𝕹𝖆𝖘𝖙𝖊̨𝖕𝖈𝖞. Krucza Księżniczka ✔

Prezent Mal

Zanim całkowicie się ściemniło Danica skończyła robotę. Aby Szmaragd Auradonu mógł działać, trzeba było go oszlifować. Z odciętego fragmentu, który zabrała, wykonała mały wisiorek dla taty oraz parę kolczyków w kształcie róż dla siebie. Kiedy Berry już spała, Danica otworzyła okno i poleciała na wybrzeże. Znajdował się tam ogród.

- Tato? - zawołała Diavala.

Po chwili z drzewa zleciał kruk i wylądował przed córką. Ona delikatnie nałożyła naszyjnik na jego pióra i po chwili stanął przed nią wysoki mężczyzna. Nie potrzebowali słów do wyrażenia szczęścia. Danica nigdy nie widziała ojca w tej postaci. Przytulali się przez dłuższą chwilę, po czym Diaval rzekł:

- Nikt nie może wiedzieć, że jesteś córką Aurory.

- Wiem.

- Spotkałaś Audrey?

- Tak. Obiecuję, że nic jej nie powiem.

- Dobrze. Ja zostanę tutaj, żeby nikt nic nie podejrzewał. Jestem przekonany, że Mal będzie sądzić, że pomożemy Diabolinie - jeszcze raz przytulił córkę i pocałował w czoło. - A teraz uciekaj do pokoju, zanim się zorientują, że zniknęłaś.

✦𝓓 ⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯ 𝓓✦

Następnego dnia Danica wstała ze słońcem. Była piękna, jesienna sobota i dziewczyna nie chciała marnować czasu na siedzenie w łóżku. Ubrała się i sięgnęła do najniższej szuflady jej komody. W środku znajdowała się para bordowych wrotek. Wzięła je i po cichu wyszła z pokoju.

Na trawach znajdowała się rosa, ptaki śpiewały wśród drzew, a po jeziorze pływały łabędzie. Po wjechaniu do lasu, Danica usłyszała czyjeś głosy. Okazało się, że były to trzy kuzynki, z zaspanymi minami zakładające wrotki (każde w odpowiednim kolorze).

- Co robicie tu tak wcześnie? - liliowooka zatrzymała się tuż przed nimi.

- Danica! - krzyknęła cała trójka jakby zapominając o zmęczeniu.

- Chcemy pojeździć na wrotkach - tłumaczyła Rose.

- Możemy do ciebie dołączyć? - spytała Mariposa.

- Jasne - uśmiechnęła się Danica.

Dziewczyny wjechały na boisko. Ćwiczyły skoki, przewroty i pokazywały owoce ich dotychczasowej pracy. Mieszkanka Zakazanej Twierdzy miała szesnaście lat na ćwiczenia. Rozsypane witraże służyły jako przeszkody, a wąskie wzniesienia pomagały w szlifowaniu równowagi. Pierwsze wrotki dostała na dziesiąte urodziny od trzech wróżek.

- Czemu przyszłaś tu beze mnie? - Berry zajechała jej drogę na swoich błękitnych wrotkach i złapała ją za rękę, co sprawiło, że zaczęły jeździć wokół wspólnej osi.

- Ty też jeździsz? Przepraszam. Obudziłabym cię, gdybym wiedziała.

- Dobra - dziewczyna z uśmiechem machnęła ręką, godziły się na chwilę zatrzymały. - Najważniejsze, że cię dogoniłam - Chwyciła ją za nadgarstek i zaciągnęła na środek boiska.

- Co tu robicie? - Chad ze złością podszedł do dziewczyn.

- Jeździmy - odparła Clover.

- To boisko, nie tor - zauważył chłopak.

- Bo w Auradonie nie ma toru - ciskała się Berry.

- Nigdzie indziej nie ma miejsca - Rose uniosła ręce w geście bezsilności.

- Ale mogę to zmienić - rzekła Dobra Wróżka, która od kilku minut przyglądała się wszystkiemu. - Myślę, że uda mi się zagospodarować trochę miejsca na tor wrotkarski.

- Naprawdę? - ucieszyła się Mariposa.

- Skoro wszystko zostało już wyjaśnione, to zjeżdżajcie z boiska! - zdenerwował się Chad.

- Wszystko w porządku? - spytała Audrey, która usłyszała zamieszanie i przyszła sprawdzić co się stało.

- Twój chłopak zabrania im jeździć na wrotkach po boisku - wtrąciła się Jordan.

"Chłopak?" - Danica nie mogła uwierzyć, że jej siostra związała się z kimś tak nieprzyjemnym. Doskonale pamiętała jego zachowanie poprzedniego dnia w czasie treningu drużyny. Wywyższał się i ogólnie był niemiły; głównie dla dzieci łotrów. "Nie pozwolę siostrze zniszczyć sobie życia z takim gościem".Szybko jednak zapomniała o swoich przemyśleniach, gdy usłyszała wołanie Audrey.

✦𝓓 ⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯ 𝓓✦

Przed wejściem do szkoły, Audrey podbiegła do Danici, która zmieniała obuwie na schodach.

- Przepraszam za zachowanie Chada - rzekła.

- Współczuję ci - dziewczyna nie podniosła nawet wzroku. - On zupełnie nie jest dla ciebie.

- To mój książę z bajki - upierała się księżniczka.

- Więc współczuję podwójnie: za wybór i za los - Danica spojrzała na Audrey. - Nie wiesz jaki jest nieprzyjemny.

Księżniczka trochę zawstydzona, trochę zła odeszła, a krucza córka skierowała się w stronę szafki. Już z daleka zauważyła stojącą obok Mal, która razem z Evie układała porozrzucane książki sprzed tygodnia. Kiedy Danica chciała otworzyć szafkę, zastygła. Widniał na niej obraz namalowany sprejami: czarny, lecący kruk w bordowo-niebieskiej mgle i napis LONG LIVE EVIL.

- Podoba się? - spytała uśmiechnięta Mal.

- Żartujesz? - Danica ledwo składała słowa. - Jest piękne!

- Dziękuję - Evie zakręciła jeden z niebieskich loków.

- Twoje włosy też są piękne - zaśmiała się Danica. - Ale mówiłam o mojej szafce.

- Chowaj wrotki - rozkazała Mal. - Zabieram cię na spotkanie klubu.

- Dziewczyny cię dopadły? - Danica schowała sprzęt do szafki.

- Tak.

- Ale dlaczego miałabym iść z tobą? Nie jestem wróżką.

- Bo jesteś moim pomocnikiem... i przyjaciółką - Mal pomachała Evie, wzięła Danicę pod rękę i zabrała na pierwsze zebranie Klubu Wróżek.