A Wife's One-Sided Love (Published Under LIB)

Chapter 17

"Good Morning, Mama Mhie ko!"

Huli na ng mapagtanto ko ang balak niyang gawin dahil mabilis na niyang nahawakan ang kamay ko at sa isang iglap ay nahigit niya ako.Kasabay ng pagtili ko ay ang pagbagsak naming dalawa sa pool.Habol ko ang hininga ko ng iahon ko mula sa ilalim ng tubig ang ulo ko. Sunud-sunod na inihit ako ng ubo dahil sa tubig na pumasok sa ilong ko.

"Walang... walangya ka talaga! Bal.... baliw! Waaaaaaaaaah! TRISTAN!"
    sigaw ko sa pagitan ng mga ubo ko habang hinahampas ko si Tristan sa magkabila niyang balikat. Tawa lang ang isinagot niya sakin at masayang halakhak niya ang nangibabaw sa buong pool indoor.

Manang Elly's POV

"Rhea, pakitawag mo na nga ang mag-asawa at sabihin mo'y kumain na, aba tanghali na hindi pa sila nag-uumagahan." aking utos sa isang katulong dito.Kasalukuyan akong nag-aayos ng mga kasangkapan sa kusina nang maalala kong hindi pa nga pala nag-aamusal ang dalawang iyon.

"Manang Elly ano ho kasi, nasa pool po kasi sina Mam Allison at Sir Tristan."
   sagot ni Rhea na noo'y abalang nagliligpit ng mga pinggan sa lababo.

Naitigil ko ang ginagawa ko at matamang tiningnan ko si Rhea, nakita kong nakangiti siya na animo'y kinikilig, saglit na ipinagpaliban ko ang ginagawa ko at lumabas ako ng kusina para dumaretso sa pool area. Papalapit pa lamang ako sa nasabing lugar ay rinig ko na agad ang mga masasayang halakhakan ng mag-asawa roon. Kaysarap pakinggan. Sumilay ang mga masasayang ngiti saking mga labi ng mapanood ko mula sa likod ng glassdoor sina Tristan at Allison na noo'y tila mga batang munti na masayang naglalaro sa tubig ng swimming pool. Bahagya pa akong napatawa ng kargahin ni Tristan si Allison sa kanyang mga balikat,naghihiyaw naman ang huli sa takot na baka mahulog.

"Napakagandang senaryo, ano Manang?"

Mabilis akong napalingon nang pumukaw sa atensyon ko ang boses ng matandang lalaki.

"Kanina ka pa ba dyan Roberto?" tanong ko sa ama ni Tristan na noo'y masayang nakatitig sa harapan.

"Ang totoo niyan,kanina pa ako pabalik-balik dito dahil gusto kong panoorin ang dalawang batang iyan.Napakasaya nila. Parang kailan lang eh pinapalo mo pa sila dahil lagi silang nag-aaway na dalawa,pero tingnan mo ngayon, halos sugurin na sila ng mga hukbo ng langgam dahil sa sobrang ka-sweet-an nila." tatawa-tawang biro ng kasama ko.Napatawa na rin ako.

"Nung ikinasal silang dalawa, parang ang dami ng nagbago, parang tila nagkaron ng sigla at buhay ang mansion na 'to. Tingnan mo nga iyang anak mo, dati rati ang sipag pumasok sa trabaho halos doon na nga tumira sa opisina niya, eh ngayon? Ayan lagi nang nakadikit sa asawa." biro ko at mahina kaming naghalakhakan na dalawa. Saglit na katahimikan ang nangibabaw sa pagitan naming dalawa habang nakatuon pa rin ang aming mga paningin sa nagkakatuwaang mag-asawa.

"Sigurado ako,masayang nanonood ngayon sa itaas ang mga magulang ni Allison at ang aking asawa.Sigurado akong tuwang-tuwa sila ngayon sa nakikita nilang unti-unting pag-kakasundo ng mga anak nila. Haaaaay,apo na lang ang kulang at pag nagkatao'y masaya kong iiwan ang mundong 'to upang makasama ko na ang aking mga kaibigan at ang aking asawa.Masaya kaming magkukwentuhan doon."
bagaman nakangiti ay hindi naman maitatago ang kalungkutan sa mga mata ni Roberto.

"Wag ka ngang magsalita ng ganyan Roberto!" saway ko sa kanya, sa tono kasi ng pananalita niya ay parang ramdam na niyang malapit na siyang magpaalam. Sumeryoso na ang mukha niya.

"Matanda na 'ko Manang, mahina na rin. Walang nakakaalam kung kailan niya 'ko kukunin lalo na't alam nating traydor ang sakit kong 'to. Sana nga'y hayaan pa 'ko ng Panginoon na masilayan ang magiging apo ko kina Tristan at Allison, kaytagal kong pinangarap na makalaro balang araw ang magiging anak nila habang masaya kaming naghabulan sa buong mansion.Napakasarap siguro sa pakiramdam noon." malumanay na wika niya habang nakangiting nakatitig sa itaas na tila ba ini-imagine ang pangarap niyang iyon,halata na sa kanyang mga mata ang pangingilid ng mga luha niya roon. Ibinaling ko na lang rin sa pagngiti ang aking sarili upang pigilin ang nakaamba ring pagtulo ng mga luha ko.