Het is ochtend en Cameron is nog niet wakker.
Snel pak ik het mesje van de besteklade uit mijn nachtkastje en zet het tegen mijn huid, maar net toen ik dat wou doen werd Cameron wakker.
"Laura! verdomme je had gezegd dat je het niet meer zou doen. Voor mij."
Ik liet het mesje vallen en huilde. Cameron liet zich op mijn bed zakken en troostte me.
"Shhhhht. Rustig maar. Ik snap dat het moeilijk is, maar hier bereik je niks mee he."
"Ik weet het." Zeg ik snikkend.
JE LEEST
Een lach...🔪
Short StoryIk lach weer, maar hoeveel kan een lach wel niet verbergen? Mijn ouders, mijn vrienden, mijn familie. Ze geloven die ene lach... Die lach die zegt:" Met mij gaat alles gaat goed." Hoogste rang tot nu toe: #3 in kort verhaal
