pluviophile

epilogue

After 4 Years

it was raining again. nasa bus stop ako at pauwi na ako. hawak ko ang payong ko at nakaupo. it's been 4 years, marami nang nagbago sa apat na taon na yun. nung isang araw lang ang balik ko sa manila at meron agad na nag-aalok sa akin ng trabaho, although magandang opportunity para saken, kelangan ko munang ma-feel ang manila. tagal kong nawala eh.

kamusta na kaya si jimin? okey parin ba kaya sila ni tanya? huli ko kaseng balita, nililigawan nya si tanya. sounds tragic dahil niligawan nya ako but then sumuko sya, ni-hindi man lang naging kami.

oo, aaminin ko, hanggang ngayon nasasaktan parin ako, apat na taon na ang lumipas simula nang mapagod sya saken, pero para sa akin, parang kahapon lang yun. damang-dama ko kase yung sakit eh.

ilang beses ko syang tinulak na wag sumuko pero wala eh. wala na akong magawa kundi ang pakawalan sya. sa ngayon, wala na akong balita sa kanya. dineactivate nya ang acc nya na yun. ang bangtan naman, hindi ko matanong dahil busy sila sa mga trabaho nila.

ang rv? yeri and joy was still studying medicine sa abroad dahil pareho sila ng gusto. si irene at wendy naman ay nakapagpatayo ng sariling clothing line at cafe. ako? i'm planning to publish my new book again. writer kase ako noon sa korea, but then nung nalaman ng iba, they want me to write it in english. kaya gora lang. masaya ako sa ginagawa ko pero pakiramdam ko talaga may kulang. and that's jimin.

ano kayang mangyayari kapag di sya sumuko? magiging masaya ba kami?

lalong lumakas ang ulan. sabi ko na nga ba eh, pati ulan di sang-ayon sa pinagsasabi ko hays.

nang makasakay ako ng bus ay doon ako umupo sa tabi ng bintana. na-miss ko lang umupo dito. nung nasa korea kase ako, dito ako umuupo sa tuwing naiisip ko si jimin.

"manong para po!" bumaba ako sa tapat ng cafe library. malapit lang din naman to sa dorm namin ng rv, di na kase ako nakatira sa bahay namin, balak ko sanang dalawin sina mama kaso, baka tulog na sila. pumasok ako at sobrang laki ng nagbago sa cafe library na to. dumami yung mga libro at lumaki ito. may mga sticky notes ng nakadikit sa pader ng cafe.

pero isang bagay lang ang agad na hinanap ko. yung librong pluviophile.

at sa halos ilang minuto kong paghahanap, ay nakita ko rin. napangiti ako, akala ko kase wala na to dito.

pagbukas ko ng iilang pahina ay may maliit na sticky note na nakalagay sa libro.

i miss rain. i miss her.
- pjm

ayoko nang umiyak, pagod na ako pero bakit parang gusto kong lumuha ng lumuha? nagbukas pa ako ng iilang pahina at doon ko nakita ang isang pang sticky note.

i hope she's doing well. i badly miss her. come back seul.
- pjm

bakit sa mga nabasa ko natutuwa ako? pero nabawi yung mga tuwa ko dahil wala na pala kami.

tanya is crazy enough to make me smile ㅋㅋㅋㅋㅋ
- pjm

ngayon naman nasasaktan ako. si tanya na pala ang nagpapasaya sa kanya. bakit ang tanga-tanga ko?

im tired of waiting her. i give up.
- pjm

ayoko na. isang luha na ang kumawala. isa na lang talaga. aalis na ako.

park jimin's property
- tanyaaa

HA. okey na. nakita ko na.

isinara ko ang libro at ibinalik sa lagayan nito. lumabas ako ng cafe at malakas parin ang ulan. buti pa yung ulan, dinadamayan ako. para akong baliw kase nagpapaulan ako sa gitna ng daan.

ang sakit-sakit! akala ko nung una, hanggang huli, smooth ang lahat. lahat ng gusto ko, mangyayari. mali pala ako.
patuloy parin ang pagpatak ng mga ulan sa mukha ko, kasabay ang mga luhang hinayaan ko nang kumawala. wala na akong pake sa sasabihin ng mga tao basta ang alam ko lang, nasasaktan ako.

pero may isang taong hinarangan ang mga yun.

"sabi ko naman sayo, wag mo masyadong mahalin ang ulan."

ang boses na yun. hay jusko, sa sobrang pag-iisip ko kay jimin, eto na ang resulta. naiimagine ko sya. pero totoo pa lang may hawak syang payong at pinapayungan ako.

"ang kulit mo talaga. nilalamig ka na tuloy. diba sabi ko ayokong nagkakasakit ang pikaseul ko?"

napatulala ako sa lalaking yun. si jimin. totoo ba to? gisingin nyo ko please.

"hindi ka nananaginip tanga. di naman kita iniwan eh kaya wag kang umiyak dyan."

totoo pala ang lahat. agad ko syang niyakap at nabitawan nya ang payong na hawak nya kaya parehas na kaming basa sa ulan ngayon.

"ikaw tong tanga, iniwan mo rin naman ako nun sa ulan kase si tanya yung gusto mo diba?"

"nagalit kase ako sayo nun. kaya tinry ko kay tanya kaso, seulmin parin daw eh. sorry ah? tagal mo kase eh."

"ginagago mo ba ako jimin? matapos mo kong paiyakin? hindi pa nga nagiging tayo eh."

"edi sige, liligawan ulit kita pero, hindi ka na dapat lalayo."

"ewan ko sayo."

i, kang seulgi, is a pluviophile. and he's park jimin, the man i will love even in rain.

-fin-

****

tententen na-late sorry! hahaha suppose to be sad ending yan dahil hindi ako naniniwala sa happy ending but then, sige na. hahahaha. thank you so much for 1k+ reads!

sisimulan ko na ang saudade! byeeee