BENİM KÜÇÜK SEVGİLİM

2. BÖLÜM

Söz verdiğim gibi bugün de yayinliyorum hikayemi. Sizde lütfen bana destek olun. İyi yada kötü yorumlar yapinki bende kendimi ona göre duzeltiyim canlarim hepinizi seviyorum VOTE+YORUM. iyi okumalar...

Masalın ağzından ;

" Bak masalcim regl olmandan daha dogal bisey varmı ? Bütün kadınlar her ay bir defa oluyor. Seninde benim yanımda kızarıp bozarmana gerek yok." Kafami olumlu anlamda salladım. Sınıfa gidip çantamı topladım. Daha sonra Aras hocanın yanına gittim. Sonuçta bi tesekkur borcum vardı degil mi ? " Hocam tessekur ederim yardiminiz için ilk günden sizi yordum " bir insanın yüzünde hicmi tebbesum olmaz ya bu kadar mı ruhsuz bundan değil öğretmen olsa olsa seri katil olur tipe bak nalet. " Hadi gidelim artık " buyur bacım nereye ?? " Anlamadim hocam " Aras hoca bana kızım sen alikmisin der gibi bakti. " Gidelim artık evine bırakıcam biliyosunki sizin sorumlulugunuz bizde bu halde başına bisey gelse sorumluluk kaldiramam. " Ses çıkarmadan yürümeye devam ettim. Porsche bir arabanın önünde durduk. " Hadi binsene davetiyemi bekliyosun ? " Çok soryy anlamadim bu araba seninnmi gardaş. Bir öğretmen öğretmen maaşı ile nasıl olurda bu arabayı alır biri bana açıklasin. Arka kapıyı açıp tam binecekken " senin soforunmu var karşında öne otursana !" Bu adam yeminle psikopat bu beni eve diye ormana götürüp yedi yerimden bicaklayip sonra tecavüz edip daha sonra keser ile beni küçük parcalara ayırıp sonra kıyma makinesinden geçirip köfte yapıp yemesin. Yaparmi dusunelim yaparrr. Yok yok yapmaz bu poncik bir hoca. Poncikmi hayır . Ön koltuğa oturup evin adresini verdim. Aras hoca arabayi surmeye başladı ona bakmakla dondum kaldım bu adam seri katil değilse kesin sapik bacaklarima bakıyor. Hemen kısacık ettegimi çekiştirmeye başladım ki hocada anlamış olacak bidaha bana hiç bakmadı. Telefonum çalmaya başladı bilin bakalım kim ? Nobel ödüllü orangutan suratlı abim " alo abi noldu ? " " Eve tek başına gelebilcekmissin yoksa arkadaşımı yollayimmi cadı ?" Offff offf " ay abi sensin cadı cadı diyip durma bana gerek yok ben eve geliyorum şimdi biraz rahatsizdimda bi hocam bırakacak eve " bu abimde sorgu sual etmese olmaz " noldu lan sana iyiyimisin ? " " İyiyim abi sorun yok gelmek uzereyiz zaten eve hadi gorusuruz." Diyip telefonu kapadım bu hayattaki tek tutunagim abim kutuktur odundur kalastir ama beni anlayan tek insan o diyebilirim. Hatta babamın ölümünden sonra o babalık yapti bana. Nerdeyse mahalleye girmistik. " Hocam şu pembe ev "  aras hoca evin önünde durdu. Bense ona bugunki iyiliği ve beni buraya getirdiği için teşekürler etmem gerekiyordu hemde fazlasıyla " hocam çok teşekkür ederim sizede zahmet oldu. " Bana gözlerini kisip baktı ve " zahmet olsaydı getirmezdim " dedi ya bir insan neden bukadar katı olurki bi tebessüm etsen onemli degil desen ölürmüsün " iyi akşamlar hocam " diyip arabadan indim. Doğru eve girdim. Kapiya kapayacagim sırada gelen araba sesiyle Aras hocanin yeni gittiğini fark ettim. Ne yani içeri girene kadar beklemismiydi beni ? İçeri girdiğimde ağlayan annemle karşılaştım. nolmustu böyle niye ağlıyordu yoksa yine o şerefsiz üvey baba mı dovmustu onu ? " Annecim noldu sana yoksa o adamı bisey yaptı ? "  Koşarak sarildim anneme o ise bana bakıp daha cok sarıldı " kuzum abin almanyaya gidiyor bugün " ah doğruya ben bunu tamamen unutmustum. Abimin çalıştığı şirket almanyada yeni bir sirket açmış abimde oraya gidiyor. Nasıl ozlicem onu anlatamam.  Abim valiziyle merdivenlerden inince sulu gözlerle ona baktım " heyy cadı bak aglama valla aglayinca çok cirkin oluyorsun hadi bak sarılın uçağı kacircam hadi bakayım "   normalde olsa bu dediklerini ona yedirirdim ama şuan o giderken bunu yapamazdim. Kollarını açan abime kostum ve ona sıkıca sarildim. Allah kahretsin ki gene kendimi tutamadım. Ne zaman birine sarilsam uzgunken direk kendimi saliyorum. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya basladim. " Aglama omzumda cadı bak gomlegime sumuklerini bulastircaksin iyy "  uff tüm huznumun içine sic zaten. Annem de sıkı sıkı satıldıktan sonra bize çarpık guluşunu yollayan abime baktım. Ve onun kapıdan çıkışına gitmişti. Sanki bidaha hiç goremicek gibi aciyorduu kalbim. Biz daha yerimize oturmadan üvey babam geldi eve. Gene bi hisimla salona daldı ve yanima doğru yaklaştı. Oturduğum koltuktan beni kolumdan tutuğu gibi kaldırdı. Ne oldu gene neye sinirlendi bu herif. Beni resmen yere firlatti. Artık bu adama dayanamıyorum. Ama gidicek ne bi yerim yada siginicak bi arkadaşım var bu adama muhtacim. " Ulan senin yüzünden ben laf yemek zorunda mıyım " annem üvey babamı engellemeye çalışıyordu her ne kadar başarılı olamasada. "  Elin picleriyle gez toz diye mi para veriyorum sana " diyip tekme atmaya başladı bana. O ayağını karnına vurdukça ben acidan kivraniyodum. Hickiriklarimin arasında cevap verdim " ben kimseyle gezmedim yalan söylüyorlar "  belinden kemerini çıkarıp vurmaya başladı. Annem " Ahmet dur yapma öldürcekmisin kızı "  dedi. Bense artık onların seslerini kısık kısık duymaya başlamıştım. " Sen sus kadin hep bu küçük orospuyu tepemize sen cikardin lux lux arabalarda mahalleye gelsin elin herifleriyle surtussun oh bu orospuluk yapsın lafı bana gelsin dimi "  şimdi anladım bu Aras hocadan bahsediyor. Kısık çıkan sesimle " Ögretmenimdi " diyelimdim ve sonrası karanlik.....

VOTE VE YORUM......HEPSİNİZİ OPUYORUM:****