AKIL HOCAM

-6- Pamuk Şeker

Şaşkındım. Abim, ilk defa okula beni almaya geliyordu. Aslında şaşırmaktan daha çok şuan korkmakla meşguldüm. Bu gün yeni arkadaşlar edindiğimi söylemiştim ama bunların arasında erkeklerinde olduğunu söylememiştim. Halbuki şuan kaşlarını çatıp bana bakıyor olmazdı. Belki de kızmazdı. Sonuçta onunda kız arkadaşları vardı. Ama belki de kızardı. Hatta belki değil, kesin kızardı. Abimin yerinde ben olsam kızardım. Özellikle de iki erkeğin arasında kalmışsam kesin kızardım.

''Ne oldu kız öyle? Bakıyorum da ağzının suları aktı.''

Bir anda omzuma atılan kolla saçlarımın karıştırılması bir oldu. Resmen küçük çocuklara yapılan işkenceyi görüyordum. Dağınık ördüğüm saçlarımın daha çok bozulmuştu. Biraz dikleştiğimde ikizlerden birinin kolunun attığının farkına vardım. Ama bu çocuk böyle gülerse ben ona kızamazdım. Kesinlikle şuan kolunun altında olduğum Giray olmalıydı. Eğer Koray olsaydı bu kadar lafla kurtulacağımı zannetmiyorum.

''O kolunu hemen indir!'' Abimin güçlü ve sert çıkan sesiyle bakışlarımı Giray'dan alıp abime çevirdim. Yüz hatları gerilmiş , eline aldığı gözlüğünü sıkmaktan kıracakmış gibi duruyordu. Kesinlikle kızmıştı.

''Bak birader, bana öyle sevgili ayakları sökmez. Sen sevgilisiysen bizde abileriyiz. O ses tonuna dikkat et.'' Giray her ne kadar sakin konuşsa da omzumdaki kolundan sinirlendiğini anlayabiliyordum. Bir dakika o az önce sevgili mi demişti?

''Dostum, bir kızı yüz kişi  ister ama bir kişi alır. Sana bunu söylemediler mi?'' Diğer yanıma Koray'ın geçmesiyle gülümsedim. Her zamanki gibi yine lafını söylemişti. Önüme dönmemle abimin çatılan kaşları mümkünmüşçesine daha çok çatılmış , yüz hatları ise haddinden daha fazla gerilmişti. Her zaman gülümseyen abim gitmiş onun yerine her an kavgaya hazır biri gelmişti. Bırakın kavga etmeyi, çok nadir sinirlenen birisidir ama böylesine ilk defa şahit oluyordum. Sanırım canım ayva çekmişti? Ayva yok mu? Eğer yoksa ben birazdan yiyecektim.

''Siz ne saçmalıyorsunuz ? Hemen o elini, kız kardeşimin üzerinden indiriyorsun!'' Abimin sinirle soluması sayesinde Giray şok olmuş olucak ki hala kolu omzumun üstündeydi. Biri şu çocuğu dürtükleyebilir mi? Alpay'ın önüme geçmesiyle bu sefer kaşlarını çatan taraf ben olmuştum.

''Bence tatsızlık çıkmasına gerek yok. Küçük bir yanlış anlaşılma değil mi Giray? Bu arada ben Alpay Arslan.'' Bir an için Alpay'ın nazik olmasına mı şaşırsam yoksa abime elini uzatıp tanışmasına mı bilemedim.

''Aras Demirsoy.'' Alpay'ın elini tutmasıyla derin bir nefes almıştım.

''Ahbap, artık şu kolunu kızın omzundan çekecek misin? Yoksa herif burada bizim paçaları sıvayacak !''  Arkamdan Koray'ın seslenmesiyle Giray kolunu indirdi. Abimin bakışları bizi bulduğunda az öncekine rağmen yumuşamış gibi gözüküyordu.

''O ikisine dikkat et.'' Abimin, Alpay'a ikizleri göstermesiyle gülmemek için kendimi tutamadım. En azından Alpay'ı sevmişti.

''Hadi gidiyoruz Janset.'' demesiyle  gözlüklerini takıp, okul çıkışına yürümeye başladı. Arkasından bende yürümeye başladığım da kulaklarımı ikizlerden birinin sesi doldurdu.

''Adama bak ya, harbiden yakışıklı.'' Başımı arkaya çevirmemle, hepsinin el sallamasıyla bende el salladım.

Arabanın ön koltuğuna oturmamla hareket etmeye başladık. Aslında abimle tanışmaları güzel bir şeydi tabi durum daha farklı olsaydı. Koltukta geriye doğru kayıp abime doğru döndüm. Siyah gözlükleri ve kirli sarı saçları hayran olunamıcak gibi değildi.

Kaldırımın kenarında pamuk şekerciyi görmemle belli belirsiz gülümsedim. En sevdiğim şeylerden bir tanesiydi. Küçükken en az haftada bir kez babama alması için yalvarırdım. Sonuç yüzünün her yerine pamuk şeker bulaşmış bir adet Janset olurdu. Sırf bazen babamın kızması için bile yüzüme bulaştırırdım. Çünkü bana ne zaman kızsa dudaklarımı büzerdim. O da dayanamaz yanağıma kocamam öpücük kondururdu. Keşke şimdi de yüzümün her yerine bulaştırdığımda kızması için yanımda olsaydı.