Μετά τη λιποθυμία της η Βικτώρια μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο έξω από την πόλη από τους παρευρισκόμενους. Σε λίγο θα έφθαναν οι γονείς της. Αλλά ξύπνησε νωρίτερα απο το αναμενόμενο. Η Τζέσικα ξαναπήρε τη θέση της στο μυαλο της Βικτώρια. Ήταν ικανή να ξαναπάρει τον έλεγχο του μυαλού της Βικτώρια.
Η Τζέσικα σηκώθηκε από το κρεβάτι, πήγε στο παράθυρο και κοιτούσε έξω, το δάσος που βρισκόταν έξω από την πόλη δεν ήταν μακριά απο το νοσοκομείο. Πήρε τη καρέκλα που βρισκόταν στο δωμάτιο και χωρίς να το σκεφτει καθόλου έσπασε το παράθυρο. Όμως ένα κομμάτι του παράθυρο πετάχτηκε στο χέρι της με αποτέλεσμα να την χαρακώσει. Άρχισε να ουρλιάζει δυνατά . Ακούστηκε σε όλον τον όροφο του νοσοκομείου. Νευρίασε και άρχισε να σπάει τα πρςγματα του δωματίου αφήνοντας κραυγές να φεύγουν απο το στόμα της.
Ο γιατρός και οι νοσοκόμες έτρεξαν γρήγορα προς το δωμάτιο όπου βρισκόταν η Τζέσικα. Μόλις άνοιξαν την πόρτα είδαν το "τέρας" να συνεχίζει να ουρλιάζει και να καταστρέφει το δωματιο.
<<Σταματα! Ηρεμησε! Τι συνεβη;>> ρώτησε ο γιατρός τη Τζέσικα.
Αυτήν όμως άρπαξε ένα κομμάτι γυαλί από το πάτωμα και επιτέθηκε στο γιατρό μπίγοντας το κομμάτι γυαλιού στο χέρι του γιατρού. Ο γιατρός έπεσε κάτω από τον πόνο χωρίς να μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει.
<<Ναι, αστυνομία εκει; Σας παρακαλώ ελάτε γρήγορα στο νοσοκομείο μία ασθενής έχει επιτεθεί στο γιατρό! Σας παρακαλώ κάντε γρήγορα!>>
Η Τζεσικα άρπαξε τη νοσοκόμα από τα μαλλιά και την χτύπησε στον τοίχο. Οι υπόλοιποι την κοιτούσαν σαστισμένοι.
Η Τζέσικα κατευθύνθηκε προς το παράθυρο και πήδηξε από τον πρώτο όροφο και προσγειώθηκε σε μία αλάνα έξω από το νοσοκομειο και άρχισε να τρέχει προς το δάσος. Μόλις μπήκε στους δάσος σκόνταψε σε μία πέτρα. Έπεσε. Χτύπησε στο κεφάλι. Μετά απο το χτύπημα η Τζέσικα έδωσε τη θέσης της στη Βικτώρια.
Η Βικτώρια άρχισε να θρηνεί και να κλαίει καθώς πλέον θυμόταν όλα όσα εκανε το "τέρας". Ξεκίνησε να θρηνεί για τις αποτρόπαιες πράξεις που είχε κάνει.
