What happened in Beihone [ under revision ]

Chapter 27 - Her Agony

 Hindi ko yata kaya, sabi sa akin ni mama dati, pinakasalan daw siya ni papa kahit alam nitong mawawalan ng mana at pera. Pero pinili pa rin nito si mama na siyang tanging minamahal lang nito. Sana ganun lang yun kadali hindi ba? 

Pero alam ko naman na hindi ako itatakwil ni Jillian kahit kailan. Nakarating na ako sa flower shop at nakita ko namana ang kotse ni Jillian, siguro hinahanap nanaman ako nito. Pumasok na ako ng flower shop at nakikita ko namang nakikipagusap it okay Mang Seyun, ngumiti ito sa akin and I did the same. 

 "Bagay na bagay pala sayo ang maging delivery girl, graduate ka nanaman bakit ba ayaw mong magtrabaho sa kompanya?" 

 "Gusto ko nga magstart from the bottom and besides kapag nagtrabaho ako sa company mo Jung bibigyan moko agad ng mataas na pwesto." Tila nagisip naman ito. 

"Hmmm, oo nga no pano mo nalaman?" Inirapan ko lang ito at linagay ang basket sa gilid ang lalagyan ng mga bulaklak. 

 "Kkoch ui baedal I wanlyodoeesseuubnida (Kompleto na po ang mga delivery)" sabi ko naman kay Mang seyun at tumango tango nalang ito sa akin at sinabing pwede na daw akong umalis. 

Paglabas ko ay naghihintay sa akin si Jillian, nang sinabi ko sa kanya na handa na akong kalimutan ang nakaraan. Bigla nalang siya nagiba, siguro nga ito lang naman ang hinahangad ang mahalin ko rin siya. Pero sa loob ng tatlong taon hindi ko talaga magawa, si Jelly nalang yata ang kaya kong mahalin sa haba ng panahon. 

 Marami akong mga sugat sa katawan, sa likod sa paa dahil kay Jillian madalas niya kasi akong maltratuhin. Akala ko kasi kapag sabihin ko sa kanyang Mahal ko si Jelly nang paulit ulit ay pauuwiin na niya ako sa pilipinas pero doon ako nagkakamali kasi desidido siyang angkinin ako. Hindi ko na rin alam kung ilang beses na niya akong nagawang I rape, sobrang marahas ang pag aangkin niya sa akin na alam kong galit na galit siya. 

Sa araw araw ng buhay ko yun ang tinitiis ko, minsan nga ay nagmemakeup nalang ako para hindi maklaro ang pasa sa mukha ko pag papasok ako sa school. Pero malaki pa rin ang utang na loob ko kay Jillian she provided me with everything. Damit pagkain at pagaaral. Sa isang prestigious school pa nga ako nagaaral, yun nalang ang iniisip ko palagi pag magkasama kami para hindi manaig ang galit ko sa kanya. Tiniis ko ang lahat lahat ng yun. 

"Butter okay ka lang?" Tanong naman ni Jillian, pero tumango lang ako at ngumiti sa kanya. Hinawakan ko naman ang kwintas na binigay sa akin ni Jelly dati ito nalang kasi ang meron ako.  

"Ang ganda naman ng kwintas mo sino nagbigay?" Tumingin naman ako dito, nagisip muna ako kung sasabihin ko sa kanyang si Jelly ang nagbigay, paniguradong magagalit nanaman si Jillian.  

"Ah, nakita ko lang sa isang Jewelry shop binili ko na ang ganda kasi." She looks convinced naman, pero sana nga ayaw ko namang pagdudahan niya ako. 

 "Tanggalin mo na yan at suotin mo to." Binigyan niya naman ako ng isang box, and unlike my necklace silver ito at ang pendant ay J pero hindi. Habang suot ko tong kwintas, it means mahal na mahal ko pa rin si Jelly. 

"Wag na Jillian, ang mahal naman kasi niyan at hindi ako mahilig sa silver." Kinuha naman niya ulit ang kwintas pero this time mukhang ang pangit na ng aura niya. Pero wala na rin akong pakialam sa lahat nang nangyari sa akin at ginawa niya sa akin. Lahat nalang pinipilit niya ang gusto niya. 

 "Bakit ba ayaw mong palitan? Dahil ba binigay ni Jelly huh?" Natatakot na ako pero magpapakatatag ako. 

"Everything is not about her." Sagot ko naman dito pero tila mas lalo lang itong nagalit. 

