Men's Club: My Husband's Obsessed With Me

Men's Club 5.

"Hija, huwag kang mabibigla sa sasabihin namin sa'yo hah!"

Kahit nalilito siya ay nagawa niyang tumango sa kabila ng pagkabalisa at naguguluhan. Pakiramdam niya may Mali. May Mali dito. Hindi pa naman naguumpisa ay tila kinakabahan siya. Kabang hindi niya matukoy kung ano itong nadarama niya. O baka naman sa sabihin nito sa kaniya.

"Lilipat kana sa ... sa mansyon ng- ng" lumingon si Nanay Nora kay Nanay tessa pero sumenyas lang ito na ituloy ang sasabihin ni Nora.

"Na ano hija..........., paano ba ito......., mmm, narinig namin kasi sa magulang mo kanina!" Napatikhim ito bago itinuloy. Mataman lang siyang nakinig "Doon ka daw titira sa ... sa MonteCeilo! Iyon ang pagkarinig ko"

Napakurap siya at napaupo sa narinig! Ano ibig sabihin na ito? Bakit kailangan ng kaniyang magulang na tumira siya sa MonteCillo, iinisip ba nila tatakas siya once na ikakasal siya, hindi kaya may dahilan sila, eh ano naman iyon?.

"Anak!"

Narinig niyang sumigaw ito pero nagbingi bingihan siya at mabilis nagpanaog sa kuwarto niya.

Tulalang umupo sa kama bago napabaling ang tingin sa labas. Napatingin siya sa labas ng bintana at pinagmamasdan ang malayang ibon na nagsisiliparan sa himpapawid.

Gusto kong maging Malaya kagaya nika—

Nanlaki ang kaniya mata na parang may malaking bagay na pumasok sa kaniyang isip. Napapitik siya sa hangin kalaunay nagmamadaling umalis sa kama at mabilis na lumapit sa closet na nakasarado, hinawi niya ang kurtina na nagsisilbing harang sa mga damit niya.

Mabilis niyang pinagtatanggal ang admit sa hanger at inilapag ang mga ito sa Kama niya. Bago maingat na lumabas ng kuwarto papuntang hagdanan then maingat siyang tinungo ang kuwarto ng kaniyang nanny.

PAGPATAK NG ALas diyes ng gabi ay nakahanda na ang kaniyang masasakyan sa pag-alis niya bahay, tinulongan siya ng kaniyang nanaynayan na sina tessa at nora sa pagtakas niya. She already packed her bag at nakalagay sa compartment.

"Ano hija, hanggang dito na lang kami baka makahalata na wala kami sa kuwarto namin"

Tumango na lang siya rito at mahigpit niyang niyakap ang dalawa, hindi niya mapigilang umiyak sa mga ganitong pagkakataon. Naramdaman niyang tinapik- tapik siya sa likod bago humarap sa dalawa na ngayo'y may luha sa mga pisngi nito.

“Sige na hija, pumasok ka na sa loob, baka may makakita sa atin! Mahirap na” ani Nora, ito lang yata ang seryoso kaysa Kay Tessa pero malamvot puso ng mga ito.

Kahit na naiiyak ay ngumiti siya rito bago nagpaalam. Sumakay siya sa driver seat and slammed the door. The first think she do it, she grabbed seatbelt as wrapped her body then ni- lock ang lock nito bago ipinasok ang susi sa  key hole bago pinihit ng pakanan through start the engine.

Huling sulyap sa dalawang taong minahal siya na parang Turing ngga ito ay tunay na anak na higit dapat na ibigay sa sariling magulang.

Kumaway ang mga ito na ikinatango niya. Bago pinaharurot ang kaniyang kotse papalayo sa lumang bodega. Kung saan tanaw na tanaw ang dalawang bulto sa side mirror niya na hang nanlalabis ang mga luha sa kaniyang
mga mata.

Napahagulgol siya ng iyak habang nagda-drive papalayo sa lugar na iyon.

Isang oras ang nakalipas ng marating siya sa bahay na malaki, two stories house ito na napapalibutan ng mga magagandang halaman na lalong nagpadagdag ng sigla sa bahay na iyon.

Tiningnan niya ang paligid partikular sa likod. Baka mamaya may sumunod na pala sa kaniya ng hindi namamalayan. Nang makasiguro na siya ay binuksan niya ang pinto ng matanggal niya ang seatbelt.

Tumawid siya sa kabilang kalsada bago nagdoor bell sa gate nito. Nag-antay siya ng ilang minute habang pinupunasan ang luhang natuyo kanina, nakita niyang bumukas ang ilaw sa sala. Bumukas ang pinto, nagulat ito ng makita siya at dali-daling lumapit sa kaniya.

“Nich, What brought you here? What's your problem?” wika ni Halley habang binubuksan ang gate. “ Come here!”

Pumasok siya sa loob habang nagsasara naman ito ng gate. Nang humarap ito ng tingin sa kaniya.

“Why didn't you call me? It's already midnight. It's a emergency?” sunod sunod nitong sabi.

“I need your help!”

Sana, hindi nila ako matagpuan rito, ito lang ang tangi kong alam na hindi nila ako matunton.

★ ☆ ★ ☆ ★ ☆  ★★★★★★★★★★★★★★★ ★ ☆

A/N.

Nasa 20 Chapter ang magagawa ko dito. So ending nito ay ang pagpasok ng 2018.

Happy New Year Everyone.

********************************************

Add;

I'll try to publish the next scene as soon as I can. So, I really hope that you won't give up on this story. Thank you.

By the way, it's up to you if you want to continue this story, walang pumipilit sa inyo.

P. S. Mahal kayo ng author, just vote, comment and message me. Demand lang po ang inyong Lola. Please don't kill me if I demanding hahahaha, silly.