Ο Εφιάλτης

·~Ο τοιχος~·

-Δεν σε αφήνω θα κάτσεις μαζί μου
-Σε παρακαλώ άφησε με...
Δεν μίλησε με αγκάλιασε.
Το βράδυ προσπάθησα να κοιμηθώ αλλά δεν μπορουσα έβλεπα ξανά και ξανά τον ίδιο εφιάλτη.
Έκατσα και σκέφτηκα το όνειρο.
Ενα 8χρονο αγοράκι να κρατάει μπαλόνια.Στις ειδήσεις είπαν πως οι δολοφόνοι χάραξαν πάνω στο άψυχο σωματάκι του 3μπαλονια.
Τι ήθελαν από αυτό το παιδί...;
Και εγώ γιατί βλέπω αυτό το όνειρο; Γιατί να βλέπω ΕΓΩ αυτό το όνειρο...;!
Ο Γιάννης με κατάλαβε ότι ήμουν ξύπνια αλλά δεν έδωσε σημασία ξανακοιμήθηκε.
Έμενα με βασάνιζε όμως αυτό.
Άφησα ένα σημείωμα στον Γιάννη πως πηγα να ξεσκάσω.
Περπατούσα σιγα και παρατηρούσα τον δρόμο.
Οταν είδα χρώματα κάτω.
Ακολούθησα τις πιτσιλιες.
Με έβγαλαν σε έναν τοίχο και είχε μια ζωγραφιά πανω.
Έναν άγγελο με σπασμένα φτερά να κρατάει στο χέρι του 3 μπαλόνια και από κάτω είχε με μικρά γράμματα έναν αριθμό ενα ·8·.
Όλα σχετίζονται.
Το όνειρο,τα μπαλόνια,η ζωγραφια, η δολοφονία, το 8...
Θα μάθω...
Η ώρα ήταν 7...
Το τηλέφωνο μου χτύπησε, ο Γιάννης ηταν.
-Ναι;
-Ηλιάνα που είσαι;
-το σημείωμα δεν το είδες;
-Το ποιο;
-πάνε στο ψυγείο Γιάννη
-ωχ ναι.
-Που βρίσκεσαι να έρθω;
-Πίσω από το σπίτι σου στους τοίχους με τις ζωγραφιές.
Περίμενα απάντηση αλλά το έκλεισε.
Σε 5 λεπτά ο Γιάννης εμφανίστηκε.
-τι κάνεις εδώ Ηλιάνα;
-Απλά δες τον τοίχο...
-...
Σιωπή...Δεν μου απάντησε καθόταν κει κοιτούσε τον τοίχο.
-Ηλιάνα.
-Πες μου
-Γιατί όλα σχετίζονται και με εσένα;
-Αν ήξερα Γιάννη δεν θα ήμουν εδώ...
-Το όνειρο,τα μπαλόνια,ο αριθμός...ΟΛΑ
-το ξέρω
-πάμε να φύγουμε από εδώ
-και να πάμε που;
-Δεν με νοιάζει πάμε να φύγουμε από αυτή την πόλη θα κάνει καλό και στους 2 μας.
-Πέρνα από το σπίτι μου σε 3ωρες.
Πήγα στο σπίτι μου και ετοίμασα την βαλίτσα μου.
Χαιρέτησα την μαμά και τον μπαμπά.
Μαμά- Που πας Ηλιάνα;
-Πάω να ξεσκάσω μαμά θα έρχομαι να σας βλέπω συχνά
-Με ποιον θα πας και που θα πας;
-Με τον Γιάννη ,δεν ξέρω που.
Μπαμπάς- Δεν έχεις να πας που...
Η πόρτα άρχισε να χτυπάει επίμονα.
-Ο Γιάννης είναι πάω.
-Ηλιάνα δεν θα πας πουθενά
-Άσε με ρε μπαμπά
Πήγα να ανοίξω την πόρτα.Αστυνομια...
-Πε...περάστε
-ο Φίλιππος Κωνσταντινίδης, είναι εδώ;
-ναι μισό λεπτό.
-Μπαμπά! Σε ζητάνε!
-Ποιος;
-έλα να δεις
-Παρακαλώ
-Συλλαμβάνεστε για την δολοφονία του 8 χρόνου Μάριου.
-Μπαμπά τι λένε;
-να να σας εξηγήσω κύριε αστυνόμε
-οι εξηγήσεις στο δικαστήριο.