Doubt | ✔

Chapter 2

<<Nina, θα παω με τη παρεα μου για φαγητο στα Friday's. Θες να ερθεις μαζι μου; Θα χαρουν πολυ να σε γνωρισουν τα παιδια.>> Μου λεει η Candice αφου βγαινουμε απο το τελευταιο μαθημα της ημερας. Friday's...Δυσκολα...πολλες αναμνησεις...πολυ πονος...δεν ξερω. Αλλα ειναι τοσο χαρουμενη με την ιδεα να με γνωρισει στη παρεα της. Και η αληθεια ειναι οτι ειναι η μονη φιλη που εχω. Οι αλλοι με προδωσαν. Χρειαζομαι φιλους.
<<Ναι, φυσικα. Θα χαρω και εγω να τους γνωρίσω>> απανταω με ενα χαμογελο. Πραγματικο χαμογελο. Ειναι περιεργο που χαμογελαω μετα απο ολα αυτα. Νομιζω η Candice με επηρεαζει.
<<Τελεια! Θα περασουμε πρωτα απο την εστια να αφησω καποια πραγματα και θα παμε να τους συναντησουμε εκει>> μου λεει και μα το Θεο μπορεις να δεις τον ενθουσιασμό στα ματια της.

Μετα απο την σταση στην εστια και μερικες αδιακριτες ερωτησεις της Candice για το που μενω και με ποιον φτανουμε στο εστιατοριο. Η διαδρομη με το αυτοκινητο της Candice ηταν πολυ πιο ευχαριστη απο το να περναμε τη συγκοινωνια. Πρεπει να παρω αυτοκινητο. Αλλα με το νοικι για το διαμερισμα και ολους τους λογαριασμους και τα λοιπα δεν μου μενουν περιθωρια. Η δουλεια μου ως σερβοτορα δε βοηθαει πολυ. Η μαμα μου στελνει λεφτα αλλα και αυτη δεν μπορει πολυ. Μονη εργαζομενη γυναικα.

<<Να σας συστησω.>> λεει η Candice βγαζοντας με απο τις σκεψεις μου.
<<Απο εδω η Nina. Nina απο εδω τα παιδια.>> λεει η Candice δειχνοντας τη παρεα τεσσαρων ατομων που καθονται μπροστα μου.

<<Paul>> λεει ενας ψηλος ανδρας με καφε ματια και καστανοξανθα μαλλια χαμογελωντας. Ειναι κουκλος.
<<Το αγορι της Candice.>> λεω με ενα εξισου μεγαλο χαμογελο στα χειλη.
<<Ναι. Αυτος ειμαι εγω>> λεει γελωντας περνωντας την Candice αγκαλια.
<<Bonnie>> λεει η κοπελα πιο διπλα. Εχει σκουρο δερμα με σκουρα καστανα μαλλια και ματια.<< και το αγορι μου,Matt.>>συμπληρωνει καπως κτητικα. Δε θα τη κατηγορουσα το αγορι που καθεται διπλα της ειναι ξανθο με σκουρα μπλε ματια και ενα πλατυ χαμογελο.
<<Μη της δινεις σημασια>>λεει ο Matt. <<Ειναι που ειμαι τοσο κουκλος και φοβαται μη με χασει>> συμπληρωνει καθως γελαμε ολοι μαζι. Ο πλακατζης της παρεας. Μαλιστα.
<<Tayler..αλλά μπορεις να με φωνάζεις Tay.>>λεει ο τελευταιος στη σειρα. <<Εγω ειμαι ελευθερος>> λεει με ενα σαρκαστικο χαμογελο. Κι αλλος πλακατζης. Θα περάσουμε καλα.
<<Χαρηκα>>λεω σε ολους αλλα για καποιο λογο εχω κολλησει στα καστανα ματια του Tay. Το παρατηρει και περναει το χερι του απο τα σκουρα καφε μαλλια του με αμηχανια. Περνω το βλεμα μου απο πανω του και καθομαι κι εγω στο τραπεζι. Ειρωνεια. Η μονη καινη θεση ειναι διπλα του. Τι μου συμβαινει. Μια με τον καθηγητη και τωρα με τον Tay. Γιατι αισθανομαι τοσο αμηχανα;

