Ο Εφιάλτης

Το κουτι

-Ηλιάνα θα με παντρευτείς;
-Ναι, ναι, ναι, ΝΑΙ!
Μου έβαλε το δαχτυλίδι και με σήκωσε στην αγκαλιά του.
Ήμουν τόσο χαρούμενη πρώτη φορά σα γενέθλια μου...(!)
Ο Γιάννης πήγε να κάνει μπάνιο κα εγώ έβλεπα τηλεόραση μέχρι που χτύπησε το κουδούνι.
Άνοιξα την πόρτα
-Γεια σας.
-Η Ηλιάνα Κωνσταντιδου;
-Ναι
-Αυτό για εσάς. Είπε και μου έδωσε μια κούτα στα χέρια με ένα μπουκέτο λουλούδια από πάνω.
-Από ποιον;
-Δεν επιτρέπεται να πούμε. Βάζετε μια υπογραφή εδώ σας παρακαλώ;
Μου ειδεξε το χαρτί και μου έδωσε το στυλο.
-Ναι,φυσικα.
-Ευχαριστώ, γεια σας.
-Γεια σας.
Είπα και έκλεισα την πόρτα.
Τι να είχε μέσα αυτό το κουτί; Και ποιος το στέλνει; Δεν φαντάζομαι να είναι ο Φίλιππος! Θα γίνει χαμος!
-Ηλιάνα τι κουτί είναι αυτό;
-Δεν ξέρω Γιάννη, μου το έφεραν πριν λίγο.
-Από ποιον;
-Δεν μου είπαν.
-Αχα μάλιστα ας το ανοίξουμε να δούμε.
-...Ναι....
Ειχα ένα άσχημο προαίσθημα γι αυτό το κουτί μέχρι που φώναξα στον Γιάννη να μην το ανοίξει.
-Ηλιάνα είσαι σίγουρη πως δεν θες να δεις τι έχει μέσα;
-ν..ναι
-Εντάξει λοιπόν.
Άφησε το κουτί στην άκρη και μου ανακοίνωσε πως θα πηγαίναμε στο αγαπημένο μου εστιατόριο το βράδυ για να φάμε.
Όλο το πρωί έβλεπα τηλεόραση με μια κούπα καφέ και λίγα μπισκότα.
Ο Γιάννης είχε πάει κάπου. Αυτό το παιδί όλη την ώρα εξαφανίζεται, βρε μήπως μου κρύβει τίποτα;
Άλλα όχι τι λέω;! Ο Γιάννης με αγαπάει δεν θα πήγαινε με κάποια αλλη! Η θα πήγαινε; ΗΛΙΑΝΑ! ΣΥΝΤΟΝΊΣΟΥ!
Αφου ειχα πιάσει συζήτηση με την Ηλιάνα-συνείδηση μου αποκοιμηθηκα στον καναπε.
Ξύπνησα στις 19:00 και ετοιμάστηκα γιατί στις 21:00 έπρεπε να φύγω.
-Γιάννη;
Τίποτα ο Γιάννης....
-Γιάννη;;;
Ούτε φωνή ούτε ακρόαση ο Γιάννης.
Πού πήγε αυτό το παιδί αρχίζω να ανησυχώ...(!)
Μέχρι να ετοιμαστώ η ώρα είχε πάει 20:45 και ο Γιάννης ακόμα άφαντος.
Ντριιιιινννν
Ωπ κουδούνι!
Πήγα να ανοίξω την πόρτα.Βρε! Ο Γιάννης!
-Βρήκες τον δρόμο για το σπιτι;
-Πάμε.
-που ήσουν;
-Παμε!
Είπε απότομα και με τράβηξε από τον ώμο με αποτέλεσμα να κοκκινίσει εκείνο το σημείο.
-Με πονάς άσε με!
-Προχωρα και μην αντιμιλας γιατί θα γίνει χαμός.
-Καλα...
Μα τι του συμβαίνει; πως γίνετε να είναι τόσο ρομαντικός και από την μια στιγμή στην άλλη να μεταλλάσσεται; Πρέπει να μάθω τι έγινε(!).
Μέσα στο αμάξι μόνο οι αναπνοές μας ακουγόντουσαν τίποτα παραπάνω.
Όταν ένα "Φτασαμε" του Γιάννη έσπασε την σιωπή.
Προχωρήσαμε μέχρι το τραπέζι που είχε κλείσει ο Γιάννης και ήρθε ο σερβιτόρος.
-Τι θα πάρετε;
-Εγώ θελω μια καρμποναρα εσύ Γιάννη;
-Φέρτε και σε εμένα μια καρμποναρα και μια σαλάτα του chef.
-Τι θα πιείτε;
-Σαμπανια.
Είπε ο Γιάννης.
-Θέλετε κάτι άλλο;
-Όχι όχι αυτά.
Μετά από λίγο έφερε τα φαγητά έχω να πω πως η καρμποναρα ήταν εξαίσια.
Και περάσαμε καλά ούτε κατάλαβα ποτε η ώρα είχε πάει 02:08 τα μεσάνυχτα.
-Γιάννη πάμε να φύγουμε; Είπα παραπονιαρικα με βλέμμα κουταβισιο.
-Νύσταξες πριγκίπισσα;
-ε ναι, λίγο.
-Άντε πάμε.
Φτάσαμε σπίτι και πήγαμε να κοιμηθούμε. Το μυαλό μου ήταν συνέχεια στο κουτί μέχρι που πήρα την απόφαση να πάω να το ανοίξω.
Πήρα το μαχαίρι πάνω από το τραπέζι και έκοψα προσεκτικά το κουτι.
Το άνοιξα
Δεν το πιστεύω!

____________________________________
Εχεχεχε σε καλό σημείο το σταμάτησα εε?😏❤
Θέλετε να βάλω καμια ερωτική στιγμή η Όχι;
Ήταν μεγάλο δεν θελω παράπονα:(
Γράψτε στα comments &πατήστε το αστεράκι με βοηθάει πολύ❤
Σας ευχαριστώ...!!
Μέχρι το επόμενο φιλάκια💋💎
Btw τα Χριστούγεννα θα δημοσιεύσω μια ολοκληρωμένη ιστορία τον Άγγελο της φωτιάς
Εννοείται θα έχω τελειώσει τον εφιάλτη εννοείται.
Loveyaalll💘💘💘Kisses💋
X❤x❤x❤