Until we can (Real-life lesbian story)

Part 6 - Moving on

November 3, 6:37 pm

"Bebe, napakasakit e. Mahal na mahal ko siya. *Iyak ng matagal* Ang-- ang hirap be."

kausap ko sa phone yung isa kong girlbestfriend. Si Joanna.

"Ohh. Tumahan ka nga. Nahahawa ako sayo e. Tsk. Kelan ka ba nagconfess?"

"Kahapon lang be. Hindi ako nakatulog kakaisip at kakaiyak. Kung makikita mo ako ngayon be, makikita mo rin kung gaano kasakit yung nararamdaman ko"

Sabi ko while crying so hard.

"Aww. Alam kong masakit. Naranasan ko na yan be. Cheer up. May pasok na bukas. Magkita tayo. I'll make you smile bebe. I will spend my time for you"

Sabi nya. That's why I love my bestfriend e.

*Sge be. I really need you. Lalo na siya. Pero mahirap umiyak sa harap niya, ang awkward nun e *hikbi* Bakit pa kasi siya ang minahal k-- ko e. M-marami namang iba j-jan" Hindi ko mapigilan e. Bumigay na talaga ako.

*Oh tigil na. Tumigil ka na. Kawawa yung mata mo. Papanget ka niya sige ka. Lam mo kiara, ganyan talaga sa love. Dapat handa ka laging masaktan. Nagmamahal ka e. Ngayon alam mo na? Ngayon alam mo na kung gaano kasaket. Sobrang hirap di ba? You need to move on kahit na walang "kayo" okay? Kelangan mong ngumiti." Sabi nya..

"Be ang hirap. Sobrang hirap. Oras oras akong umiiyak." Sabi ko. Habang iyak nang iyak.

"I know bebe. Keep yourself busy. Magbasa ka sa wattpad. Magsoundtrip ka. Maggitara ka. Duon mo ibuhos lahat. Ilang oras na lang magkakasama na tayo" Tama. Ganun na lang gagawin ko.

"Sge bebe. Salamat ha? Salamat kasi hindi mo ako iniiwan. Salamat dahil tanggap ko ako. S-salamat kasi naiintindihan mo ako. Salamat kasi n-nakinig ka"

"Aba oo naman no! That's what super friends are for. Cheer up be! Iloveyou!" Mejo nawala na yung luha ko.

"Sge be. Salamat. Iloveyoutoo! Bye."

Dun natapos yung pag-uusap namen.

Hindi na ako umiiyak.

Kasi kawawa naman tong mata ko e. Buti wala sila mom. Kaya i'm free to cry.

I should move on like what Joana said.

Kahit na walang "kayo", moving on is the solution.

Sarili ko mismo ang tutulong saken.

Gawin dapat yung mga bagay na nagpapasaya saken bago ko siya nakilala.

Tulad ng pagtugtog ng gitara.

Pagbabasa ng story sa wattpad.

Magsoundtrip. At kumanta.

Ganyan gagawin ko.

Starting tomorrow, ngingiti na ako.

****************************

11:20 pm

*Be, wag ka na tumuloy bukas. Okay na ako :)) Hindi na ako umiiyak. Nailabas ko na yung nararamdaman ko. Maaabala pa kita. Hahaha. Wag na ha? Saka na tayo magkita. I can do this. Ako pa. Kilala mo naman ako. Yakang yaka ko to.* Text ko kay Joana.

*Sige be, sigurado ka ha? Just text me. Andito lang ako ha. Anjan din naman sila Jessica e ;)* What? Wala syang alam.

*Hindi niya alam yung nangyayare saken ngayon. Ayokong sabihin sa kanya. Kasi wala akong tiwala sa kanya pagdating sa lovelife ko. Puro lang siya biro e. Oo bestfriend ko rin siya. Pero hindi niya naiintindihan yung nararamdaman ko. Tsaka kaagaw ko siya kay Angel. Ayokong mawala si angel sa buhay ko.*

Totoo yan. Wala akong tiwala kay Jessica pagdating sa mga ganyang usapan.

Tsaka nagseselos ako kapag kinikwento niya na nagkakatext din sila ni Angel. Sobrang nagseselos ako. At nasasaktan.

Kasi may kaagaw ako sa atensyon ni Angel.

Sabi niya naturn-off siya, pero bakit naging close sila? Tangna pala.

Kaya, simula nuon, lumayo ang loob ko sa bestfriend ko.

Dahil kay Angel. Dahil mahal ko siya.

*Sabagay. Marami ka namang ibang kaibigan sa school di ba. Tell one of them. Yung mapagkakatiwalaan at maiintindihan ka okay? Stop crying. Act normal. Don't be affected. Smile. Yan ang dapat mong gawin.*

Tama si Joana. Napakagaling talaga niya. Professional e.

*Thankyou bebe. Gagawin ko yan. Goodnight. Iloveyouuu ;* ;)* reply ko.

*Good. Iloveyoumore :**

Binitawan ko na yung phone ko.

Pumikit ako, at kinausap yung taong tunay na nakakaintindi sa aken. At tunay na nakakaramdam sa nararamdaman ko.

Si God.

I thank Him dahil naramdaman ko kung ano yung feeling na inlove.

I thank Him dahil sa sakit na naranasan ko. Because of that pain, I became a better and stronger person.

Sinabi ko rin na ingatan Niya ang mga mahal ko sa buhay specially angel and ang family nya.

Amen.

****************************

It's monday.

I'm wearing a smile.

Kahit na malungkot pa rin ako. I need someone to hug me. Right now.

May dumating na isa kong kaibigan here at school.

I told her everything. I told her all the pain that I feel until now.

Salamat dahil naintindihan niya ako. Cinomfort niya ako. At gumaan ang loob ko. Hindi na ako makaiyak, kasi wala na akong maiiiyak. Ubos na tubig ko sa katawan. Dehydrated na ata ako. Tuyot na kakangakngak.

Mejo nakakangiti na rin ako ng totoo.

Kasi that's what I need to do.

STOP CRYING.

ACT NORMAL.

DON'T BE AFFECTED.

SMILE.

MOVE ON.

--

Author's note.

May pahabol po.

Thankyou po sa mga nagbasa ng story ko. Sa mga nakarelate, musta na? Nakapagmoveon ka na ba? Hirap no? Haha. Kayang kaya yan.

Sa mga bisexual, be proud. Nagmamahal lang naman tayo e. Kaso nga lang sa kauri nateng babae. Wag kayo mandiri sa sarili niyo. Maging masaya ka na lang. Keep yourself busy. Kalimutan ang lahat ng saket. Wag niyong isipin yung sasabihin ng iba. Okay? ♥

Ingat. Godbless. Subaybayan :)