MISANDRIST SERIES 1: In Love With A Killer

CHAPTER 1

CHAPTER 1

UMINGOS si Aminah habang nakatingin sa pinsan niyang bagong kasal at nagsusubuan pa kasama ang asawa nito. Tumaas ang kilay niya. Kalokohan. Maghihiwalay din ang dalawa at mangangabit si lalaki. Taon lang ang bibilangin, iiyak yang pinsan niya at nandoon siya para sabihing 'i told you so'.

Men are parasites, they love hurting women because their assholes and cannot be trusted.

"Aminah, ayosin mo nga 'yang mukha mo." Pagalit na sabi ng ina niya na katabi niya sa mesa na kinaruruonan. "Nasa kasal tayo, dapat nakangiti ka."

She gives her mother a deadpan look. "Mom, there's nothing to be happy in this fucking reception—"

"Watch your word, Aminah!" Pinanlakihan siya nito ng mga mata. "Hindi porket hindi ka sinipot ng fiancé mo sa simbahan ay magiging ganiyan ka na ka-bitter sa kasiyahan ng iba."

"That's a low blow, mom." Tinaasan niya ito ng kilay. "I'm outta here."

Naiinis na umalis siya sa kinauupuan saka lumabas ng reception Hall sa isang sikat na Hotel. Kahit kailan talaga hindi sila magkasundo ng ina niya, siguro dahil magkaibang-magkaiba sila ng paniniwala na dalawa.

She snorted as she exited the reception. Kasal-kasal pa. Ang daming gastos tapos maghihiwalay lang din naman. Kalokohan talaga. Tapos sasabihin ng mga lalaki, naghahanap ng ibang putahe dahil nakakasawa na ang putaheng araw-araw na tinitikman. E di huwag mag-sex ng araw-araw para hindi magsawa. Mga hayop talaga! Tapos sisihin ang mga babae kung bakit sila nangangabit.

Napailing-iling nalang siya.

Sa panahon ngayon, parang normal na na mangabit ang lalaki at parang tanggap na 'yon ng lipunan. 

When men cheat, society goes with it and its okay. But when women cheats, naku, namatay ka na't lahat-lahat, inuuod ka na sa kabaong mo, hindi pa rin makalimutan ang ka imoralan mo 'daw'. How sick is that?

Kaya hindi siya naniniwalang pantay-pantay na ngayon ang babae at lalaki. There will always be sexism present.

When Aminah steps out from the Hotel, she sighed, put on her Gucci sunglasses, flipped her hair and walked towards her parked car.

Hindi pa siya nakakalapit sa sasakyan ng may humawak sa braso niya at pinatigil siya.

"Wait up, Miss!" A male's voice said.

Tumaas kaagad ang presyon niya ng marinig na lalaki 'yon. Ipiniksi niya ang braso niya na hawak nito saka nakataas ang kilay na hinarap ang pangahas na estranghero.

Aminah slightly stilled when she saw the man's face. She was transfixed for a second or two.

Steel gray eyes. Thin soft looking lips. Pointed nose. Square jaw. Tousled jet black hair. Broad shoulder. He stood six-two feet in height and he is drop dead gorgeous. At dahil nakalilis ang pulo nito hanggang sa siko, kitang-kita niya ang mga tattoo sa braso nito na nasisiguro niyang hanggang sa balikat nito iyon. And damn, it made him hotter in her eyes.

But who cares? So what? She's sure as hell that this man is a Fun Run kind of man. Kapag guwapo, siguradong manloloko. One hundred percent sure siya diyan.

Mas tumaas pa ang kilay niya ng magsalita. "Do I know you?"

"Ahm," he smiles, showing his not so deep set of dimples and her breathing was knocked off. Damn this man has a killer smile. "Don't you remember me?"

Dalawang kilay na niya ang nakataas. "No. I don’t know you. So fuck off." Inirapan niya ito saka tinalikuran.

"It’s me, Magnus." Anang lalaki at hinabol siya saka humarang sa dinaraanan niya. "Don’t you remember me?"