[9]
Asan kaya ako dadalhin ng mokong nato? Kanina ko pa siya kinukulit pero ni clue di niya binigay. Kahit wala pa akong masyadong tiwala sa kanya, may mga karate skills din naman ako kahit papaano kaya kung ano man ang binabalak nitong lalaking to, may laban ako.
Kanina pa namin binabaybay ang daan pero di parin kami nakarating kung saan man kami pupunta.
"Hoy!" Sigaw ko na naman sa kanya. Nasa backseat kasi ako. Sabi niya, frontseat daw dapat ako umupo pero ayoko dun. Wala lang. Trip ko lang ding wag umupo dun. Baka gusto niya akong umupo dun para chansingan. No way! Makakatikim talaga siya sakin pag nagkataon.
Nilingon niya lang ako at tinignan ng What-look.
"Asan ba kasi tayo pupunta?" Inis kung sabi sa kanya. Naiinip na ako kakaupo dito e.
"Basta! Malapit na tayo" Aniya at ibinaling ang tingin sa daang tinatahak namin.
"Wow! Malapit? E kanina pa tayo sumasakay e. Asan ang malapit dun?" Bulyaw ko sa kanya. Naiinis na kasi ako e. Nakakaasar talaga siya kahit kailangan.
"Andito na nga po diba" Anunsyo niya kaya bahagya akong natigilan at inilibot ang paningin ko. I think nandito na nga kami kasi pinark na ni Kief ang sasakyan. Nandito kami ngayon sa isang park na iwan. Di ko kasi alam kung anong lugar to.
Ano namang gagawin natin dito?" Tanong ko pagkatapos niya akong pagbuksan ng pinto. Wow ha! Pagentleman pa itong lokong to.
"You'll find it later. Puntahan muna natin sila" At bigla niya nalang akong kinaladkad. Pakshit to e! Di pa sana ako ready pagbaba ko e. Buti e nakapagsapatos ako at hindi sandals. Mas madaling tumakbo.
Bat ba kasi nagmamadali siya? May lakad ba siya? Sa tungin ko ito lang naman ang lakad niya a? Pwede namang maglakad diba? O pwede ring mauna siya at susunid nalang ako? Nakakawala siya ng poise e.
Di ko namalayan na nandito na pala kami sa isang grupo ng tao na halatang busy. Andami ding mga bata ang nakapalibot sa kanila at ang daming kahon na iwan kung ano ang laman. Ano namang ang mapapala namin dito?
"Ano na? Bat tayo huminto? Ano ng gagawin natin?" Irita kung sabi sa kanya. Kasi kani-kanina lang e nangangaladkad tapos ngayon hihinto lang bigla.
"We're here" Anunsyo niya kaya napaikot ang tingin ko. Ginagago ba ako nito?
"Were here? Para ano? Tumayo? Walang katao-tao dito maliban sa mga bata at yung parang grupo na iwan. Andito na? Wow ha!" Sarkastiko kung sabi sa kanya. Nakakainis ba talaga kasi siya e.
"Nandito ako kasi--" at bumutong-hininga siya at nagpatuloy sa paglalakad. Shit! Di ba niya alam na di pa siya tapos? Nakakabwesit na talaga siya e.
Hinintay kung saan siya pumunta at napagtanto kung sa mga bata lang pala kaya kahit labag sa kalooban ko, no choice ako kundi sundan siya. Alangan namang tatayo lang ako dito no? Hindi pa din ako tapos magtanong sa kanya kung ano ba talaga ang ginagawa namin dito.
"Kief! Ano na?" Bulyaw ko sa kanya. Di niya pala namalayan na sumunod ako kaya parang nagulat siya.
"Sorry. Akala ko gusto mo. Sige lang, bumalik ka nalang sa motse at hintayin mo nalang akong matapos dito" Bakas sa boses niya ang panghihinayang na iwan.
"Ano ba kasi ang ginagawa natin dito?" Sunod kung tanong.
"Im here to distribute this pack of food to the street childrens" Bahagya siyang yumuko at bigla nalang naglakad papunta sa mga nasa 20+ din ang mga edad na grupo.
I dont know why pero I feel guilt dahil sa sinabi niya. Di ko na kinaya. Nakakahiya. Di ko naman alam na ganito pala ang pupuntahan namin. Kasi naman e. Sh*t! I need to say sorry to him pero No! My pride. Di ko kasalanan na mainis ako sa kanya no! He's annoying me everytime. Hindi. Hindi dapat.
