App Double Trouble | On Hold

Κεφάλαιο 8ο

Κατευθείνομαι μέχρι το μπάνιο και πλένω το πρόσωπο και τα δόντια μου, βουρτσίζω τα μαλλιά μου και τα αποφασίζω να τα αφήσω κάτω. Κατεβάζω την θερμοκρασία δωματίου στο -1 και στέκομαι μπροστά, στον καθρέπτη. Μετά από μερικά μόλις δευτερόλεπτα έχω βάλει ένα στενό τζιν πάνω στα πόδια μου και μία απλή, άσπρη κοντομάνικη μπλούζα που αναδεικνύει το μπούστο μου. Ή όπως θα έλεγε η Μυρτώ, τα μπαλκόνια με τα πεπόνια.

Γελάω μόνη στη σκέψη της φωνής της να το λέει και βάζω λίγο κόκκινο κραγιόν, προσεκτικά. Δεν μου αρέσει να βάφομαι πάρα πολύ, έτσι βάζω λίγη μάσκαρα και νιώθω έτοιμη.

Έτοιμη, πριν δω αυτό το αηδιαστικό, μαυριδερό, με κεραίες, τέρας. Και όχι, δεν εννοώ τον Γιώργο αλλά την κατσαρίδα ακριβώς απέναντι.

Ανοίγω την πόρτα της καμπίνας γρήγορα και εύχομαι να βρω τον Γιάννη, σαν ιππότη. Βέβαια, αυτό που βρίσκω είναι μία υπέρβαρη κοπέλα, σίγουρα στην ηλικία μου, λίγο πιο κοντή από εμένα, να μασά μία μαστίχα αποκρουστικά έξω από την καμπίνα της.

Με κοιτά από πάνω έως κάτω μασώντας την μαστίχα της και βήχω λίγο, βάζοντας το χέρι μπροστά από το στόμα μου.

«Θέλω μία...βοήθεια» λέω ντροπαλά.

«Τι βοήθεια;» η φωνή της ακούγεται βαθιά και αδιάφορη.

«Εμ...είναι λίγο παράξενο» λέω. Δεν έχω ζητήσει ποτέ από κάποιον να σκοτώσει την κατσαρίδα στο δωμάτιό μου, ποτέ δεν είχα.

«Εγώ είμαι παράξενη» μου λέει και γελάει. Είμαι έτοιμη να της πω, κάτι φαίνεται, όμως κρατιέμαι.

«Δεν το έχω ξαναπεί αυτό» παραδέχομαι ντροπαλά. Θα το αναφέρω αυτό στις παρατηρήσεις στη ρεσεψιόν.

«Σόρρυ, κοπελιά, αλλά με κορίτσια δεν πάω» λέει και ανοίγω διάπλατα το στόμα μου για λίγο.

«Ο-όχι, δ-δεν» παίρνω μία ανάσα. «Εγώ απλά...έχω μία κατσαρίδα στο δωμάτιο και θέλω κάποιος να την σκοτώσει. Αυτό είναι μόνο» λέω τελικά και αρχίζει να γελάει κρατώντας την μεγάλη κοιλιά της.

«Νόμιζα πως είσαι καμία απελπισμένη λεσβία προς στιγμή» γελάει και την ακολουθώ -δεν μπορώ να αρνηθώ πως η κατάσταση είναι αστεία. «Η εξόντοση κατσαρίδων και το 69 είναι τα φόρτε μου» περιφανεύεται.

Ίου, Θεέ μου. «Δεν νομίζω πως ήθελα να μάθω το δεύτερο» λέω χαμηλά. «Θα με βοηθήσεις λοιπόν;»

«Ναι. Έμπα στο σκηνή του εγκλήματος, κυρά μου» με σπρώχνει μέσα στην καμπίνα μου.