Αφου παραγειλουμε ξεκιναει ο καθενας να μιλαει για τη μερα του. Πως ήταν η μερα μου; Περιεργη σιγουρα. Το οτι "χαθηκα" μεσα στη ταξη της Ιστοριας λογω του καθηγητη μου ειναι σιγουρα καπως...αλλα απο την αλλη δεν ειναι και πολυ μεγαλυτερος μου. 3 χρονια με περναει. Δεν θα ηταν τοσο αλλοκοτο να εχουμε μια σχεση. Αλλα απο την αλλη ειναι καθηγητης πανεπιστημιου. Δεν επιτρεπεται να εχει σχεση με μια απο τις φοιτήτριες του. Αλλωστε ειμαι σιγουρη οτι ο κοσμος ια σκεφτει οτι τον χρησιμοποιω για τον βαθμο. Οχι. Πρεπει να ξεκολλησω.

<<Εσυ Nina; Θες να μας μιλήσεις λιγο για σενα να σε γνωρισουμε καλυτερα;>> Ρωταει ο Paul βγαζοντας με απο τις σκεψεις μου. Συχνο φαινομενο τελευταια. Τι ακριβως πρεπει να τους πω; Εε ναι ειμαι μια φοιτήτρια της Αγγλικής Φιλολογίας που περσυ αποτελεσε στοιχημα για το δηθεν αγορι της και προδωθηκε απο τις δηθεν φιλες της που ηξεραν τι σχεδιαζε ο μαλακας!

<<Ε δεν υπάρχουν πολλα να ξερετε. Σπουδαζω Αγγλικη Φιλολογια, οπως η Candice, μένω μονη μου σε ενα διαμερισμα δεκα λεπτα απο τη πανεπιστημιούπολη και μεγαλωσα με την μητερα μου οταν ο πατερας μου μας αφησε για μια ψηλη ξανθια γερμανιδα.>> αποφασιζω να κρατησω το στοίχημα απεξω.
<<Αληθεια σας παρατησε για μια γερμανιδα;>> λεει η Bonnie εκπληκτη απο το "ατυχες" παρελθον μου.
<<Ναι αλλα ειμαστε καλυτερα χωρις εκεινον. Πραγματικα.>> απανταω χαμογελωντας. Αληθεια ειμαστε πολυ καλυτερα χωρις εκεινον. Το μονο που εκανε ειναι να γκρινιαζει για το ποσο μιζερη εγινε η ζωη του μετα το γαμο. Του εσπαγα τα νευρα σαν τυπικη εφηβη το παραδεχομαι αλλα δεν ητνα λογος να μας αφησει. Να με αφησει. Δεν ήταν δικο μου λαθος που παντρεύτηκε.

<<Λοιπον...για να αλλαξει λιγο το θεμα. Λεμε να παμε στο λιμανακι μετα να αραξουμε λιγο. Θες να ερθεις;>>ρωταει ο Matt ενω η Bonnie του κανει νοημα να παρει πισω τη προταση.
<<Τι να κανει μαζι μας μωρε...αφου κι ο Tay ποτε δεν ερχεται...>>λεει η Bonnie σε μια προσπαθεια να δικαιολογησει την προηγουμενη κινηση της.

<<Δεν ερχομουν γιατι ημουν ο τριτος τροχος σε δυο ζευγαρια ταυτοχρονα..αλλα αν ερθει η Nina μετα χαρας να της κανω παρεα...αν θελει βεβαια.>>υπερασπίζεται ο Tay. Πραγματικα δεν θα μπορουσα να αρνηθω.