"Everything is fucking about her, palagi nalang siya bakit hindi nanaman ako?" Nakarating na pala kami sa bahay, pero hindi ako tumingin sa kanya. 

 "Ikaw nanaman diba palagi? Lahat lahat ikaw! Kahit gusto ko hindi na nasusunod kasi you know everything, alam mo kung anong mas better para sa akin and magpasalamat ka pa nga sa akin because every fucking day I am living with your shit!" I just burst out pero alam kong pagsisihan ko rin ito, I am crying right now. I can't help it sobrang sakit na kasi. 

"LABAS!" Sigaw ni Jelly, mabilis naman akong lumabas at tumakbo ako tumakbo ng tumakbo papunta sa kwarto ko. Nagtago ako sa loob ng cabinet ko, hindi ko na pinansin kahit mainit at parang hindi na ako makakahinga. Kahit tunog ng paghinga ko, pinigilan ko. Para hindi ako makita ni Jelly. 

 "Oh Butter nasan ka? Ano natatakot kasi hanggang ngayon si Jelly parin ang mahal mo? Pagkatapos ng gabing to! Ako na ang magiging mahal mo." Tumawa naman ito ng pagkalakas lakas, at narinig kong binuksan na nito ang pintuan ng kwarto ko. 

 Sinilip ko naman ang ginagawa niya, tiningnan niya ang cr at tiningnan ang ilalim ng kama ko tapos pumunta siya sa balcony ng kwarto ko, nakiramdam muna ako. 

 "Boo! I know you're there!" Nagulat naman ako at napasigaw dahil nakatingin ang mga mata niya sa mga mata ko. Binuksan niya ang cabinet, at pilit niya akong linalabas pero kumakapit ako sa bakal sa likod ko. 

 "Bitaw na Butter alam mo kung anong kaya kong gawin." Ngumisi naman ito at wala akong nagawa kundi umiyak kahit magsalita ay hindi ko magawa. 

 "Sinabi ko naman kasi sayo Butter kalimutan mo na si Jelly." Marahas naman akong tinulak nito sa kama. 

 "Wag Jillian, please wag. Wag mong gawin sa akin to." Pero tumawa lang ito at parang walang narinig, nagsimula na itong maghubad at wala akong nagawa kundi tumingin sa kawalan at umiyak. Hinubad na nito ang mga saplot ko sa katawan at pilit akong hinahalikan nito sa labi. 

"Please gawin mo na ang gusto mo, wag mo lang akong halikan sa labi." Sabi ko rito, pero sinampal lang ako nito kaya mas lalo akong naiyak. 

 "Shut up! tumugon ka sa mga halik ko." Hinalikan na ako nito, pero ibunuka ko lang ang mga labi ko pero hindi ako tumutugon rito. Naramdaman ko na ang pagbaba ng labi nito sa leeg ko, habang pababa pa siya ng pababa ay naiisip ko si Jelly. Sana iligtas niya ako pero kailanman hindi niya ako maririnig. 

 "Hindi ka ba nasasarapan Butter? Diba mas masarap naman kung ako? Kesa kay Jelly!" Hindi ko siya sinagot, marahas niya itong pinapasok. Masakit sobrang sakit. Pero parang sa sobrang sakit ng isang bagay wala na akong maramdaman. Pinagpatuloy pa niya ang ginagawa niya pero ako nananatiling walang reaction.

Namamanhid na nga siguro ako sa ginagawa niya. Pero bigla rin naman itong tumigil sa ginagawa at umupo sa gilid ng kama. Narinig ko itong sumigaw ng sobrang lakas pero ako nanatiling walang reaskyon at umiiyak, bigla naman ako nitong yinakap. Tumingin ito sa mga mata ko. 

"Bakit kasi hindi nalang ako ang mahalin mo?" Sabi nito pero iyak pa rin ako ng iyak, hindi sila tumitigil sa pagpatak. Hindi ko ito sinagot, tumalikod nalang ako at umiyak ng umiyak. 

"Iwan mo muna ako." Sabi ko. 

"Butter please...I'm sorry." Hinawakan naman nito ang braso ko pero mabilis ko itong inalis. 

"GET OUT!" Sigaw ko rito at narinig ko na ang yabag ng mga paa papunta sa pintuan, at sa wakas narinig ko na rin ang pagsara ng pinto.  

When will my agony end?

********

TO BE CONTINUED...

READ VOTE COMMENT <3