[Under Revision] Pretend we never loved ft. Yuri Kwon

7

Cyrus POV.

masaya ako na nakapag usap kami bago sya makaalis, na nasabi kong mahal ko sya, hindi man nya sinabi na mahal nya ako, pero yung pangakong magkikita ulet kami yun ang panghahawakan ko, apat na taon lang naman yun, kung dati nga nahintay ko sya kahit na walang kasiguraduhan kung babalik ba sya o hindi, ngayon pa kayang nangako sya, nangako sya na may pag asang maging kami, kung kami talaga ang para sa isat isa :")

nung sinabi yun ni maru na nasa airport na si kesha, natakot ako ng sobra, na baka makaalis sya na di ko man lang ulet nakakausap, natakot akong baka maulet na naman yung dati na naghihintay ako kahit di ko alam kung babalik sya o hindi.

Nasabi nyang wala kaming komunikasyon sa loob ng apat na taon dahil kailangan nyang mag focus sa pagmomodelling, pumayag ako dahil alam kong yun ang pangarap nya, habang wala sya, susundin ko rin talaga kung anong pangarap ang matagal kunang gustong gawin noon paman, ang pangarap na pareho kami ng DAD ko, gusto kong maging photographer, napakahalahaga sakin ng mga larawan, napakalaki ng space nito sa puso ko, sabi nga nila, hindi lahat ng bagay maaalala mo, pero once na nakita mo ang isang picture, babalik lahat lahat ng pangyayari noon, masaya man o malungkot.

bata palang ako minulat na ako ng dad ko sa photography pero natigil yun nung panahong umalis sila para dito magtayo ng business sa korea. Tinigil ko yun, nawalan ako ng ganang ituloy yun dahil wala si Dad, pero ngayon siguro naman pwede ko nang ituloy yun, ipapangako kong magiging kilala ako sa mundo ng photography, para kila mom at dad, at para sa kanya :)

actually nandito na ako sa Korea , kakadating ko palang, hindi ko rin sinabi kay debb na nandito na ako, tawag nga nang tawag yun sakin, boring na boring na siguro yun ngayon.

wala pa naman sila mommy at daddy kaya pagkalagay ko ng gamit ko sa room, dumiretso na ako sa bahay nila debb, pinapasok naman agad ako nung guard at tinuro kung nasaan si debb, nasa may garden daw? hmm..

dahan dahan akong naglakad papunta dun, iniiwasan kong makagawa ng ingay, natuwa ako nung nakita ko syang nakaupo lang dun tapos nakayuko sa lamesa, natutulog pa ata xD

"Nagpuyat kaba?" biglang sabi ko, bigla naman syang napaupo ng diretso at tumingin sakin na nanlalaki ang matang singkit! ~.~

"CY! sabi ko na nga ikaw yan eh. wahhhh!!" sabay tayo sa upuan at umakap sa leeg ko, bigla nalang umiyak!

"aiiisssh ang iyakin mo talaga! bumaba ka nga, baka malaglag ka pa eh." pero umiling iling lang sya, at lalong umiyak. masyado naman ata akong namiss nito.

"Cy.... *sob*

"oh, iniiyak iyak mo? andito na nga ako eh , baka ayaw mo pang andito ako ha chuckie.?" pangaasar ko sa kanya, bumitaw sya sa pagkakayakap sakin, bumaba din sya sa upuan at biglang tumakbo sa loob. napakunot ako ng noo, anong nangyari dun? parang ang weird naman..

pupuntahan ko na dapat sya sa loob nang nakita kong pabalik naman na sya, nakatitig lang naman ako sa kanya, may hawak syang papel.

"Ano yan? sinulat mo para sa kin?" natatawang sabi ko, pero nananatili syang malungkot tas para pang naiiyak.

di nagsasalitang inabot nya sakin yung papel. kahit na hindi ko alam kung ano yun, tinignan ko.

O.o

"Ke..kelan mo to nalaman?" nagulat na sabi ko, bigla nalang nyang tinakpan yung mukha nya at umiyak nang umiyak, i hug her. tinapik tapik ko yung likod nya.

"pssshhh, don't worry, sasamahan kita okay. andito lang ako."

"Cy, i'm scared.. paano kung... *huk*"

"Debb, alam mo naman na kailangang gawin mo to, kesa mas lumala pa yan. napakatagal na nyan, mas maganda kung matatanggal na" nararamdaman kong habang yakap ko sya nanginginig sya, alam kong nakakatakot ang gagawin nya, pero kailangan.