Until The End Of Forever

KABANATA 2

KABANATA 1

Nakasimangot akong naglalakad palabas ng school. Kasama ko sina Trish at Porsh. Mula kanina, hindi pa rin matanggal ang inis ko sa nangyari. Hindi maalis sa isip ko ang mga mata ni Third na nagmamakaawa na huwag kong gawin ang sinabi ko kanina. Medyo may pagka-oa siya. Sa aming dalawa, baka ako ang hindi makatiis na kausapin siya.

"Sino ngayon ang maghahatid sa atin pauwi?" Trish asked as we walked pass through the gate.

Dapat sasabay kami kay Third but because I am a bit irritated, here we are. Naiinis ako at hindi ko siya papansinin hangga't hindi siya nagrereflect sa ginawa niya.

"I'll call Mang Ed," I said and was about to dialled Mang Ed's number when a beep from our side got our attention. A familiar car of Mang Ed was already there.

"Hayan na pala si Mang Ed," said Porsh and then smile.

"Ay Mang Ed, tatawagan pa lang po sana kita para magpasundo," I said when he got near us.

"Uh... Tumawag si Sir Ezekiel kanina. Sabi niya sunduin ko kayo," his eyes squinted a bit as he smiled. "Mukhang wala sa mood. Nag-away kayo?"

Inilingan ko lang si Mang Ed at hindi na sumagot.

"Hayaan niyo na lang po iyong amo niyo, Mang Ed. Oa lang ang isang iyon," said Porsh. The former shook his head consecutively before opening the car's door for us.

On the way home, we were all silent maybe because we are all exhausted from school. Kahit pa sabihin na wala naman kaming masyadong ginawa, nakakapagod pa rin. When we got home, we decided to rest muna dahil medyo pagod kami. I went to my room and change my clothes.

I heaved a sigh as I lay down on my bed. Naiinis talaga ako sa tuwing mangyayari iyong kanina. Hindi naman iyon ang unang beses. Mas malala pa nga iyong iba. Hindi ko lang talaga maiwasang mainis kapag hindi mapigilan ni Third and kaniyang emosyon. Kahit pa naman sabihin na may nasabing hindi maganda iyong babae kanina, she still deserve respect.

All women should treat with utmost respect regardless of color, height, look, the way they dressed themselves and even the way they act. And I hate Third for acting that way towards Nadine. Hindi naman na noon mababago ang nangyari kanina. Nasaktan na ako, nakatanggap na ako ng masasakit na salita and it ends there. Bahala na si Nadine kung mako-konsensya ba siya o hindi.

A knocked from my door made me got up from the bed.

"Pasok po! Bukas po iyan!" I said as I sat on the edge of the bed knowing it was Ate Maria with the meryenda.

"Huwag mo nga kaming ma 'po' diyan," said Trish. I giggled.

"Sorry naman. Akala ko si Ate Maria e," I said. Trish jumped on my bed while Porsh sat on the other edge. "Sila kasi ni Nana ang madalas kumakatok diyan."

"E si Third hindi?" Porsh asked.

"Sa connecting door siya kumakatok."

"Speaking of Third, what happened? Pagkabalik niya kanina sa canteen, galit na galit. Pati mga kaibigan niya, nadamay," asked Trish and lay down on my bed. "Nag-away kayo?"

"Paano mo naman nasabi na nag-away kami?"

"Duh?! Paano ba nagagalit si Third?" Trish asked sarcastictly.

"Kapag galit si Denisse sa kaniya. Tinatanong pa ba 'yon?" answered Porsh with a smile.

"Hindi ako galit. Medyo nainis lang to the way he acted. Sabi ko huwag na muna niya akong kausapin."

"Ang arte mo naman," they chuckled and I rolled my eyes.

Lihim akong napangiti ng mapait. Kahit gaano mo pala kamahal ang isang tao, maiinis at maiinis ka pa rin. Kahit pala gaano mo pala iniintindi ang ugali ng taong mahal mo, minsan, mapapaisip ka na lang... hindi na ba siya magbabago? Hanggang kailan siya ganiyan? But then at the end, hindi ka makakatiis because you love the person. And you can't win over love.