Δύο Προτάσεις (Α' Μέρος)

Ξεκινήστε από την αρχή
                                    

«Ποιά δουλειά;», την ρώτησε δίχως να κουνηθεί από την καρέκλα του.

«Τί ποιά δουλειά; Από σήμερα δεν ήταν να αναλάβω να πηγαινοφέρνω εγώ την Νίνα για να γυρίσεις εσύ στη σχολή; Μην μου πεις ότι πάλι τα μπέρδεψα;»

«Όχι, Τζίνα, δεν τα μπέρδεψες.», μουρμούρισε η Νίνα. «Απλά ο Άλεξ το μετάνιωσε και αντί να σε χώσει να τον αντικαταστήσεις και για αυτή την βδομάδα, τελικά τηλεφώνησε σε έναν άλλον συνάδελφο σας να αναλάβει τα τμήματά του.»

«Γιατί;», ρώτησε έκπληκτη η Τζίνα. Η Νίνα σήκωσε το κεφάλι της και στράφηκε προς τον Άλεξ που εξακολουθούσε να παριστάνει τον απασχολημένο με το κινητό του.

«Αλήθεια, Άλεξ, γιατί;», τον ρώτησε με ύφος, γνωρίζοντας ήδη την απάντηση. «Για εξήγησε στην Τζίνα γιατί δεν θες να γυρίσεις στη δουλειά. Είμαι πάρα πολύ περίεργη να σε δω τί θα της πεις.»

«Εγώ δεν ξέρω τίποτα.», απάντησε παριστάνοντας τον ανήξερο και συνέχισε να πατά απτόητος τα κουμπάκια της οθόνης. Η Τζίνα κοιτούσε θορυβημένη μία τον Άλεξ και μία τη φίλη της.

«Παιδιά, θα μου πείτε τί συμβαίνει; Έγινε κάτι;»

«Και βέβαια έγινε!», της απάντησε τελικά η Νίνα. «Κι επειδή ο κύριος από εδώ κάνει πως δεν καταλαβαίνει, θα σου πω εγώ τί έγινε! Έγινε ότι την πρώτη μέρα που ήρθαμε εδώ, ο φίλος σου ο γιατρός γύρισε και μου ζήτησε – άκουσον, άκουσον τί τόλμησε να μου ζητήσει! – να κατεβάσω λίγο το εσώρουχό μου για να μπορέσει να μου τοποθετήσει τα ηλεκτρόδια του μηχανήματος. Ακούει ο κύριος από δω την ατάκα: σας παρακαλώ κυρία μου, κατεβάστε λίγο το εσώρουχό σας και από τότε βιδώθηκε σε αυτή την καρέκλα και δεν το κουνάει ρούπι.»

«Σιγά μην φύγω.», αναφώνησε ο Άλεξ. «Να αφήσω ελεύθερο το πεδίο στον αλητάμπουρα να πασπατεύει τον πισινό της κοπέλας μου; Δεν θα 'σαι καλά!»

«Δεν με πασπάτευε, Άλεξ, το μηχάνημα ήθελε να συνδέσει ο χριστιανός. Και στο κάτω κάτω τί ήθελες να κάνει; Το ισχιακό νεύρο περνάει από τον πισινό μου και εκεί έπρεπε να συνδέσει το μηχάνημα. Αν μου έλεγε να ξεκουμπώσω και το σουτιέν μου, τότε ναι, θα είχαμε όντως πρόβλημα.»

«Ρε σεις, ηρεμήστε!», είπε η Τζίνα ξεκαρδισμένη στα γέλια. «Μας ακούν κι απ' το διάδρομο και γινόμαστε ρεζίλι.»

«Έχε χάρη που δεν έχω δικό μου ιατρείο και πέσαμε στην ανάγκη του, αλλιώς θα σου 'λεγα εγώ τί θα του έκανα.»

Dreams of Dancing...Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα