Power Within II: Bound by a Promise(Under revision)

IV: FEAR

Adelaida

Pasimple kong inilibot ang mga mata sa kabuuan ng living room habang inaabangan ang pagbaba ni sir Khaos. Maaga talaga akong gumising, hindi ko kasi alam kung anong oras siya pumapasok sa unibersidad.

I felt relief that he permitted me to stay—to stay by his side. Kahit pa nagulat ako na gano'n ang naging desisyon niya. Tingin ko, may mga bagay siyang natatandaan tungkol sa dating siya. Unconciously, naaalala niya ang ilan sa nakaraan niya. He even mentioned my name by chance. He's really—

"G-good morning ho, ser. " Halos pautal kong sabi nang bigla siyang makitang bumababa ng hagdan. “Mag-aalmusal po ba kayo, ser? Ipaghahanda ko po kayo.”

Bukod sa hindi siya sumagot, hindi niya rin ako nilingon. Tuloy-tuloy niyang tinungo ang pinto papunta sa garahe kaya mabilis ko siyang sinundan bitbit ang bag ko.

“S-ser, baka ho pwede n'yo 'kong isabay? Hindi ko pa ho kasi kabisado ang daan papunta sa eskuwelahan.”

Nakita ko ang pagkunot ng noo niya mula sa side mirror ng sasakyan. Ang aga-aga niyang magsungit.

“Pramis ho, ser.” Itinaas ko ang kanang kamay na parang nanunumpa. “Bukas alam ko na ang daan."  Lumipas ang ilang segundo na wala na namang sagot galing sa kanya. Para akong hangin na hindi niya nakikita. Narinigko na lang ang tunog ng makina. “Sige na ho ser, mabait naman—”

“Just get in and keep your mouth shut!” Halata ang pagka-irita niya sa kadaldalan ko. Baka nga napilitan lang siyang pumayag para matahimik ako. 

"I-ito na nga ho." Nakangiti kong dali-daling binuksan ang pinto sa likuran.

“Ano ako, driver mo?!”

Naitulak ko na lang pasara ang hawak kong pinto nang makuha ko ang ibig niyang sabihin. “S-sorry naman po.” Taranta kong binuksan ang car door sa front seat.

The gate automatically opened as he pressed a button on a remote.

Nakatutok lang sa rear-view mirror ang mga mata ko, looking at his face the whole time he's driving. Wala siyang imik sa buong byahe. Habang ako, hindi mapakali sa kinauupuan. Hindi ako mapakali na nasa tabi ko siya. His face really didn't change. His expression. His gaze.

Hindi ko namalayan na narating na pala namin ang eskuwelahan kakatitig sa kanya. Pagkaparada niya, agad siyang bumaba.

"Finally!" salubong ni Gerard pagkakita sa kanya.

Mukhang kanina pa siya hinihintay nito. Naro'n din si Gerardine at ang iba pang miyembro ng Se7en.

Matapos ang ilang segundo, naisipan ko na ring bumaba. Bigla silang natigilan nang makita ang paglabas ko mula sa sasakyan.

"Who's she?" nakataas ang kilay na usisa ni Gerardine.

"This is new. May kasama kang babae hanggang eskuwelahan," singit ni Gerard.

Halatang sinusuri ng mga miyembro ng Se7en ang buong pagkatao ko.

“She's pretty.”

“Lahat naman maganda para sa 'yo Jiro,” natatawang kontra ni Byron.

“Don't mind her.” Nagsimulang maglakad palayo ang amo kong halatang walang pakialam sa 'kin.