De Elementen

Het verhaal van Kaida

POV Mila
We keken het vreemde meisje dat Kaida bleek te heten aan. Ze aarzelde. Het was nu wel overduidelijk dat ze iets verborgen hield. Gelukkig begon ze uiteindelijk toch te vertellen "Wel... " zei ze, we spoorden haar aan met onze blikken "Mijn verhaal begint een hele tijd geleden, twaalf jaar om precies te zijn. Ik groeide gelukkig op met mijn vader-" "en je moeder? " vroeg Saar. Ik grinnikte bij mezelf. Saar heeft ook altijd alles door! "Die stierf bij m'n geboorte.... " "oh... Het spijt me! " zei Saar, ze voelde zich duidelijk schuldig "het geeft niets..." zei Kaida maar ik zag de tranen in haar ogen. Ze ging verder met het verhaal "maar in Amirana, het rijk waar ik vandaan kom, heerst ook een woest wezen. Een vrouw met vleugels en horens van een draak, Cynderiola genaamd, maakt al jaren het rijk onveilig. Ze kon er niet tegen mij en mijn vader samen gelukkig te zien en veranderde mijn vader daarom in een hert-" "wat erg! " flapte Saar eruit "sorry.. " voegde ze er aan toe. Ze bloosde, wat haar eigenlijk wel mooi stond "ja, ik heb een week lang alleen maar gehuild maar kwam er uiteindelijk overheen en was blij dat mijn vader nog leefde. Opnieuw leefden we gelukkig, alleen waren de rollen nu omgekeerd, ik moest mijn vader beschermen in plaats van hij mij. " ze slikte nog eens en probeerde niet in tranen uit te barsten "op mijn elfde verjaardag waren de jagers terug op jacht in het bos, zoals elk jaar. We maakten er ons geen zorgen over, er was nog nooit iets gebeurt. Maar toen deed mijn vader iets.. Iets tja, dom mag ik het niet noemen, het was normaal.. " ze veegde de tranen uit haar ogen "hij had dorst, onze watervoorraad was leeg, ik was zo dom geweest om hem niet bij te vullen. Ik wist dat de jagers zouden komen. Hij werd met het moment dorstiger maar ik had hem verboden te gaan drinken bij de bron, dat was te riskant... " maar toen ik ons avondmaal aan het bereiden was liep hij toch naar de bron hij dronk, en-" haar adem stokte "hij werd geschoten, in zijn hals... Ik heb een hele nacht naast hem liggen huilen... Het is zo oneerlijk! " riep ze uit en barstte nu echt in tranen uit "het komt wel goed... " probeerde ik haar te sussen "er is nog iets dat ik jullie moet vertellen... " zei ze uiteindelijk.