Mysterious guy

5

Ivan leidt me ergens heen. Ik weet niet waar het is maar het is ver lopen. 'Doe je blinddoek maar af.' Zegt hij uiteindelijk. Ik doe hem al en ik kan mijn ogen niet geloven. Er hangen allemaal lampjes in de oude klimboom. Voor de boom ligt een kleedje met een picknickmand en overal liggen bloem blaadjes.

'Vind je het mooi?' Vraagt Ivan terwijl hij voor me gaat staan. 'Het is geweldig!' Schreeuw ik bijna en ik geef hem een knuffel. Ik wil hem niet meer loslaten en geniet van zijn warme omhelzing. Als hij me uiteindelijk los laat word ik weer rood en hij trekt me mee naar het kleedje.

We eten gezellig en Ivan vraagt vanalles over me. Hoe mij ouders zijn, mijn oude school, of ik leuk vriendinnen had, hoe ik het vond op de nieuwe school, enz. Alleen elke keer als ik hem iets vraag over zijn leven negeert hij me en vraagt hij verder over mij. Best raar dat hij niks wil vertellen. Misschien is er iets naars gebeurd ofzo en wil hij er niet over praten. Achja hij is super knap en schattig als hij lacht dus ik vergeef het hem.

Als we klaar zijn met eten liggen we op het kleedje naar de sterren te kijken. Ivan legt me uit wat alle sterrenbeelden zijn alleen ik kijk meer naar hem dan naar de sterren dus ik krijg er niet veel van mee. Als hij merkt dat ik hem aan kijk komt hij dichter naar de toe en legt zijn hand op mijn wang. Ik word weer rood en hij moet lachen. 'Je ben echt schattig als je zo rood word.' Zegt hij en ik word nog roder. 'Heb je überhaupt wat mee gekregen van wat ik net zei?' Vraagt hij. 'Nee' zeg ik beschaamd. 'Oke dan beginnen we overnieuw.' Zegt hij en hij trekt mij tegen zich aan. Ik ga op zijn borst liggen en kijk samen met hem omhoog. Niet dat ik nu veel mee krijg ik ben vooral bezig met hoe leuk hij is en ik leg een van mijn handen op zijn buik. Na een tijdje val ik in slaap.

Ik word wakker geschud door Ivan en ik zie hem lachend boven me hangen. 'Wel bij de les blijven Emma.' Zeg hij. 'Je weet dat er een straf staat voor in slaap vallen.' Zegt hij lachend en hij begint me te kietelen. 'Nee stop!' Probeer ik te schreeuwen maar het werkt niet. Ik moet te veel lachen om fatsoenlijk te kunnen praten. Ik probeer hem terug te kietelen maar hij gaat op me liggen en houdt mijn handen boven me vast.

Zijn hoofd is nu vlak bij die van mij en we staren elkaar weer aan. Dan zoent hij me weer. Ik heb het zelfde vuurwerk gevoel als gister en het lijkt weer eeuwig te duren. Volgensmij was het ook eeuwig. Als hij me los laat zijn we allebei buiten adem en hij kijkt hij me weer aan met zijn mooie ogen. Serieus ooit verdrink ik in zijn ogen, of dankzij zijn ogen dat is misschien wat realistischer.

Ivan lacht weer omdat ik zo zit te staren en hij gaat van me af. Hij trekt me omhoog en we staan voor elkaar met onze handen in elkaar verstrengeld. Hij legt zijn armen om mijn middel en duwt me tegen hem aan. Onze lippen raken elkaar net niet. 'Ga dit keer niet opeens weg alsjeblieft.' Zeg ik. 'Geen zorgen ik blijf.' Zegt hij en dan zoent hij me weer. Serieus ik overdrijf niet als ik zeg dat hij een prijs ofzo verdiend voor hoe hij zoent. Het is niet te ruw of te zacht het is echt precies goed. Ik voel zijn warme handen op mijn rug. Als hij zijn hand op het open stuk van mijn shirtje legt tintel ik helemaal. Hij merkt het stopt met zoenen. Hij glimlacht naar me en ik ben weer helemaal rood.

'Misschien is het tijd om naar huis te gaan.' Zegt hij dan. Ik zeg snel 'ja' en ik laat hem los. We pakken de spullen en lopen terug naar zijn auto. Onderweg pakt hij mijn hand vast en ik voel weer kriebels in mijn buik.

We stoppen voor een groot oud huis. Het ziet er een beetje verlaten uit. 'Komt je mee naar binnen?' Vraagt Ivan. 'Hoezo mee naar binnen? We gingen toch naar huis?' 'Je blijft bij mij slapen.' Als hij dat zegt maakt mijn hart meteen een sprongetje. Hij stapt uit en maakt de deur voor me open.