbabakasakali akong makita siya dito at prenteng nakasandal sa puno habang nakapikit..
But that didn't happened.
I was just assuming.

"Yo, Cas." Napatingin ako kay Jalex na kararating lang.
After he confessed. We're still friends. Pero hindi parin niya mapigilan ang maging malungkot. Lalo na't hindi na ako masyadong umiimik. Hindi na ako madalas tumawa, halos di na ako nagsasalita depende kung kakausapin nila ako. That was all because of Rasuken. Nasasaktan siya katotohanang iyon..

"*sigh* Damn that guy. Why all of a sudden he's not showing his goddamn face here? Maybe I should steal you from him"
Natawa siya ng mahina. Napangiti naman ako.
He didn't took advantage kahit na down na down na ako.
Nagtataka narin sila Shaika at Freya kung bakit bigla nalang nawala si Rasuken. Buti nalang at nandyan ang Rascal para ipahayag ang iba't ibang klase ng palusot na alam nila...

"Hey, cheer up! You don't need to feel 'left-alone'. We're here. Your bestfriends are here. Those Rascal Band'stards are here"
Natawa ako.. They always tease each other.. But they look like brothers. Kulang nalang sumali si Jalex sa grupo nila eh..

I didn't felt like I was left alone.
It was just, I feel incomplete..
There's a big part of me that was missing..

I miss him.. I miss him so damn much...

"*chuckles* Don't worry about me. I'm fine" I smiled weakly..
"I'm just thinking about the Battle of the Bands next friday"

"Why don't you tell your President?"

Umiling ako at yumuko..

"I'm still hoping" tumulo ang luha ko..

Narinig ko ang pagbuntong hininga niya...

"He's shit. Why did he left without words? He's making you suffer like this. Hindi niya alam kung ano ang sinayang niya. You're precious."

Ramdam ko ang lungkot sa boses niya.
I'm still hurting him. But I can't help it...

"I will tell Alaissa. They need to know. We still have time to think about it and prepare" I said while wiping away my tears.. I just want to divert the topic. Ayokong makipagsabayan siya sa kalungkutan ko.

"Samahan kita?" He asked.
Tumango nalang ako...
Tumayo na siya at pinagpagan ang likod ng pants niya.
Inabot niya sakin ang kamay niya upang tulungan akong tumayo.. Tinanggap ko iyon..

We took our way to the garden's exit...
Tahimik lang kami hanggang sa makarating kami sa Music room. Sigurado ako nandito ang mga members ngayon. Well, feel ko lang..

Si Jalex ang nagbukas ng pintuan.. Pumasok kami..
Napatingin saamin lahat ng tao sa loob...

Bumuntong hininga ako bago umupo sa bakanteng upuan.. Si Jalex naman nakatayo lang sa gilid ko...

"Alaissa." Bumuntong hininga ulit ako bago magpatuloy..
Tahimik lang silang nakatingin saakin..
Ayoko na itong patagalin. Gusto kong mag straight to the point.

"Rasuken won't able to attend the Battle of the Bands. He can't perform. He can't sing with me. H-He--"

Hindi ko naituloy ang sasabihin ko dahil pumipiyok na ako. Tumingala ako upang pigilan ang luha ko.
Ewan ko kung bakit napaka OA ko.. Sobrang lungkot ng pakiramdam ko.. Lecheng Rasuken kasi.. Ginayuma ata ako.