Sensiz | Stony

Yatağını Paylaşmak İstediğin Adam İle Aynı Evde Bile Olamamak

Gerçek Steve'in üstünde ise beyaz bir tişört ve kahve rengi bir pantolon vardı. İkisi karşı karşıya geldi, Gerçek Steve, onun ne dediğini anlamadı, "Tony'e olan hislerim bitmeden mi? Bu asla olmayacak." Hayali Steve ise amacını ona açıkladı, "Sen Peggy'e aittin Steve. Tony'den kurtulman lazım."

Gerçek Steve ise bunu duymaktan artık sıkıldığı için öfkeyle saldırdı. Koşarak yumruk atan Gerçek Steve'in yumruğu boşa çıktı. Hayali Steve ise yere eğildi ve çelme takarak onu düşürdü. Ardından üstüne çıktı ve yüzünü yumruklamaya başladı, "Tony'e kavuşamadığın için intihar etmek istedin. Ne hale geldiğine bak Steve." Her yumrukta bir kelime söylemeye başladı, "Steve... Kendine... Gel..." 

Gerçek Steve, ilacın etkileri yüzünden hala tam kendinde değildi. Hayali Steve onun yüzüne fena yumruklar indiriyordu. Ama Gerçek Steve, yediği onca yumruktan sonra son atılan yumruğu yakaladı ve o kolu çevirip Hayali Steve'i kendi üstünden atmıştı.

Hemen ayağa kalkan Steve. Tekrar üstüne koştu ve aynı şekilde yumruk attı, Hayali Steve'de aynı şekilde eğildi, fakat bu sefer gerçek olan, aynı çelmeyi yememek için havaya zıplayarak kendi etrafında bir takla attı. Yere indi ve Hayali Steve'in kafasına yumruğu geçirdi.

Yumruk yüzünden yere düşen Hayali Steve, yerden hızlı kalkış yaptı ve Gerçek Steve'e art arda tekmeler atmaya başladı. Attığı her tekme ile ileriye gidiyordu. Gerçek Steve ise sürekli geriye ufak adımlar atarak kaçıyordu.

Bir yere kadar kaçan Gerçek Steve, en sonunda Hayali Steve'in attığı tekmelerden birini yakaladı. Onun bacağını yakalamıştı, ardından onun bacağını yüzüne doğru, yukarı kaldırdı. Hayali Steve'de bacağının kırılmaması için geriye doğru takla atarak kurtuldu.

İkisi karşılıklı bakıştı, aynı eğitimleri almışlardı. Aynı dövüş yöntemlerini biliyorlardı. Çünkü onlar onlardı zaten. Tıpkı aynadaki yansımaları gibiydi, sadece biri Peggy'e, diğeri Tony'e aşıktı.

Yumrukların pek de işe yaramayacağını anlayan ikili, konuşmaya başladı. Hayali Steve, ikna etme konusunda ısrarcıydı "Peggy'nin buzlara gömüldüğü zamanı düşün. Ne kadar acı çektiğini ve okyanusun derinliklerinde onu aradığını düşün. Bu anıları bu kadar kolay mı sildin? Söyle bana!"

Gerçek Steve, o anıları düşünmek istemiyordu çünkü onlar Tony'den önceydi. Artık sadece Tony'e odaklanmak istiyordu, "Olmaz Steve, bunu kabullenemem. Tony, kahramanlığa ara verdikten sonra düşündüğüm tek şey"

Hayali Steve, buna güldü, "Eğer Peggy'i gerçekten unutmuş olsaydın ben şu an karşında olmazdım. Ona karşı beslediğin hala ufak bir kırıntı var Steve, bunu kabullenmelisin. Onu unutmadın, sadece duygularını bastırıyorsun."

Gerçek Steve, artık bu konuşmadan sıkılmaya başlamıştı, tekrar Hayali Steve'in üstüne koştu ve tekme attı. Ama Hayali Steve, kenara çekildi ve Gerçek olanın dizine tekme atıp diz çöktürdü, ardından kendi etrafında dönüp ensesine bir tekme daha attı. 

Gerçek Steve, yere düştü ve kafasını yere vurdu. Hayali olan dibine geldi, kafasını arkadan tuttu ve zemine vurmaya başladı, "Peggy'e olan duygularını hatırla artık! Tony senin için uygun değil! Seni sevmeyen bir adamı aylardır düşünüyorsun!" Gerçek Steve'in yüzü kanıyordu, bir çok yerden kanaması vardı suratının.

Yine de yılmadı, "Tony'e verdiğim değeri asla azaltmam." Ayağa kalktı ve Hayali Steve'in suratına dirsek attı. Ardından göğsüne seri yumruklar attı ve en son olarak havaya zıplayıp tekme attı ve onu yere düşürdü.

Ardından bu sefer Gerçek Steve, Hayali olanın üstüne çıktı ve onu yumruklamaya başladı. Üst üste yumruklar attıktan sonra, üstünde bulundukları kalkan kırılmaya başladı. Bir yandan da Tony'nin sesi geliyordu yukarıdan "Steve, Steve."