Hej, nazywam się Rose White i jestem wampirem. Mam 16 lat i jestem jedynaczką. Mieszkam z ojczymem, który jest egzorcystą. Nie znam moich biologicznych rodziców, ani czy mam rodzeństwo. Mój ojczym mimo tego, że wie że jestem wampirem traktuje mnie n...
Oddana muzyce, poczułam jak ktoś mnie szturcha. Obróciłam się i popatrzyłam na mojego dręczyciela.
Co jest?- zapytałam wyciągając słuchawkę z ucha
Jesteśmy na miejscu naleśniku, wychodzisz po dobroci czy siłą mam cie wypchać?- odpowiedział łobuzersko Ayato
Nie trzeba poradzę sobie- odp mu sarkastycznie i wysiadłam z limuzyny. Po chwili wszyscy ruszyliśmy do środka. Od razu poczułam burczenie w brzuchu. Yhy muszę zaspokoić swoje potrzeby wampirze, ale nie omeg se od tak iść i zabić człowieka. Dobrze, że ojczym spakował mi do 2 walizki zapas krwi Rh+. Ruszyłam do swojego pokoju sprintem i zamknęłam drzwi za sobą. Otworzyłam szafę i wyjęłam walizkę. Otwarłam i wzięłam woreczek z krwią. Odtworzyłam i wsadziłam do ust. Po chwili poczułam pyszna ciecz. O matko jakie to dobre. Po opróżnieniu woreczka zamknęłam walizkę i schowałam z powrotem do szafy. Pusty woreczek wyrzuciłam do kosza w łazience. Przejrzałam się w lustrze i wytarłam resztkę krwi z kącika ust. Po chwili usłyszałam pukanie do drzwi. Poszłam otworzyć. Zaskoczona byłam bo zobaczyłam Shu.
Shu co się stało?- zapytałam przerywając cisze między nami
Reji kazał cie zawołać na podwieczorek, który zawsze jadami po powrocie ze szkoły.- odpowiedział jakby przekazanie informacji kosztowało dużo wysiłku
Dzięki zaraz przyjdę- powiedziałam lekko się usmiechając
Ok- przytaknął i odszedł w głąb korytarzu. Zamknęłam drzwi i wróciłam do pokoju. Podeszłam do komody i wyjęłam z niej długą białą koszulkę z napisem YOLO, czarne legginsy, katanę niebieską a na nogi bordowe trampki( bez torby i czapki XD).
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Po wybraniu zestawu i przebraniu się w niego teleportowałam sie do jadalni. Wszyscy już siedzieli i od razu sie popatrzyli na mnie.
Przepraszam, mam nadzieje że nie spóźniłam się- odezwałam się przepraszająco przy tym robiąc niewinną minkę i siadając obok Ayato.
Nie, jesteś na czas- odpowiedział mi Reji
Ciesze sie, smacznego- życzyłam im dobrego i zajęłam sie podwieczorkiem. Te naleśniki były prze wyborne, lepsze niż te co ojczym robił. O właśnie muszę do niego zadzwonić, ciekawe co tam u niego słychać. Po posiłku pomogłam znów Rejiowi sprzątać. Bo jak widzę, każdy z braci ma inne zajęcia. Reji uśmiechnął sie lekko i podziękował.
Wiesz muszę przyznać, że świetnie ci wyszły naleśniki- odezwałam się kładąc naczynia do zlewu.
Dziękuje, ale nie jestem jakiś tam specem o tego. Tak wgl może masz ochotę na herbatę?- zaproponował Reji
Z tb zawsze- odpowiedziałam a Reji sie uśmiechnął pod noskiem. Czy mi się wydaje czy zaskoczyłam go ta odpowiedzią. Po chwili byliśmy na miejscu, usiadłam na kanapie a Reji przygotowywał herbatę. Wzięłam książkę ze stolika i przeczytałam tytuł ,, Śmiertelnicy ''. Ciekawe, czyżby Reji interesował się życiem ludzi. Odłożyłam książkę w dobrym momencie bo Reji skończył nalewać herbatę.
