Κεφάλαιο 11ο

Start from the beginning
                                    

[...]

«Ήταν ο,τι πιο άβολο έχω ζήσει στη ζωή μου» εμφανίζεται από πίσω μου ο Γιάννης.

Δεν ξέρω πόση ώρα μένω έξω από το δωμάτιό μου. Αφού άφησα την Ζωή στο δωμάτιό της, ο Γιώργος εμφανίστηκε χωρίς τον Γιάννη στο δικό μας, έτσι υπέθεσα πως ο Γιάννης ήθελε να μείνει λίγο ακόμα στο νησί.

«Νόμιζα ότι ήσουν έξω» λέω ξερά.

«Σε έψαχνα. Ουάου, τελικά τα έχεις με αυτόν τον ψηλολέλεκα;»

«Υποτίθεται» αναστενάζω. «Δεν είναι ακόμα κάτι σίγουρο. Δεν μου αρέσει τόσο όμως είναι καλό παιδί. Είναι καλός» παίζω λίγο με το δέρμα του χεριού μου χωρίς να τον κοιτάξω.

«Δεν σου αρέσει» λέει κατηγοριματικά και τον κοιτάω.

Σηκώνω το φρύδι μου ψηλά. «Δεν το ξέρεις αυτό».

«Ξέρω εσένα».

«Δεν με ξέρεις».

Η Σύλβια βγαίνει από το δωμάτιό της. «Επ» λέει χαμογελώντας και της χαμογελάω και εγώ.

Το χέρι του Γιάννη περνά γύρω από τη μέση μου και χαϊδεύει γρήγορα τις άκρες των μαλλιών μου πριν με λυγίσει και ενώσει τα χείλη του με τα δικά μου.

Τι. Στο. Καλό.

Τα χέρια μου σπρώχνουν ελάχιστα το στέρνο του πριν απελευθερώσει την μέση μου και τρέξει στις σκάλες, ώστε να πάει στο δικό του δωμάτιο.

Η Σύλβια μένει να με κοιτά με ματιά ορθάνοιχτα και στόμα πιο ανοιχτό από τα πόδια της Χριστίνας. Κακίες.

Τσιρίζω πνιχτά και μπαίνω στο δωμάτιό μου με την κάρτα μου χωρίς να κλείσω το στόμα μου. «Ίου ίου ίου ίου ίου» τσιρίζω.

Σαν να μην έφτανε το φιλί από τον Γιάννη, στο κρεβάτι του Γιώργου φιλιέται αυτός και η Ζωή. Θεέ μου, είστε 10!

«Ίου ίου ίου ίου ίου ίου ίου!» τσιρίζω ξανά και τρέχω στο μπάνιο όπου ρίχνω νερό στο ήδη ανοιχτό στόμα μου.

«Καλά, τόσο χάλια φιλάει;» ακούω το γέλιο της Σύλβιας και σκουπίζω τα βρεγμένα χέρια μου με την πετσέτα.

«Όχι. Εννοώ ναι. Δεν ήθελα να συμβεί αυτό!» τσιρίζω. «Εγώ και ο Γιάννης δεν έχουμε μέλλον και δεν τον καταλαβαίνει. Και τώρα πάει και με φιλάει έτσι στα καλά καθούμενα! Και φεύγει χωρίς κουβέντα!» παραληρώ.

«Έλα, μην το παίρνεις τόσο στραβά. Αυτός απλά-»

«Με φίλησε στη μέση του διαδρόμου και έφυγε! Σκέψου να περνούσαν οι γονείς μου εκείνη τη στιγμή από μπροστά!» λέω ανεγξέλεγκτα.

App Double Trouble | On HoldWhere stories live. Discover now