Different wolf {the lupa} = voltooid ✔️

9

Ik werd wakker door mijn moeder die de gordijnen opende.

'Ik en je vader moeten naar een vergadering we zijn heel laat terug, je kunt zelf je eten maken. Ik wil dat je nu opstaat en naar de winkel gaat er ligt een lijstje op tafel. En wij zijn hier nog niet klaar begrepen?' Ze zuchtte en liep naar beneden.

Ik ging recht zitten en wachtte tot ik de deur hoorde dicht vallen. Daarna stond ik op en liep naar beneden. Ik zuchtte  toen ik het lange lijstje op de tafel zag liggen. Moest ik hier ooit aan beginnen? Naast het briefje lag mijn moeders bankkaart die ik in mijn broekzak stopte samen met het briefje.

Ik keek op de klok. Het was 2u
's middags. Ik zuchtte trok mijn jas aan en liep naar buiten. De koude lucht in. Het was nog geen 10 minuten stappen maar toch nam ik de fiets. Ik was te lui om te stappen.

Toen ik terug kwam uit te winkel stond de deur op een kier open. Zou hij hier zijn geweest.. Of erger nog zijn..

Ik zette mijn fiets tegen de kant en opende de deur helemaal. Al de lichten waren uit. Omg! Ik drukte op het lichtknopje van de gang. Alles was nog zoals Daar voor. Ik liep de woonkamer in en keek om me heen.

'Hallo?' Zei ik na dat ik de zak had neergezet.

'Wie het ook is laat me et rust!' Riep ik nu harder.

Ik hoorde de voor deur toe knallen. Ik liet een luide gil achter.

'Laat me met rust!' Riep ik. Toen ik voetstappen hoorde flipte ik helemaal. De lichten gingen weer uit. Ik kon niks zien.

Plots voelde ik armen om me heen en stond ik binnen drie seconden tussen iemand en de muur aan geklemd.

De lichten gingen aan. Voor mij stond.. Ace en daar rond verschillende anderen.

'Wat wil je van me?' Riep ik uit.

'Ik wil jou.' Hij grijnsde.

'Waarom.' Schreeuwde ik.

'Omdat ik van je hou. Je bent mijn mate.' Gromde hij.

'Maar ik hou niet van jou.. Ik haat jou. Zo erg! Laat me met Rust pleas. Ik kan dit niet! Als je echt van me houd laat je me gaan.' Ik begon te huilen.

'Maar..' Hij stopte.

'Begrijp je het dan niet? Ik ben doods bang voor je.' Dit raakte hem merkte ik. Beter!

Hij liet me los.

'Sorry..' Fluisterde hij.
De rest liep achter hem aan naar buiten. Wat was dit? Was dit zijn gevoelige punt? 1 ding was zeker hij sou terug komen. Trillend liep ik naar de keuken met de zak. Ik kon het niet meer. Huilend nam ik mijn gsm en belde mijn vader.

Hij moest het weten!

'Lieverd?'

'Pap..' Ik huilde alleen maar harder.

'Wat is er lieverd?'

'Ace, hij is hier. Hij was hier thuis daarjuist. Hij had me vastgegrepen pap!' De tranen stroomde over mijn wangen.

'Is hij weg?' Hij leek overstuur.

'Ja nu wel.' Ik huilde nog harder.

'We komen er aan, nergens aan komen niets eten of drinken blijf waar je bent.' Ik knikte. Al wist ik dat hij me niet kon horen.

Ik zou hij maar niet vertellen over die andere keren en dat hij.. Mijn mate was..

Niet veel later kwam mijn vader binnen stormen samen met een paar wachten en mijn moeder.
Mijn vader greep me vast en knuffelde met me.

'Ik ben zo blij, dat er niks met je is gebeurd.' Zei hij. Mijn moeder nam me mee naar de woonkamer en ik hoorde dat mijn vader de wachten zei wat ze moesten doen.

Ik wist niet of ik het nu erger of niet had gemaakt. Ik wist alleen.. Ik wist alleen dat ik nu zeker niet van hem af was.

Misschien wel nooit meer..

5Mijn vader ging de rest van de dag nog even weg om wat te regelen. Eerst mijn broer nu dit.. Wat was dat toch allemaal?! Ik hielt de rest van de dag mijn moeders arm vast. Ik was bang. Voor elke beweging voor elk geluid.

'Lieverd, je mag me heus wel los laten! Hij komt niet terug en daar zorgt pap wel voor.' Ze glimlachte. Maar ik schudde mijn hoofd kinderachtig. Nee nooit! Ik zou niet meer buiten komen.. Nooit niet!!!

Zo bleven we nog lang zitten. Samen met een tas thee, die bij ondertussen al koud was.. En de tv waar ik niet echt naar keek. Mijn ogen stonden groot en ik keek elke keer weer naar overal in de kamer. Tot alles voor mijn ogen zwart werd.
Ik gaf een gil.

'Niks aan de hand lieverd ik ben er nog!
De stroom is gewoon uitgevallen! Er is heus niks aan de hand.' Ik knikte. Ook al wist ik dat ze het niet kon zien.

Maar toen ik plots een heel luide gil hoorde dicht in mijn buurt wist ik het echt niet meer.

En na nog geen 10 seconden denken wist ik het al. Het was mijn moeder..

Oke das et volgende deel kweet het is weer heel kort ma ja..
Ik heb gwn geen inspiratie.. En als ik aan jullie iets vraag antwoord er toch niemand 😂😂 ma don't worry  ik ga is goe brainstormen zene xx