Lalong tumatagal e kinakain ako ng konsensya ko. Fine! Naglakad ako patungo sa kanya "Im sorry" Bulaslas kung sabi kahit di siya tinitignan. Wala e, nakatungo lang ako. Nahihiya parin ako sa ginawa ko.
"Hahahahahaha"
Boset! Boset talaga. Ako na nga yung humihingi ng sorry diba? Tapos ganon lang? Tatawa lang siya? Di ba niya alam na im not a vocal sorry sayer type? Pakshit siya!
"Sorry na nga ba? Wag ka ngang mang-inis pa!" Bulyaw ko sa kanya. Pero mahina lang kasi nakakahiya kung mag-iskandalo pa ako dito no, marami kayang tao. Baka ano nalang ang sabihin nila pagnagkataon.
"Nakakatawa ka lang kasi. Haha" At nagpatuloy nga siya sa pagtawa at pangbwesit sakin. Grrr!
"Kung ayaw mo. Wag!" Malakas kung sigaw at agad na tumalikod at maglalakad na sana ng bigla niyang hawakan ang kamay ko.
"Ito naman. Apology accepted na nga diba? Natatawa lang ako kasi akala ko wala ng kabutihan diyan sa pagkatao mo. Palagi mo lang kasi akong sinusungitan e" Mataas niyang sabi at nginisihan ako.
Talagang ako pa talaga ang nambwesit ha? Wow lang! Kung wala lang akong kasalanan e nabatukan ko na to e.
"Shut up ka nalang nga! Ano bang maitutulong ko?" Pag-iiba ko nalang na tanong. keysa magpatuloy akong makipagbwesitan nitong lalaking to e masisira lang ang beauty ko.
"Tumulong ka nalang sa nagdidistribute ng mga packs" Suhistyon niya kaya agad ko namang sinunod ang sinabi niya.
Pero I can't still believe it. Knowing Kiefer as the one of the best basketball players here on philippines. Siga kung tignan pero may mga ganito palang activity'ng inoorganize.
Agad kung iniabot sa mga bata ang mga packs na dala ko. Nakakagaan pala ng loob na makapagbigay ka. I know hindi to galing sakin pero the feeling of helping other people. Yung mga ngiti nila dispite of their needs. Nakakagaan ng loob. Nakakatuwa.
"Ano Ly? Tubig o?" May biglang taong sumulpot sa likod ko kaya agad ko itong tinignan. Si Kiefer pala. At agad niyang inabot sakin ang bottled water kaya agad ko naman itong kinuha at ininom.
"Oy! salamat" At tinanguan ko siya. I know nakakapagod itong ihandle pero balewala yun sa mukha ni Kief. Nakangiti parin siya hanggang ngayon at di mo man lang makikita ang mga pagod na nadarama. Alam mo talagang gustong-gusto niya ang ginagawa niya.
"For what?" Naguguluhang tanong niya.
"For this. For this experience. Nakakagaan ng loob kung nakakatulong ka at makita mo ang mga ngiti nila" Mataas kung paliwanag sa kanya.
Bahagya siyang ngumiti "No. Thank you for your time. Your help" At nginisihan niya ako. Nginisihan ko nalang din siya bilang sagot.
"So ano na? After this?" Ani ko. Ewan. Di naman ako lakwatsera type pero feel ko talaga ngayon and to think na wala pa kaming training ngayon hanggang bukas.
"What do you mean?" Naguguluhan niyang sabi. I think nabigla siya sa sinabi ko. E, di nga siguro niya iniexpect na masisiyahan ako dito e.
"Wala. I mean, wala na ba tayong ibang pupuntahan after this?"
"Meron pa" Pagmamalaki niyang sambit sakin.
"Where?" Ito na naman ako. Walang kaideya-ideya sa mga tumatakbo sa isip niya.
"Lets go out later. I mean I just want you to thank for this day kaya libre ko mamaya ng dinner" Aniya kaya bahagya akong nagulat. Pero di naman yung oa na gulat. Yung unexpected lang.
Wala naman akong gagawin later diba? Kaya sige, ngayon lang naman ito e.
"Okay"
"Pag-uwi natin galing dito, magbihis ka for tonight." Suhistiyon niya kaya tumango-tango nalang ako at ipinagpatuloy ang pagdidistribute ng mga pack foods.
END OF CHAPTER 9
A/N: Mahal ko kayo palagi at magpakaylan man guys. Salamat sa suporta.
VOTE AND COMMENT
ALYFINITY AND KIEFLY, THIS IS FOR US ALL :*
