TORN in BETWEEN.

TORN in BETWEEN II

"GoodMorning Mader!" masiglang bati ko kay Mama na naghahain ng almusal.

Aba, xempre energetic ang lola nyo. 

"Maganda ata ang gising mo ngayon anak?" inilapag ni mama yung sinangag sa lamesa kasabay ng ulam na tuyo at itlog.

"Opo! e kasi po si Ranz! Tinext ako. ILOVE YOU daw!" 

"Ay naku. may bago ba dun? Syempre mag boyfriend kayo malamang sasabihan ka nun." lumapit ito sa may kabilang kwarto kung nasaan ung kapatid nyang may down syndrome. "Anak.Nico. Tara na dali. kakain na tayo. Ayun na si ate o." sabay turo sa kanya.

Kumaway ako sa kaptid ko kasabay ng matamis na ngiti. Everytime na nakikita ko ang kapatid ko, hindi ko mapigilang makaramdam ng lungkot.

tumayo ako at nilapitan si Nico. "Nico, tara dali. kain na tayo. diba favorite mo ung itlog?"

Tumayo si Nico, hawak ang plastic na bola na binili nya nung makalwa para dito. "Ate.. di ..na ..alis?"

Tumingin ako kay Mama, na nakatingin din sakin. Lumapit ako kay Nico at niyakap sya. "Pero kasi Nico, kailangan ni ate magtrabaho e."

bumitiw ako ng yakap sa kapatid ko at kinausap ko sya "Ate." tinuro ko ang sarili ko. "Aalis. Para. Magtrabaho." sa bawat salitang ginagawa ko ay sinasabayan ko ng kumpas ng kamay ko. para maintindihan nya. Mahirap man pero nakasanayan ko na. 

--

"So, can anyone describe, what does down syndrome means"

Jean raised her hands and answer," Ma'am it's a  genetic disorder, that is also known as trisomy 21."

"Thank you Ms. Jean. Another, anyone?"

this is my psychology class, karaniwan na naming pinagaaralan ang mga behavior ng isang tao. pero syempre dahil major ko ang pagtuturo sa mga batang may disorder o yung mga batanghindi kayang turuan ng normal na eskwelahan ang tuturuan ko pagnakatapos ako, kaya masusi namin din pinagaaralan yung mga karaniwang disorders ng mga batang tuturuan namin in the near future.

and yes, my little brother is my inspiration. Alam kong hindi biro ang pagtuturo sa mga kagaya nila, kaya nga heto ako at nagaaral ng mabuti para na rin sa kapatid ko at sa future ko.

I raised my hand, and my professor called out my name,"Down syndrome is the most common chromosome abnormality in humans.  It is typically associated with physical growth delays, a particular set of facial characteristics and a severe degree of intellectual disability.Language skills show a difference between understanding speech and expressing speech, and commonly individuals with Down syndrome have a speech delay."

"Very well said Ms.Eliot. Everyone's answer is correct. So to deal with thi children we have to...." and my professor continues to talk describing how we should handle kids like them. Alam ko naman na 'yon, syempre dahil na din sa may kapatid akong my down syndrome.

And my whole day in school ended. Medyo disappointed ang ang beauty ko dahil after last night n ihatid ako ni boyfriend sa bahay e, hindi na uli to nagpakita sa kanya. hanngang text lang, sabagay lagi naman talagang ganon, si Ranz na kasi ang may hawak ng kompanya ng pamilya nila. Ang galing ni boyfie no?

"Pst! Monica!" tawag ni Jean sa'kin habang  nagpprepare na ko ng gamit ko para makauwi na.

"O, Jean bakit? Akala ko uuwi ka na?" tanong ko habang papalapit sa kanya dala ang mga gamit ko.

"Ayieee! Ikaw ha! Ang haba tologo ng hair mo!" mejo maarteng pagkakasabi ni Jean.

"Ano nanamang trip mo?" 

"Ayun o! May gwapong Lalaki dun sa may gate my hawak na tarpaulin at take note nakasulat pa ang namesung mo teh!" kinikilig na tinuro nito sa may veranda kung saan kita ang gate ng school namin.