MAN , WHO I HAVE TO MARRY[FINISHED]//SOON TO BE PUBLISHED UNDER LIB//~

chapter 17...

“mabilis lang un.. parang tatlong tulog lang.. hahaha”

“adik ka talaga, kaya mahal na mahal kita ee..” tapos mas hinig pitan niya ung pagkakayakap sakin...

*

“aalis kna bukas.. aalis na din ako.. ang hirap naman pag masyadong malayo yung pupuntahan ko at pupuntahan mo..” malungkot na sabi ko kay Ryu...

Naglalakad lakad kaming dalawa pauwi sa bahay .. magkahawak ang mga kamay at inaappreciate ang moment namin..

“ano ka ba nman?? Malaysia ka lang at Cebu ako.. kung gusgustuhin kitang Makita, kayang-kaya ko, kaya ‘wag kang mag-alala.. pagkapuntang pagkapunta ko kina Mommy.. susundan kita sa Malaysia..”

Tumigil kami sa paglalakad at iniharap niya ko sa kanya..

“ngayon plang mamimiss na kita.. 3 days lang din naman ako doon.. gagawin ko yun para magkasama tayo sa iisang school sa College.. ayoko talagang mahiwalay sayo..”

Tapos, hinug ko siya.. mamimiss ko talaga siya ng sobra.. hindi makukumpleto ang araw ko pag wala siya..

“sobrang mamimiss din kita mahal ko.. sobrang miss !” tapos mas hinigpitan niya ung pagkakayakap niya sakin..

Bakit kasi nagkasabay pa ung lakad namin.. bakit kelangan pang magkasabay !? hindi tuloy naming makakasama ang isa’t isa T_________T

“Eunice, ingatan mo sarili mo aa.. paano ka na pag wala ako..?? basta lagi mong iisipin, mahal na mahal kita..”

Kumalas ako sa pagkakayakap niya sakin..

“RYU ! bakit ganyan ka?? 3 days lang tayong ndi magkikita.. 3 days lang tayong ndi magkakasama.. bakit parang nagpapaalam ka na?? Iiwan mo nab a ako??” *pout*

“TSS.. ! *hug* hinding-hindi mangyayari un.. hinding hindi kita iiwan, unless, sunduin na ko ni kamatayan..!” sabi niya pa tapos binulungan ako.. “I LOVE YOU SO MUCH EUNICE”

 

“naman, wag ka ngang magsasalita ng ganyan.. hindi ko kakayanin pag nawala ka.. kaya please lang.. wag mong babanggitin yan..”

“oo na po.. basta palagi mong tatandaan hah ! ikaw lang talaga, wala nang iba..”

“at lagi mo ring tatandaan.. kundi lang rin ikaw... wag na lang..”

Then, he kissed my forehead..

And every single part of my face...

“i will miss you, wag na lang kaya akong pumunta sa Cebu?? Samahan na lang kita??” ^__________________^

Napangiti naman ako.. hanggang ngayon... sa mga pagpaparamdam niya kung gaano niya ko kamahal... nararamdaman ko pa din ung mga nararamdaman ko noong unang beses kong nalaman na ‘mahal’ ko nap la siya...