Don't walk away [5sos] จบ.

Chapter 11

"หึ" ไมเคิล
"อะไร" ลุค
"นายยัง..ไม่รู้ตัวอีกหรอ"
"..."
"นายน่ะ..มันโรคจิต..ซาดิส..หัวรุนแรง..เย็นชา ไม่น่าจะดูแลคริสได้ ให้ฉันดูแลแทนไหม"
"ไม่มีทาง คนอย่างนายจะทำอะไรได้"
"นี่ลุค..จากปากคริสเลยนะ"
"..."
"เธอบอกว่า..นายน่ะ..มันอันตราย"
"นายว่าไงนะ" ลุคเริ่มทำหน้านิ่ว

"ไมเคิล! พอแล้ว" คาลัมห้าม แต่ไมเคิลก็ไม่ฟัง

"ทีนี้รู้รึยัง..ว่าคริสน่ะ..ไม่ต้องการนายหรอก" ไมเคิลพูดออกมา ลุคเริ่มหายใจแรงขึ้นเพราะความโกรธ แล้วเค้าก็ลุกพรวดขึ้น

"นายจะไปไหน" แอชตันถาม เพราะกลัวว่าเขาจะเดินมาต่อยไมเคิล
"ฉันจะกลับแล้ว ไปล่ะ" เขาตอบ
"อ่อๆ บายนะ" แอชตันพูดกับลุค แล้วเขาก็เดินออกจากห้องของแอชตันไป

"ฮะๆๆๆ อะไรวะ..เถียงไม่ได้ก็เดินหนี" ไมเคิลหัวเราะออกมา
"เห้อ...คาลัม เอาไอ้ไมเคิลไปเก็บที่ห้องมันหน่อย เกือบโดนลุคฆ่าแล้วไหมล่ะ เมาทีไร หลุดทุกที" แอชตันพูดแล้วช่วยพยุงไมเคิลที่เมาไม่ได้สติให้ยืนขึ้น คาลัมก็เข้ามาพยุงต่อ

"แล้วพวกของบนโต๊ะล่ะ" คาลัมพูดแล้วกวาดตามองที่ขยะ จาน และแก้วน้ำที่วางอยู่
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันเก็บเอง" แอชตันพูด
"อ่าๆ งั้นพวกเราไปล่ะนะ" คาลัมบอกแอชตันแล้วพยุงไมเคิลเดินกลับห้องไป
.
.
.
ทางด้านลุค เขาเดินดุ่มๆจากห้องแอชตันมาที่ห้องของคริส ระหว่างทางเขาทบทวนประโยคของไมเคิลตลอดทาง

'...คริสน่ะ..ไม่ต้องการนายหรอก'

เขาหยุดที่หน้าประตูห้องของคริส
-ก้อกๆๆๆ- (เสียงเคาะประตู)
เขารัวมือเคาะประตูห้องของคริสด้วยความอารมณ์เสีย

-แกรก- (เสียงเปิดประตู)
"อ้าว!ลุค กลับแล้วหรอ" เธอเปิดประตูออกมาแล้วเจอลุค และถามแบบยิ้ม

เขาไม่รออะไร เดินชนไหล่คริสเข้าไปในห้องของเธอ คริสเห็นก็งง แล้วก็ปิดประตู เพราะกลัวว่าเสียงคุยกันจะดังรบกวนคนอื่น

"โหย..กลิ่นเหล้าหึ่งเลยอ่ะ" คริสทำมือปัดๆจมูก
"..."
"นายไปอาบน้ำก่อนไหม" คริสถาม
"เธอว่าอะไรฉัน ให้ไมเคิลฟัง" ลุคยิงคำถามใส่คริส เธอทำหน้างง

"ห้ะ?"
"ฉันมันอันตรายมากใช่ไหม!" ลุคพูดเสียงดังแล้วเดินไปผลักไหล่คริส
"เห้ย! อารมณ์เสียอะไรเนี่ย" เธอเซนิดหน่อยแต่ตั้งหลักได้
"เธอเคยพูดเองหนิ เธอบอกกับไมเคิลว่าฉันอันตราย"
"..." คริสเงียบเพราะเธอเริ่มจำได้ ว่าเคยบ่นให้ไมเคิลฟังตอนที่ลุคไปซื้อของแล้วฝากเธอไว้กับเขา

"ทำไม! เงียบทำไม!" ลุค
"ลุค คือวันนั้น.." คริส
"วันนั้นทำไม! วันั้นฉันไม่อยู่ เลยว่าลับหลังฉันให้ไมเคิลฟังใช่ไหม!"
"ไม่..ลุค-"
"ฉันมันอันตราย! ไม่อยากคบ! ไม่อยากยุ่ง! ใช่ไหม!"
"นายฟังฉันก่อนได้ไหม"
"ฟังข้อแก้ตัวอ่ะนะ ฟังทำไม!"
"ฉันไม่ได้จะแก้ตัว! แล้วก็เลิกตวาดซักทีได้ไหม!"

"ทำไม! เธอทำให้ฉันอารมณ์เสียก่อน!"ลุค
"อย่ามากล่าวหากันนะ! โอ้ย!"คริส
ลุคพลักเธอจนไปชนกับขอบตู้

"เจ็บนะ! นายทำอะไรเนี่ย" คริส
"เจ็บหรอ ก็ฉันมันรุนแรงไง!" ลุค
"เป็นบ้าอะไรเนี่ย"
"เป็นไอ้บ้า...ที่เธอไม่ต้องการไง" ลุคเข้ามากระซิบข้างหูคริส แล้วเขาก็เดินไปหยิบโทรศัพท์ตัวเองที่คริสวางไว้บนโต้ะพร้อมคืนโทรศัพท์ให้เธอ และเดินออกจากห้องเธอไป

ปล่อยให้คริสยืนนิ่ง เธอไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงโมโหขนาดนั้น เธอพยายามจะอธิบาย แต่ทำไมเขาถึงไม่ฟังเธอเลย เอาแต่ตวาดใส่

ตาของคริสเริ่มเห่อร้อน และมีน้ำใสๆไหลออกมา เธอพยายามปาดมันออก แต่ยิ่งปาด มันก็ยิ่งไหลออกมามากขึ้น

"ฮะ ฮึก ฮือ..." เธอนั่งลงร้องให้พร้อมคิดในใจ
'พี่...ทำไมไม่มีใครรักหนูเลย...'

#โหวต&เมนท์ด้วยนะจร้าาา😘
#ไม่โหวต ไม่อัพน้าาา