Proszę [WonKyun]

pięć

Shin HoSeok: Hey, ne yapıyorsun?

Im ChangKyun: Ödevlerimi tamamlamaya çalışıyordum.

Shin HoSeok: Anladım, bana da yardımcı olabilir misin?

Im ChangKyun: Ne konuda?

Shin HoSeok: Şu alttan dersimin ödevi vardı, hala tamamlayamadım. Yardım edebilir misin?

Im ChangKyun: Tabi ki, sorun değil.

Shin HoSeok: O zaman bir yerde buluşalım, olur mu?

Im ChangKyun: Şimdi mi?

Shin HoSeok: Dersin yoksa olabilir. Bir an önce bitirip teslim etmeliyim.

Im ChangKyun: Nerede buluşacağız?

Shin HoSeok: Bir evde buluşsak daha rahat olur. Evime gelebilirsin.

Im ChangKyun: Pekala.

Shin HoSeok: *konum* Bekliyorum. Görüşürüz.

Im ChangKyun: Görüşürüz.

ㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡ

Kkukkungie: Hyung!
Kkukkungie: Telefonuna bak hemen!
Kkukkungie: Hyung çok önemli!

HyunWoo Hyung: Ne oldu Kyun?

Kkukkungie: HoSeok hyung beni evine çağırdı.

HyunWoo Hyung: Ne? Gitmeyeceksin herhalde.

Kkukkungie: Gideceğimi söylemiştim aslında.

HyunWoo Hyung: ChangKyun sen delirdin mi?

Kkukkungie: Hyung, lütfen. Söz veriyorum aklından geçirdiğin şeyleri yaşamayacağız.

HyunWoo Hyung: Sen söz verebilirsin ama o senin sözünü umursamaz.

Kkukkungie: Hyung lütfen. Tam da bu fırsat elime geçmişken...

HyunWoo Hyung: Oraya gitmiyorsun, konu kapanmıştır.

Kkukkungie: Hayır, gidiyorum.

HyunWoo Hyung: Gitmiyorsun dedim ChangKyun.

Kkukkungie: Sana ne ki?

HyunWoo Hyung: Bana ne mi? Seni korumaya çalışıyorum.

Kkukkungie: Beni korumana ihtiyacım yok.

HyunWoo Hyung: ChangKyun, yapma böyle lütfen. O aptal çocuk yüzünden aramızı mı açacaksın?

Kkukkungie: Aramızı açan sensin hyung. Resmen mutlu olmamı istemiyorsun.

HyunWoo Hyung: Yaptığım onca şeyden sonra cidden böyle mi düşünüyorsun ChangKyun?

Kkukkungie: Evet hyung.

HyunWoo Hyung: İyi, git o zaman. Mutlu olacaksan...

Kkukkungie: Senden izin alan da yoktu zaten.