De buurtpolitie:~perfect carrière~

Belangrijke wedstrijd.

Eric

Iedereen zette zich klaar in de tunnel. Ik stond achter Koen en spreekte hem nog moedige woorden in voor we het veld opgingen. Na een lange tijd te wachten mochten we eindelijk het veld op. Het publiek begon luid te zingen. Ik gaf nog een laatste blik in het stadion en zette me dan naast Koen in de lange rij. De beide ploegen gaven elkaar allemaal een hand. Als iedereen eindelijk klaar stond kon de wedstrijd beginnen.

*commentator*
'We gaan de rust in met 1-1. Wat denk jij Tom dat er in de tweede helft gaat gebeuren?'
'Wel Evert ik heb totaal geen idee. Ze zijn aan elkaar gewaagd.'
'Dat is waar. Wat vond je van de goal van Baetens?'
'Dat was een heerlijke goal. Hij trapte hem mooi in de haak.'
'Wel Tom dat vind ik ook. Ik kijk uit naar de tweede helft.'
'Ik ook Evert.'

(tegen het einde van de wedstrijd)

'We zitten nu in de 92ste minuut. De wedstrijd loopt op zijn einde. Het zullen verlengingen worden denk ik.'
'Ik hoop van niet.'
'Ow wow. Mooi actie van Simons. Hij past hem door naar Baetens.'
'Hij dribbelt naar de flank toe...geweldige pas naar Buelens.'
*Beiden.* 'Goaaaaaaaaaaaaaal.....'
'Buelens scoort een geweldige volley. Is hiermee de wedstrijd besloten?'

Eric

Ik zag Koen naar de flank dribbelen dus liep ik naar het centrum. Koen zou sowieso voorzetten dus liep ik mezelf vrij. Koen paste en de bal kwam mijn richting uit. Ik stampte tegen de bal en viel op de grond omdat ik mijn evenwicht verloor. Een gevoel van vreugde stroomde door mijn lichaam wanneer ik zag dat ik gescoord had. Ik stond snel recht en liep richting de supporters terwijl ik een hartvorm maakte met mijn handen. De supporters riepen de longen uit hun lijf. Ik liep een beetje harder en liet me op mijn knieën glijden. Ik werd al direct op de grond geduwd en kreeg iedereen op mij. Ze hielpen mij recht en gaven me allemaal een hand en een knuffel. Als laatste was Koen. 'Hero!' Riep hij luid en lachte. Ik gaf hem een 'mannelijke' knuffel. Terwijl we terug naar ons eigen gedeelte van het veld liepen, draaide ik mij om naar het publiek. Ik klapte nog eens en liep verder.
'Eric...Buelens...Eric...Buelens.' Zo herhaalde dat wel een paar keer. Een glimlach verscheen op mijn gelaat.

De scheidsrechter floot de wedstrijd af en heel de ploeg sprong een gat in de lucht van vreugde. Koen en ik liepen naar elkaar toe en feliciteerde elkaar. Al snel stond heel de groep samen te vieren op het veld. Ik had medelijden met de tegenstanders dus zonderde ik me even af en ging ze allemaal aanmoedigen. Al snel begon heel het stadion,zelfs de supporters van de tegenstanders, te applaudisseren. Nu was het tijd voor de beker in ons handen te krijgen. Eerst gingen we allemaal onze medaille halen en ging we allemaal klaar staan. Ze overhandigden de beker aan Simons die hij in de lucht zou moeten 'gooien.' Maar in plaats van dat te doen kwam hij naar mij toe. 'Hier jij verdient dat.' Zei hij en gaf me de beker. 'Maar jij bent kapitein.' Hij haalde zijn schouders op. 'Jij hebt onze ploeg laten winnen.' Ik glimlachte dankbaar en nam de beker. Ik hield hem eerst heel laag en na een tijd zwierde ik hem omhoog. Het publiek begon luid te zingen.

Als iedereen gedoucht was gingen we naar een discotheek hier niet ver vandaan.
Daar aangekomen zag ik Julie, mijn vriendin,staan. Ik ging naar haar toe en gaf haar een kus. 'Je hebt super goed gespeeld.' Zei ze met een glimlach. Ik antwoorde met een kus.
We gingen met heel de ploeg naar binnen en zette ons aan een tafel. Genietend van de overwinning waren we aan het feesten.
'Wat moeten jullie hebben? Ik trakteer.' Iedereen juichten. Ik nam de bestelling op en liep dan naar beneden naar de bar.
Wachtend op de ober keek ik rond in de zaal. Mijn oog viel direct op twee meisjes die iets verder aan de toog stonden. Ik wist niet wat ik voelde, maar toen één van die twee zich omdraaide kreeg ik een raar gevoel in mijn buik. Ik draaide me snel om en zag dat de ober bij mij stond. Ik bestelde mijn bestelling en wachtte tot ik alles had. De twee meisjes kwamen naar mij toe. 'Jij bent toch Eric Buelens. Spits van Club Brugge?' Vroeg het meisje met blond haar. Ik lachte. 'Ja dat ben ik.' Zei ik. 'Mogen wij een foto?' Vroegen ze verlegen. 'Natuurlijk.' De blonde kwam naast mij staan. Ik zag haar rood worden. 'Van mij moet je geen bang hebben hoor.' Ik legde mijn arm rond haar schouder en trok haar dichter. 'Je komt niet elke dag u idool tegen he.' Zei ze. Er werden een paar foto's getrokken en dan was het de beurt aan het andere meisje. Weer kreeg ik dat rare gevoel. Ook met haar trok ik een paar foto's. 'Hoe heten jullie?' Vroeg ik. Ik keek naar de blonde. 'Floor.' Glimlachte ze. 'Brigitte.' Zei de andere. Ik zag dat ik mijn bestelling kreeg. Ik nam de plateau met al het drinken op. 'Tot een volgende keer.' Zei ik met een glimlach. Ik ging terug naar de tafel en gaf iedereen zijn drinken. 'Wie waren die twee meisjes?' Vroeg Julie. 'Fans. Grote fans want ze werden rood wanneer ze naast mij stonden.' Lachte ik. Weer keek Julie me jaloers aan. Dat is altijd als er fangirls met mij op de foto willen, maar ik denk dat het nu erger is omdat ze ongeveer even oud waren als ik.
Ik zette me terug bij de groep en we feestten nog tot in de vroege uurtjes.