Mysterious guy

1

'Emma sta op het is tijd' schreeuwt mijn moeder. Ik slaap nog half en kijk op mijn telefoon hoe laat het is 7:30. Kut ik moet over een uur op school zijn het is mijn eerste dag. Hoe kan ik nou zo stom zijn om mijn wekker vergeten te zetten. Ik spring snel onder de douche en pak mijn outfit voor vandaag. Een zwart vintage jurkje en mijn groene dr martens.

Ik hou echt van vintage kleren en draag bijna altijd zwart ik heb mijn haar ook zwart gevervd. En mijn schoenen collectie begin ik maar niet aan ik heb echt te veel schoenen en meer dan de helft zijn docs.

Ik pak snel mijn tas in en ren naar onder. Ik eet snel wat cornflakes en stop het eten wat mijn moeder voor me heeft klaar gezet in mij tas. Mijn moeder is echt een schat ze helpt me altijd als ik me verslaap. Ik kijk op de klok 8.00 ik moet nu vertrekken anders kom ik te laat.

Het is bijna half 9 en ik haast me snel naar het lokaal. Het is mijn eerste schooldag en ik ben nu al bijna te laat goed bezig Emma. Ik loop het lokaal in en iedereen staart me aan. Er is nog een leeg tafeltje en ik ga er snel zitten.
De bel gaat en de lerares begint te praten.

'Goedemorgen ik ben jullie mentor mevrouw Wittem. Ik stel voor dat we een voorstel ronde houden zodat we weten wie iedereen is en we elkaar beter leren kennen. We beginnen vooraan.'

De vrouw kijkt me aan en dan pas besef ik dat ik vooraan zit en moet beginnen. 'Ik ben Emma en ik ben 17 jaar.' Zeg ik verlegen. 'Heb je nog hobby's of sport je?' Vraagt de vrouw. Oke welke hobby's heb ik? Moet ik overkomen als iemand met veel hobby's en dingen of gewoon een simpel ding. Help dit is lastig als eerste dan weet je nooit hoeveel je moet zeggen. De vrouw kijkt me nog steeds aan. 'Ik teken graag.' Zeg ik uiteindelijk maar.

We zijn al halverwege de klas als er opeens een jongen binnen komt lopen. Hij is nogal bleek en heef zwart haar en ik verdrink meteen in zijn ogen. Ze zijn heel mooi grijs met een blauwige gloed. Daar heb ik altijd al een zwak voor gehad. Hij komt naast me zitten en kijkt me aan dan pas besef ik dat ik zat te staren. Ik draai snel mijn hoofd weg en probeer niet rood te worden.

Van de rest van het voorstellen krijg ik niet veel mee. Ik zit de jongen naast me alleen maar aan te staren. Hij heeft een strak grijs shirt aan waardoor je een beetje zijn spieren kan zien. Hij is niet te gespierd maar wel een beetje. Van die overdreven sixpacks vind ik echt lelijk maar hij heeft meer een subtiele sixpack, perfect dus. En hij heeft docs, mijn lievelingsschoenen, ook perfect dus.

Dan is de jongen aan de beurt mer voorstellen en besef ik weer dat ik zit te staren. 'Ik ben ivan en ik ben 18 jaar' zegt hij. Mevrouw wittem vraagt hem naar zijn hobbies. Maar die verteld hij niet. Weet ik alsnog niks over hem behalve zijn naam en leeftijd daar heb ik veel aan.

De rest van de tijd verteld de lerares ons jaarschema en wat ons allema te wachten staat. En natuurlijk he oude verhaaltje van vroeger kon j et nog redden zonder leren nu moet je echt je best doen, dat heb ik al heel vaak gehoord en nog steeds heb ik alles gehaald zonder huiswerk te maken of te leren. Of de dag van tevoren kijken wat eigenlijk de stof is moet tellen als leren. Ik luister al niet meer naar haar verhaal alles wat we moeten weten staat op de blaadjes die we kregen.

De achterkant van een van de blaadjes is wit en ik pak mijn potlood en begin te tekenen. Na een tijdje heb ik door dat Ivan zit te kijken naar mijn tekening. 'Je kunt echt heel goed tekenen.' Zegt hij. 'Dankje' zeg ik en ik kijk naar mijn tekening die bijna identiek is aan wat je ziet als je uit het raam kijkt. Ik teken altijd wat ik om me heen zie.

Na een tijdje gaat de bel en sta ik op om naar de kantine te gaan. Ik ga eerst naar mij kluisje om alle zware boeken te lozen die ik niet nodig heb. Als ik aan kom bij het pauze gebouw zie ik dat alle tafels bezet zijn. Ivan zit buiten onder een boom en kijkt me aan. Zou ik bij hem gaan zitten? Het is niet zo dat hij me wegkijkt ofzo? Uiteindelijk loop ik naar hem toe en ga ik naast hem zitten op de grond. 'Hey' zeg ik. 'Hey' zegt hij terug. Daarna was het stil en aten we zwijgend onze lunch.

'Heb je echt geen hobby's?' Vraag ik hem. En hij kijkt me alleen maar aan met zijn mooie ogen. 'Niet echt.' Zegt hij. Wauw daar heb ik wat aan. Kan die jongen ook een normaal gesprek voeren? Hij kijkt me aan en als hij merkt dat ik het door heb kijkt hij meteen weg. 'Leuke schoenen.' Zeg ik dan maar om de stilte te verbreken. 'Jij ook.' 'Kan hij ook meer zeggen dan twee woorden?' Hij kijkt me aan. Ik had niet door dat ik dat hardop zei. 'Sorry ik praat gewoon niet zo veel vooral niet bij nieuwe mensen. En hé nu zeg ik meer dan twee woorden.' 'Idd je gaat al vooruit je bent niet meer s'werelds ergste gesprekspartner.' 'Alsof jij zo goed bent in gespreksonderwerpen bedenken.' En we lachen. Zijn lach is echt om bij weg te smelten en ik voel kriebels in mijn buik. Dan gaat de bel en lopen we terug naar het lokaal.