Μετά απο 10 λεπτά περπάτημα έφτασα στο σχολείο,φυσικά η Δάφνη έτρεξε κοντά μου με το που με είδε.
-Άντε ρε Ρίτα που είσαι;;
-Ε ήρθα πωωω δεν ήξερα πως έπρεπε να τρε...
Ξαφνικά σταμάτησα να μιλάω και έμεινα να κοιτάζω τον Κώστα,ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερος απο μένα και ήμουν ερωτευμένη μαζί του ή έτσι νόμιζα τουλάχιστον
-Τι έπαθες ρε;
-Αχ κοίτα,ο Κώστας!
-Βρε ποιός Κώστας; Με το που θα δεις τον καινούριο θα ξεχάσεις και αυτόν και όλους!
-Καλά λέγε μαλακίες εσύ,εγώ ξερώ πως ο Κώστας είναι ο ένας και ο μοναδικός για μένα!
-Ναι,απλά δεν το ξέρει ακόμα χαχαχα
-Δεν έχει σημασία αυτό,θα το μάθει κάποτε!!
-Ναι κάααποτε!!
είπε γελόντας και εγώ φυσικά της έριξα μια στο χέρι για να σταματήσει.
-Σκάσε ρε βλαμμένο!
-Εσύ να σκάσεις,με πόνεσες!
-Εεε συγνώμη αλλά κι εσύ με πόνεσες με αυτά που ειπες!
-Εγώ τουλάχιστον δεν σε βάρεσα!
-Κάλα,έλα να σε κάνω μια αγκαλίτσα χαχα
Εγώ και η Δάφνη είμασταν φίλες 4 χρόνια τώρα,απο τότε που μπήκαμε στο γυμνάσιο δηλαδή.Τσακωνόμαστε συχνά αλλά πάντα βρίσκουμε τρόπο να τα ξαναβρούμε.
-Ααα να έρχεται!
-Ποιός; Ο Κώστας;
-Ποιός Κώστας μωρέ; Ο καθηγητής!
Γύρισα κι εγώ να τον κοιτάξω,ήταν ψηλός,με κοντά μελαχρινά μαλλιά και καστανά ματιά,είχε και μούσι κάτι που δεν μου αρέσει και τόσο πολύ αλλά σε αυτόν πηγαίνει!
-Εεε δεν τον λες και κούκλο!
Είπα...
-Ναι,τον λες Θεό!! Αχχχχ και να γυρνούσε να με κοιτάξει με αυτό το βλέμμα!
-Καλά,θα σε κοιτάξει ουτως ή αλλως μέσα στην τάξη!
-Ααα ναι,ξέχασα πως είναι καθηγητής μας! Αχχχ και ξέρεις θα τον έχουμε αρκετές ώρες την εβδομάδα,τέλεια!
-Ναι τέλεια!
είπα ξερά...
-Και τι μάθημα είπαμε οτι κάνει;
-Χημεία,αφού φαίνεται απο τώρα πως θα 'χουμε χημεία χαχαχαχα
-Ωχου ρε Δάφνη,παγώσαμε!!
