VEYL

2.Bölüm;"En Güzel Yerinde.."

Selena Gomez-Kill Em With  Kindness

"Her gün ölümünün küçük bir parçası,birileri sürekli,savaşmaya isteklisin, haklı olmak için.."

¤

Biz nerede hatayı yapardık?

Ben ilk hatamı lisede yaptım, ilk aşkımı lisede yaşadım, ilk okuldan kaçışım lisede oldu, ilk yalanım lisede başladı... Ben hep ilklerimi lisede yaşadım. Küçük yaşta babam doğruyu söylememi, eğer yalan söylersem sonsuza kadar beni sevemeyeceğini söylerdi

Biliyor musunuz, babam beni hiç sevmedi! Yalan söylemediğim halde beni hiç sevmedi.

Geceleri ağabey ve küçük kardeşimin üstünü örterken benim üstümü hic örtmedi. Babam benim için bir hayal kırıklığı oldu, asla kız çocuğuna sevgi beslemezdi. Onun için varsın yoksun, erkek çocuk  olsun. Erkeklerin kıymetli olduğunu düşündüren neydi?

Ağabeyim devamlı babama karşı gelirdi. O bilgisayar başından kalmak bilmezdi, kardeşim annemin ona gösterdiği sevgiden bıkardı. Keşke annem o sevgiyi bana gösterseydi.

Ben bu dünyaya öylesine gelmiştim, öylesine vardım, öylesine yaşıyordum. Ama Pamir'in yanında öyle değildi, bir işe yarıyordum. Ben olmasam Pamir bazı şeyleri yapamazdı.  Ben ilk defa değerliyim.

Ama bu çalınacak elmas kadar değerli değildim.

Antwerp Elması, Belçika 'da oldukça güvenli bir şekilde korunurken 2003 yılın usta bir soyguncular tarafından çalınmıştı. Bu elmas oldukça fazla sayıda ama fazlasıyla değerli, bunlardan birinin yerini de Pamir Öymen biliyordu.

Daha önce hiçbir hırsızlık girişiminde bulunmamıştım.

Kaşlarımı çatık bir şekilde Pamir'e döndüm. ''Şaka yapıyor olmalısın.'' diye isyan ettim.

''Cidden şaka yapıyor gibi bir halim mi var?'' Ağzım açık, Pamir'e bakmaya başladım. Ben asla hırsızlık yapamazdım.

''Hırsız olanın sen olduğunu sanıyordum.'' diye bağırdım. Arabayı otobanda kenara çekerken arkasına döndü.

''Suç ortağı ne demek biliyorsun, değil mi?'' Dehşete kapıldım. Suç ortağı aslında bir evlilik gibiydi, fedakarlık yaparak bu beraberliği bir arda tutuyorsunuz. Ama sadece bir kişi çabalarsa bu beraberlik olmazdı.

''Ben... ben, yapamam.'' dedim ve ağlamaya başlamıştım. Yakalanırsam, ölürdüm. Bu hafife alınacak bir olay değildi.Bu rüya burada son bulamazdı.

''Oraya seninle birlikte geleceğim.''

''Kendi başına da yapabileceksen, niye beni de peşinde sürüklüyorsun?'' diye bağırmaya başladım. Kafam yerimde değildi, Pamir'in bazı dediklerini yorumlayamıyordum.

''Son kısım, lazerlerin olduğu, orayı ancak çöp gibi incecik biri geçebilir. Bu kaslı bedenle cidden oraya geçebilir miyim, sanıyorsun?'' dedi ve güldü. Şaşırdım. Pamir'in şaka yaptığını ve güldüğünü görmek, tuhaftı. Ama onun bu halleri beni yumuşatıyordu.

''Ya yakalanırsak?'' diye sordum. Bağırmadım, ağlamadım ya da saçma hiçbir hareket yapmadım.

''Beraber yakalanıcaz. Seni yalnız bırakmayacağım.'' Ne güzel! Bu nedense beni hiç rahatlatmadı.

''Ölmeyeceğimize söz ver.'' Sustu. Zar zor duran göz yaşlarım, yine yanaklarımdan süzüldü. Dışarıyı izlemeye başladım. O ise beni izliyordu. Hayır, yapamazdım.