İki buçuk metre karelik hücrede geçirdiğim ilk günler pek sıkılmadım. Yatağımın hemen yanında, odanın geri kalanını kaplayan genişlikte, her yöne yürüyebilmenizi sağlayan dairesel bir yürüyüş bandı vardı. Bunun üzerine çıkıyor, gözlüğümü gözüme takıyor ve avluya gitmek istediğimi söylüyordum. Birden avlu, duvarlarıyla birlikte etrafımda canlanıveriyordu. Diğer mahkûmlarla birlikte volta atıyor, konuşuyorduk.
Bu gözlükler harikaydı. Onunla bir orman yolunda da gezebilir ya da deniz kıyısında koşabilirdiniz ama buna engel olunmuştu. Şimdilik sadece avluya, eğitim ve rehabilitasyon merkezine, bir de bazı günlerde görüş salonuna giriş iznim vardı. Eğer bu gözlüğün imkânlarından tam olarak faydalanabiliyor olsaydık, hapiste olmamızın bir anlamı olmazdı. Ama sonuçta hapisteydim ve eğer suçsuzluğum ispatlanamazsa iki yıl burada kalacaktım. Ünlü ve zengin bir şarkıcıyken, sadece bir gün sonra düştüğüm şu hâle bakın!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şarkıları Çalan Adam
Science FictionBaşka bir üniversiteli hikâyesi... Ünlü bir şarkıcı olmak isteseydiniz ve bir zaman makinesi bulsaydınız ne yapardınız?
