Proszę [WonKyun]

dwanaście

ChangKyun sözünde durmuştu. Ne zaman HoSeok'tan uzaklaşsa HoSeok içinde bir şeylerin ezildiğini hissediyordu. ChangKyun'u başkalarıyla eğlenirken gördüğünde yanına gidip kolundan tutarak onu oradan götürmek istiyordu. Başta sebebini anlayamamıştı, kabullenmek istememişti. Yaklaşık bir ay sonra kabullenmemenin sadece kendisini zora soktuğunu fark edip her şeyi akışına bıraktı.

Kendini çoktan ChangKyun'a kaptırmıştı. Kalbini daha çok acıtan şey ise onun asla kendisine dönmeyeceğiydi. Her şey için çok geçti. Zamanı geri alıp her şeye baştan başlamak istese de bu onun için imkansızdan da öteydi. Şimdi ise öylece ChangKyun'un sözünde durmasını izliyordu.

Bahçede uzanıp ne yapması gerektiğini düşünürken gözleri ChangKyun'a takılmıştı. HyunWoo'nun koluna girmiş, oldukça eğleniyor gibi görünüyordu. HyunWoo çimlere oturduğunda ChangKyun da onun bacağına uzanmıştı. Ona gülerek bir şeyler anlatıyor ve uzun zamandan beri görmekten mahrum kaldığı gamzesini ona gösteriyordu.

HoSeok gözlerinin yandığını hissediyordu. Karşısındaki manzarada HyunWoo yerine kendisi olmalıydı. Onun yumuşak saçlarını okşayan, gamzesine dokunan kendisi olmalıydı. Her şeyi kendi elleriyle mahvettiğinin farkındaydı. Kendine lanetler okusa da hiçbir şey değişmiyordu. Her ne kadar ChangKyun'un o masum sevgisini geri istese de kendi elleriyle yok ettiği o sevgiyi geri getiremiyordu.

Bir anlığına gözleri ChangKyun'unkilerle buluşmuştu. Kalbinin deli gibi attığını hissediyordu. İfadesi donuklaşmış, gözleri kocaman açılmıştı. ChangKyun onu fark edince yüzündeki gülümsemesi silinmişti. Ayağa kalkıp hala oturmakta olan HyunWoo'nun kolunu çekiştirerek onu da kaldırmış ve başka bir yere gitmişlerdi.

HoSeok kalbinin ezilip un gibi olduğunu hissetmişti. Göğsü sıkışmış, nefes alabilmek için ağzını açmıştı. ChangKyun'a sonuna kadar hak veriyordu. Kendisinin bu kadar batık bir durumda olması işleri daha da zorlaştırıyordu.

Bu durumu hak ettiğini biliyordu. Hayattaki en çok korktuğu şey başına gelmişti. Şu durumda, ChangKyun'un mutluluğunu dilemekten başka bir şey gelmiyordu elinden.

Başka kişilerle mutlu olacaksa HoSeok buna razıydı. Kendini bu duruma çoktan hazırlamıştı.

Ya da hazırladığını düşünüyordu. Sevdiğini başkasıyla görmek o kadar da kolay bir şey değildi.