Het Kistje

112 16 15
                                    

POV Saar
Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen om eens in de boomhut rond te neuzen. Ik wist dat mijn vriendinnen alleen maar verbaasd waren maar daar kom je nergens mee. Ik, persoonlijk, was vooral benieuwd naar wat er in het kistje zou zitten. Ik pakte het van het tafeltje en trok het open. Ik keek verrast naar binnen. In het kistje zaten vier stenen, magisch natuurlijk, ik had er ook geen moment aan getwijfeld dat deze boomhut door een of ander magisch wezen was gemaakt. De stenen hadden dezelfde kleur als de kussens en de dekens op de bedden. "Zie je wel! Zie je wel! " riep ik uit. Mijn vriendinnen keken me aan alsof ik had gezegd dat ik een olifant had zien fietsen of zo. Febe reageerde natuurlijk direct "Wat? Ik zie niks, hoor! " ik draaide met mijn ogen en liet ze de stenen zien. Nu stond ze toch ook even verbaasd te kijken maar ze herstelde zich snel "Ja, wat is daar zo bijzonder aan? " "oh, niks hoor! Behalve dan dat ze onze lieveling is kleur en hebben! " zei ik sarcastisch en pakte de blauwe steen uit het kistje 'zie je wel! ' dacht ik bij mezelf, ik voelde de magie uit de steen in mijn lichaam stromen. "Pak jij de jouwe maar, je zult zien! " zei ik tegen Febe. Ze deed het, natuurlijk, ze doet altijd alsof ze alles durft. Nu was ze echt verbaasd, nu kon ze er echt niks tegenin brengen 'water heeft vuur overwonnen! ' dacht ik bij mezelf "knijp me eens!" zei ze tegen Marie, ze dacht vast dat ze droomde! Ook Mila en Marie pakten hun eigen steen, Mila de groene en Marie de paarse. Ook zij stonden versteld "dit, dit is toch onmogelijk!" Riep Febe en maakte een handgebaar waardoor er een vuurbol door de lucht vloog , rakelings langs Marie , door de deuropening. Febe's mond viel open van verbazing.

De ElementenWhere stories live. Discover now