De buurtpolitie:~perfect carrière~

11

Eric

Ons vliegtuig was eindelijk geland in ons Belgendlandje. Koen was al heel de tijd aan het praten over die Duitse waarmee hij heeft gepraat enzo. Op een gegeven moment had ik gewoon mijn hoofd neergelegd en geslapen want ik kon het echt niet meer aanhoren. 'Koen, ik weet het ondertussen al. Je ziet haar zitten. Ga ervoor.' Zei ik wanneer hij terug begon. 'Echt?' Vroeg hij onzeker. 'Jaaa.' Ik nam mijn koffer van de band en liep verder. 'Zou ze mij zien zitten?' Koen kwam terug naast me gelopen. 'Als je het niet probeert weet je het niet he.' Zei ik hem. Ik liep de parking van de luchthaven op en liep naar mijn auto. 'Tot ziens.' Zei Koen. 'Bye.' Ik stapte mijn auto in en zuchtte van opluchting. Koen is echt een broer voor mij maar soms kon hij echt irritant zijn. Ik startte de auto en reed de parking af.

Een uur later kwam ik aan mijn thuisfront aan. Aangezien het al bijna 18 uur was besloot ik Brigitte te gaan verrassen. Ze had bijna gedaan met werken dus dat komt perfect uit. Ik ging nog snel even langs de bloemenwinkel. Twee minuten voor de zessen kom ik aan het politiekantoor aan. Ik pak het boeket bloemen en stap uit. In de verte zie ik een bankje dus zet me daar neer wachtende op Brigitte. Af en toe zie ik iemand buitenkomen en pas een kwartier later zag ik Brigitte met Floor buitenkomen. Ik zag Floor teken doen dat Brigitte mijn richting moest uitkijken. Ik sta recht en wandel met een glimlach rustig naar haar toe. Nadat ze Floor een knuffel had gegeven kwam ze naar mij toe gelopen en nam me stevig vast. 'Dag lieveling.' Zei ik vlak voor ze haar lippen op de mijne drukte. 'Heey.' Zei ze vrolijk. Ik gaf haar het boeket bloemen. Ze nam ze vast en begon er direct aan te rieken. 'Ooh ze zijn prachtig.' Ze gaf me weer een kus. 'Kom je mee met mij of liever niet?' Vroeg ik voorzichtig. 'Ja natuurlijk.' Zei ze blij. Ik glimlachte en nam haar mee naar mijn auto. We reden naar mijn thuis waar we na een half uur gereden te hebben aankwamen. 'Eigenlijk zou ik als straf, voor u, niet mogen meekomen.' Zei ze met een lach. Ik keek haar vragend aan maar ze stapte de auto uit. Ik stapte ook snel uit. 'Hoezo als straf?' Ze glimlachte. Ondertussen stond ze al aan de voordeur. Ik sloot mijn auto en ging naar haar toe. 'Waarom als straf? Omdat je gelogen hebt.' Zei ze. Ik glimlachte. 'Sorry maar ik wou echt spelen.' Zei ik haar en verontschuldigde me. Ik heb het altijd al irritant gevonden als mensen mijn leven willen leiden maar bij Brigitte vind ik het niet zo erg, al goed. 'Ik lach maar. Je doet wat je wilt en je bent volwassen genoeg om uw leven te leven. Je hebt mij daarvoor niet nodig.' Zei ze. Ik opende deur en wandelde binnen. 'Het probleem is...' Ik legde mijn sleutels weg en ging naar de living. 'Ik heb u wel nodig in mijn leven.' Ik draaide me naar haar om en keek haar diep in de ogen aan. Ze glimlachte en keek me aan. Nu ik haar zo aankeek besef ik pas hoe mooi ze is. Ze zeggen meestal dat voetballers een model als lief moeten hebben maar ik ben gelukkiger met een politieagente dan met een model. Voor mij is Brigitte gewoon perfect. Ik legde mijn handen op haar rug en trok haar tegen mij aan. 'Ik hou van u.' Zei ik net voor ik haar kuste. Ik liet haar los en keek haar terug aan. 'Zet u maar neer.' Zei ik haar en liet haar los. Terwijl ze ging zitten ging ik naar de keuken nam een fles wijn en twee glazen. 'Ik ben wel uw bloemen in de auto vergeten.' Zei ze als ik terug bij haar kwam en lachte. 'Haha kieken. Ik haal dat er morgen wel uit.' Ik zette me naast haar in de zetel en vulde onze glazen. Ik gaf haar een glas en zei. 'Op ons.' We klinkten onze glazen en dronken een beetje. Ik zette mijn glas op tafel en bleef op dezelfde houding zitten om iets te vertellen wat er was gebeurd in Duitsland. Net nadat ik mijn uitleg heb gedaan voel ik hoe Brigitte haar armen om me heen slaat en me achteruit in de zetel duwt. Ik verschoot eerst maar begon dan te lachen en nam haar vast. 'Haha sorry. Het was gewoon nodig.' Lachte ze. Doordat we beiden zo hard aan het lachen waren vielen we van de zetel en begonnen we nog harder te lachen. Ik stopte stilaan met lachen en keek haar aan. Ik kon alleen maar denken hoe mooi ze is. Ik dacht mijn ware pas te ontmoeten na mijn carrière in het voetbal maar ik heb ze nu al op jonge leeftijd gevonden. Nadat Brigitte uitgelachen was ging ze bovenop mij zitten en keek me aan. 'Wat ga je doen als je binnenkort een aanbieding krijgt van het buitenland?' Vroeg ze plots. 'Geen idee. Ik heb daar nog niet bij stilgestaan.' Eigenlijk zou ik daar wel eens aan moeten denken. 'Is er een ploeg dat als die u willen je geen nee kan zeggen? En zeg geen Real Madrid he.' Lachte ze. 'Eihn nee geen Real Madrid. Liever Barcelona, die zou ik nooit weigeren.' Ze lachte en gaf me een vuistje. 'Gij zijt de juiste se.' Lachte ze. Ik lachte en gaf haar een kus.