Η Βικτώρια κοιτάχτηκε στο καθρέφτη και αντίκρισε ξανά το θεάμα που μισούσε αλλά παρ' όλα αυτά έβλεπε όλο και πιο συχνά. Ξέσπασε σε λυγμούς μόλις είδε πάλι τα χέρια της γεμάτα χώματα και σκόνη για ακόμα μία φορά,μόνο που αυτή τη φορά είχα και αίματα Προσπάθησε να ηρεμήσει για να μη ξυπνήσει τους γονείς της και το μικρό της αδερφό.
Αφού καθάρισε τις βρωμιές από πάνω της και φόρεσε το καθαρό της νυχτικό σκεπαστηκε με το βαρύ πάπλωμα και αγκάλιασε το μαξιλάρι της τρομοκρατημένη. Ξεκίνησε να σκέφτεται και να αναρωτιέται τι της συμβαίνει ενώ στο μυαλό της ερχόντουσαν συνεχώς κάποιες σκηνές σαν όνειρο ή καλύτερα σαν εφιάλτης. Εξαντλημένη όμως πλέον άφησε το μυαλό της ελεύθερο κι έτσι κατάφερε να κοιμηθεί,καθώς ήξερε πώς δε γινόταν διαφορετικά κι αυτό γιατί την επόμενη μέρα ξεκινούσε για άλλη μία φορά το σχολείο.
